Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη τιμά το Θέατρο Σταθμός ανεβάζοντας, ένα χρόνο μετά το θάνατό της, το πιο γνωστό θεατρικό της έργο «Ο Ήχος του όπλου». Η παράσταση έρχεται στην πόλη μας στις 18,19 και 20/3 (ώρα 21.00) στο Θέατρο Αυλαία (ΧΑΝΘ, πλευρά Τσιμισκή) σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη.
Ο δημιουργός είπε πως το έργο αυτό «είναι ένα “ρολόι” από μόνο του που μιλάει ουσιαστικά για την απώλεια». Παράλληλα για τον ίδιο πρόκειται για ένα κείμενο γνώριμό του: το έπαιξε πριν δέκα χρόνια, είναι ένα έργο με το οποίο πήρε πτυχίο, και τώρα επιστρέφει σε αυτό.
-Ο Κουν έλεγε πως «”Ο ήχος του όπλου” σίγουρα είναι ένα μεγάλο ελληνικό έργο, που χτίζεται από πολύ μικρά πράγματα». Τι ξεχωρίσατε εσείς;
-“Ο Ήχος του όπλου” πραγματεύεται, ουσιαστικά, το χρόνο και την υπαρξιακή αγωνία που γεννάει αυτός. Πώς τον χειριζόμαστε και πώς αντιμετωπίζουμε όλη αυτή την αγωνία. Και φυσικά ένα μεγάλο δίλημμα, σε σχέση με τον χρόνο και τη φθορά του, είναι η οικογένεια. Πώς δηλαδή αντιμετωπίζουμε τα υπαρξιακά αδιέξοδα, μέσα από την οικογένειά μας. Είτε επιλεγούμε να κάνουμε οικογένεια, είτε όχι. Είναι παγίδα η οικογενειακή ζωή ή δεν είναι; Θέμα λοιπόν του έργου είναι ο χρόνος, η υπαρξιακή αγωνία και αυτή η σύγκρουση που δημιουργείται ανάμεσα στην έννοια της ελευθερίας και της οικογένειας. Είτε πρόκειται για τους γονείς, την οικογένεια που ήδη έχουμε, είτε για την οικογένεια που σκεφτόμαστε να κάνουμε. Υπάρχει βέβαια και ο πολιτικός άξονας, όπως σε όλα τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη. Ένα δημόσιο δηλαδή γεγονός το οποίο καθορίζει τις ζωές των ηρώων και επιτείνει την εσωτερική τους ένταση. Εδώ, είναι οι Βουλευτικές Εκλογές. Έρχεται στην Αθήνα για να ψηφίσει η Κάτια, την οποία ερμηνεύει η Πέγκυ Σταθακοπούλου, και εκεί συνειδητοποίει ότι έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή του γιου της, του Μιχάλη, που ερμηνεύει ο Αγησίλαος Μικελάτος. Έχει αφήσει μια κοπέλα έγκυο, τη Φανή (Βασιλική Τρουφάκου) και ετοιμάζεται να φύγει στην Αμερική. Όλα θα συμβούν πολύ ξαφνικά και υπό την απειλή ενός όπλου, το οποίο φέρνει ο αδελφός της Φανής Γιάννης (Κώστας Νικούλι) και δεν θα εκπυρσοκροτεί ποτέ αλλά θα αλλάξει για πάντα τις ζωές των ηρώων.. Αυτό το έργο, για μένα, είναι ένα «ρολόι» από μόνο του που μιλάει ουσιαστικά για την απώλεια. Είναι ένα δικό μου «ρολόι», που εκφράζει μια αγωνία μου τώρα, σε σχέση με το χρόνο, αλλά και ένα έργο που πήρα πτυχίο με αυτό. Ένα έργο, που έπαιξα πριν δέκα χρόνια και τώρα επανέρχομαι ο ίδιος σε αυτό. Ένα έργο, που ο Κάρολος Κουν συνέκρινε τις ευαισθησίες του και το χιούμορ του με τα κείμενα του Τσέχωφ. Ένα έργο σπάνιο.
