Της ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΒΑΣΒΑΝΗ
Το Thessaloniki Cinedance International -Ένα διεθνές φεστιβάλ έργων χορού επί οθόνης θα γίνει στο Vitruvian Thing (Πτολεμαίων 29Α, 54630, 4ος ορ., εντός στοάς) στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου 2018 προβάλλοντας 37 επιλεγμένες ταινίες από 16 χώρες.
Σε αυτές συμπεριλαμβάνουν παραγωγές από Dance Umbrella και Πολωνικό Χοροθέατρο, έργα καταξιωμένων αλλά και νέων δημιουργών, άλλα πολυβραβευμένα από διεθνή φεστιβάλ, άλλα παγκόσμιες πρεμιέρες, όπως η νέα δουλειά της Janessa Clark από τη Νέα Υόρκη, που θα τιμήσει το φεστιβάλ με την παρουσία της, ενώ θα γίνει και ένα artist talk. Θα προβληθούν επίσης ταινίες από τη χώρα μας, από τους Γιώργο Ευθυμίου, Lydia Lithos Dancetheatre, κ.α. Περισσότερα μάς είπαν οι διοργανωτές του φεστιβάλ, η χορογράφος Δροσιά Τριαντάκη και ο σκηνοθέτης, συνθέτης και ιθύνων νους του Vitruvian Thing Dani Joss.
-Πώς χρησιμοποιεί ο κινηματογράφος το χορό;
-Ο χορός στον κινηματογράφο υπάρχει από την αρχή της ιστορίας του, με τους αδερφούς Lumière να κινηματογραφούν την πρωτοπόρο του σύγχρονου χορού Loie Fuller το 1896. Από τότε ως σήμερα, ο χορός έχει χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους στην κινηματογραφική γλώσσα από σκηνοθέτες όπως ο P. Greenaway, ενώ ο κινηματογράφος χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο δημιουργίας έργων χορού από χορογράφους όπως η Martha Graham και ο Merce Cunningham, αλλά και καλλιτέχνες όπως η Meredith Monk. Από τη δεκαετία του 90 παρουσιάστηκαν οι συνθήκες για την ανάπτυξη του genre που έγινε γνωστό σαν screendance, cinedance, ή videodance, με έργα-σταθμούς από ομάδες όπως οι DV8, Rosas, και Ultima Vez. Σε αυτά τα έργα, ο χορός χρησιμοποιείται ως κύριο εργαλείο για την ανάπτυξη κεντρικών θεμάτων και πλοκής.
Η βασική ιδέα πίσω από μια ταινία χορού είναι η δημιουργία χορογραφίας που δεν μπορεί να υπάρξει πάνω στη σκηνή, καθώς εξαρτάται σημαντικά από την παρουσίασή της από διάφορες γωνίες και αποστάσεις. όπως και η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρουσιάζονται στο μοντάζ και γενικότερα στο post-production. Καθώς η τεχνολογία προχωράει, παρουσιάζει νέες δυνατότητες πάνω στην επεξεργασία της εικόνας, ταυτόχρονα κάνοντας τις υπάρχουσες δυνατότητες πιο εύκολα προσβάσιμες σε περισσότερους δημιουργούς. Συνεπώς, το λεξιλόγιο αυτών των έργων διαρκώς εμπλουτίζεται και βρίσκει περισσότερο κοινό έδαφος με άλλες τάσεις, όπως αυτές του πειραματικού κινηματογράφου και του video art.
Η επιλογή του TCI περιλαμβάνει διάφορες προσεγγίσεις: έργα με κύριο άξονα την κίνηση και το χώρο, άλλα με αφηγηματικό υπόβαθρο, από διακριτικό ως κυρίαρχο, με ή χωρίς διάλογο, ταινίες που στηρίζονται στη σχέση κίνησης και μουσικής ή εικόνας και ήχου, καθαρά οπτικές συνθέσεις βάσει φωτός και κάδρου, αλληλεπιδράσεις με αστικές ή φυσικές τοποθεσίες, συσχετισμούς του χορού με άλλες τέχνες ή δραστηριότητες, κ.α. Θεματολογικά, τα έργα είναι τόσο αφηγηματικά όσο και αφηρημένα, εμπνευσμένα από ιστορία, μύθο, κοινωνικά ζητήματα, φαντασία, καθημερινότητα, και ανθρώπινη συμπεριφορά.
-Πώς επιλέξατε τις ταινίες που θα προβληθούν;
-Οι ταινίες επιλέχθηκαν κατόπιν διεθνούς ανοιχτού καλέσματος, κατά τη διάρκεια του οποίου γίναν περισσότερες από 300 αιτήσεις συμμετοχής. Οι ταινίες που επιλέξαμε αρχικά ήταν περίπου 70 και, σε έναν ιδανικό κόσμο, θα μπορούσαμε να τις προβάλουμε όλες, για ένα πρόγραμμα πάνω από 9 ώρες. Για να καταλήξουμε στα 4 ωριαία προγράμματα που παρουσιάζουμε, χρειαστήκαν πολλές ώρες παρακολούθησης, συζητήσεων, διαφωνιών, και δοκιμών. Τελικά, καταλήξαμε με μεγάλη δυσκολία σε 37 έργα, ως “επίσημη επιλογή”, ενώ σε άλλα 34 δόθηκε η αναγνώριση του “semi-finalist”.
Θέλαμε να συμπεριληφθούν διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο screendance, αλλά και να αντισπροσωπεύονται τόσο καταξιωμένοι, εδραιωμένοι δημιουργοί, όσο και νέοι. Πολλές από τις ταινίες που έχουμε στο πρόγραμμα έχουν σαρώσει τα βραβεία των διεθνών φεστιβάλ, όπως το Wild του Adrien Ouaki που έχει πάρει το βραβείο χορογραφίας στο Utah Dance Festival, το Breath | Light | Stone των Elizabeth Shea και Allen Hahn, που έχει πάρει 4 βραβεία από το ίδιο φεστιβάλ, το Competing for Sunlight: Oak της Dagmar Dachauer, που βρανεύτηκε ως η καλύτερη διεθνής ταινία στο Bestias, το Ladia των Alvaro Congosto και Sandra Kramerova, με βραβείο του διεθνούς φεστιβάλ της Braga, το Pilgrimage της Marlene Millar, με βραβεία σε Perth Screendance και InShadow Lisbon, και πολλά άλλα, ενώ ταινίες όπως το Shivta του Or Schraiber ή το Vanitas του Vinícius Cardoso είναι και επιλογές του φημισμένου San Fransisco Dance Film Festival. Περιλαμβάνονται μεγάλες παραγωγές από Dance Umbrella και Πολωνικό Χοροθέατρο, αλλά και μαθητικά φιλμ όπως το Maja, της Laura Mielczarek, φοιτήτριας στη Σχολή Κινηματογράφου της Βαρσοβίας. Η συνέχεια αυτής της λίστας στην οθόνη του Vitruvian Thing!
-Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για τις συζητήσεις που θα γίνουν;
-Την Κυριακή στις 21:00, θα προβληθεί για δεύτερη φορά η ταινία Future Becomes Past της Janessa Clark (Νέα Υόρκη), που κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο TCI. Η σκηνοθέτις θα τιμήσει το φεστιβάλ με την παρουσία της και μια σύντομη παρουσίαση του έργου, όπως και θα απαντήσει σε ερωτήσεις από το κοινό.
H Janessa είναι χορογράφος και κινηματογραφίστρια ταινιών χορού, από το Brooklyn της Νέας Υόρκης. Τα έργα της ασχολούνται με θέματα όπως ταυτότητα, μνήμη, φενινισμός, και ιδιωτικότητα. Είναι η δημιουργός του video installation χορoύ Tiny Dances, και κατέχει BFA Χορογραφίας από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, όπως και MA in Performance Practices and Research Methods από το Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου. Από το 2001 ως το 2012 ήταν ιδρύτρια και διευθύντρια της κολλεκτίβας χορού KILTERBOX, ενώ στη συνέχεια σχημάτισε την ομάδα nomadthenewcompany.
Χρήσιμα
Οι προβολές ξεκινούν 20:00 και 22:00. Είσοδος με απροσδιόριστο εισιτήριο, μόνο με κράτηση λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων.
Κρατήσεις ηλεκτρονικά στο: https://vitruvianthing.com/tci
ή τηλεφωνικά στο 6943642039 [11:00 - 14:00] από 15 Σεπτέμβρη
Ολόκληρη η επιλογή και το αναλυτικό πρόγραμμα είναι διαθέσιμα στην επίσημη σελίδα του φεστιβάλ: die-wolke.org/tci