-Τι δύναμη έχει το όπλο, η παρουσία του πάνω στους ήρωες;
-Στη θέα του και μόνο μια από τις ηρωίδες μας χάνει τη ζωή της κι ένας από τους νεαρούς ήρωες του έργου έχοντας το όπλο στην κατοχή του συνειδητοποίει ή νομίζει τουλάχιστον τη δύναμη που ο ίδιος κρύβει μέσα του. Το όπλο γίνεται ουσιαστικά ένας φρενήρης καταλύτης που θα αλλάξει τη ζωή όλων των ηρώων για πάντα.
-Πώς η Λούλα Αναγνωστάκη αποτυπώνει αυτή την ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στην διπλανή μας πόρτα, στους γείτονές μας;
-Με μια γλώσσα, που όπως επισήμαινε ο Κουν είναι απορίας άξιο πως η ίδια την κατείχε. Μέσα από τη γλώσσα των νέων χαρακτήρων του έργου: του Γιάννη, του Μιχάλη και της Φανής αλλά και μέσα από τη γυναικεία ψυχολογία (στο συγκεκριμένο έργο της Κάτιας και της Μαρίκας), όπως ξέρει η ίδια μοναδικά να αποτυπώνει. Με χιούμορ και ευαισθησίες άπειρες. Συλλαμβάνοντας η ίδια αρχετυπικά στοιχεία του Έλληνα και της μεταπολιτευτικής δημόσιας ζωής μας.
-Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Θα δούμε, εκτός από το εμβληματικό αυτό έργο, μια εξαιρετική διανομή που αποτελείται από καταξιωμένους έμπειρους ηθοποιούς και φερέλπιδες ταλαντούχους ηθοποιούς της νεώτερης γενιάς. Δύο κόσμους που ενώνονται και χωρίζονται επί σκηνής.
-Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το έργο;
-Η Λούλα Αναγνωστάκη είναι η μάνα του νεοελληνικού έργου. Όταν είδα, με μεγάλη μου λύπη, ότι κανένα από τα θέατρα, ούτε το Εθνικό Θέατρο, ούτε το Θέατρο Τέχνης, ούτε το Κ.Θ.Β.Ε. που η Θεσσαλονίκη είναι και η πατρίδα της Αναγνωστάκη, δεν έχει εντάξει κανένα θεατρικό έργο της, μετά το θάνατό της, στο ρεπερτόριό τους, θεώρησα χρέος μου να ανέβει σε ένα θέατρο, όπως είναι το Σταθμός, ένα έργο της Λούλας Αναγνωστάκη.
Ο «Ήχος του όπλου» είναι το πιο δημοφιλές έργο της Αναγνωστάκη – μετρά 12 ανεβάσματα – κι ένα νεοελληνικό έργο που μπορεί να συγκριθεί με τα μεγάλα κλασσικά κείμενα. Ο ίδιος ο Κουν το συνέκρινε με τα «μεγάλα κείμενα της Τσεχωφικής δημιουργίας».
Σε προσωπικό επίπεδο είναι έργο είναι ένα έργο που μιλάει για την απώλεια.
Μάλλον ήθελα να μιλήσω κι εγώ γι’ αυτό. Ένιωσα την ανάγκη.
Χρήσιμα
Εκτέλεση Παραγωγής : Όψεις Πολιτισμού . Παραγωγή: Θεάτρου Σταθμός.
Παραστάσεις: 18/19/20/21 Μαρτίου στις 21:00. Εισιτήριο: 15€(Κανονικό), 13€(Φοιτητικό-Ανέργων), Διάρκεια: 120 λεπτά. Πληροφορίες – Κρατήσεις : Θέατρο Αυλαία 2310230013.
