Του Γιώργου Καλλίνη
Η Θεσσαλονίκη εδώ και μερικά χρόνια έχει γίνει μια μικρή μουσική «πρωτεύουσα», με πλήθος συναυλιών, φεστιβάλ και μουσικών events να διοργανώνονται σχεδόν καθημερινά. Από όλη αυτή την μουσική πανδαισία, οι πολύπειροι Empty Frame ξεχωρίζουν για την υπέροχη αισθητική και τη διακριτικά πολύπλοκη μουσική τους.
Πάνω από όλα όμως, οι (προ)ερχόμενοι από την Αθήνα, ξεχωρίζουν για το απόλυτα προσωπικό τους στίγμα, την πολύ ιδιαίτερη μουσική τους ταυτότητα, η οποία μένει στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα.
Μετά από 5 δίσκους και πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες του εξωτερικού, οι Empty Frame έρχονται για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 4ης Μάιου να μας αιχμαλωτίσουν στο μουσικό τους μείγμα ανεξάρτητου ροκ με στοιχεία alternative, indie, folk, gypsy, post – rock, progressive και κλασικής μουσικής και όπως μας λένε και οι ίδιοι «να λειτουργήσουν ως μια καλοκουρδισμένη παρέα φίλων/μουσικών που λειτουργεί ως «ένα» πάνω στη σκηνή, εκστασιάζεται με αυτό που κάνει και θέλει να βάλει το κοινό μέσα στη μουσική της και την ατμόσφαιρά της».
Μέσα σε όλα αυτά, θα έχουμε και την αποκλειστικότητα να ακούσουμε για πρώτη φορά παγκοσμίως, δύο νέα κομμάτια της μπάντας! Διαβάστε την απολαυστική συνέντευξη των Αντώνη, Παναγιώτη, Χρήστου, Μπάμπη, Νίκου και Καίτης, δηλαδή των Empty Frame, στο TyposThes.
-Δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη, αν δεν κάνω λάθος και όντας ένας από τους παρευρισκόμενους στην πρώτη σας συναυλία, ξέρω τι όμορφη βραδιά με περιμένει. Για όλους τους υπόλοιπους, πες μας τι χαρακτηρίζει μια συναυλία των EmptyFrame για να ξέρουμε τι να περιμένουμε και πως έμεινε στο μυαλό σου η πρώτη σας επίσκεψη στην πόλη μας;
Empty Frame: Να περιμένετε να δείτε μία καλοκουρδισμένη παρέα φίλων/μουσικών που λειτουργεί ως «ένα» πάνω στη σκηνή, εκστασιάζεται με αυτό που κάνει και θέλει να βάλει το κοινό μέσα στη μουσική της και την ατμόσφαιρά της. Ως Empty Frame πάντα θεωρούσαμε ότι ο «φυσικός» μας χώρος είναι το stage. Εκεί μετράμε τις δυνάμεις μας και εκεί απολαμβάνουμε πραγματικά την τέχνη μας.
Άλλωστε όσοι είχαν βρεθεί την προηγούμενη φορά στο Υπόγειο θα το είχαν καταλάβει. Για εμάς τότε ήταν κάτι το πολύ όμορφο και εντυπωσιακό. Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στην πόλη σας και η ανταπόκριση και αγάπη του κοινού ήταν συγκινητική. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να το κάνουμε όσο πιο συχνά γίνεται. Το προσπαθούμε πάντως...
Θεωρούμε ότι η Θεσσαλονίκη έχει έναν δικό της αέρα, αποπνέει μία «πνευματικότητα» και, με βάση και την ιστορία της, έχει μια πολυσυλλεκτικότητα πολιτισμικά που εμάς μας εξιτάρει. Ίσως επειδή κι σε εμάς ως μπάντα μας αρέσει να εξερευνάμε διαφορετικά μονοπάτια και να ενσωματώνουμε διάφορα στοιχεία στη μουσική μας, η ατμόσφαιρα αυτή της Θεσσαλονίκης μας κάνει «κλικ». Και μετά έρχονται το φαγητό, το ποτό …
-Ένα στοιχείο της γοητείας των EmptyFrame είναι η δυσκολία να βάλεις ταμπέλα στη μουσική τους. Εσείς, όμως, οι δημιουργοί πως θα αισθανόσασταν «καλυμμένοι» αν κάποιος αναφερόταν στα κομμάτια σας, εντάσσοντας τα σε ένα είδος;
E.F.: Χμμμ. Δεν θέλαμε ποτέ ούτε να βάλουμε ταμπέλα, ούτε να περιορίσουμε τον ήχο μας ή τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε τα τραγούδια από συνθετικής πλευράς.
Έχουμε πολλά διαφορετικά έως και αντικρουόμενα στοιχεία στα κομμάτια μας, αλλά εκτιμούμε ότι, μετά από τρεις δίσκους και δύο soundtracks είναι διακριτός ο προσωπικός, χαρακτηριστικός ήχος των Empty Frame.
Προτιμάμε να έρχεται κόσμος στα live μας και να μιλάμε μαζί του για το τί του θυμίζει η μουσική μας και πώς θα την περιέγραφε ο ίδιος.
-Έχετε αυτή την τάση να συνδυάζετε διάφορα μουσικά είδη, χωρίς όμως η μουσική σας να καταλήγει φορτική και «δύσκολη», αντιθέτως έρχεται στα αυτιά μας σαν ένα αρμονικό, μελωδικό απόσταγμα των μουσικών του κόσμου. Πείτε μας πως συνηθίζετε να γράφετε μουσική, αν συνεισφέρουν όλα τα μέλη στη σύνθεση και μερικούς καλλιτέχνες από τους οποίους αντλείτε έμπνευση.
E.F.: Το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς γίνεται συλλογικά, μέσα στο στούντιο. Υπάρχουν τρεις από εμάς που φέρνουν τις κεντρικές ιδέες, πότε πιο ολοκληρωμένες πότε πιο πειραματικές και μέσα από πρόβες και δοκιμές προχωράμε στην τελική φόρμα του εκάστοτε κομματιού. Στο τέλος και οι έξι μας έχουμε συνεισφορά στις συνθέσεις. Ο στίχος είναι λίγο πιο προσωπική υπόθεση και συνήθως αυτός που φέρνει την κεντρική ιδέα επιφορτίζεται και με την ευθύνη να γράψει τα λόγια.
Όσον αφορά στην έμπνευση, νομίζω ότι πια η μπάντα έχει έναν δικό της προσωπικό ήχο, «τρελό» και πολύπλοκο σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά πλέον η συνθετική πορεία δεν έχει απαραίτητες αναφορές σε επιρροές. Για να απαντήσουμε κάπως στην ερώτησή σου θα σου πούμε ότι οι Empty Frame ξεκίνησαν (το 2005) θέλοντας να συνδυάσουν το rock σχήμα (ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, τύμπανα) με κλασικά όργανα (πιάνο, τσέλο, βιολί) και έχοντας στο μυαλό καλλιτέχνες όπως οι Nick Cave, Tom Waits, Beatles, αλλά και Queens of The Stone Age, Queen κ.α. Στην πορεία, πάντως, απαγκιστρωθήκαμε αρκετά από τις βασικές μας επιρροές.
-Αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του νέου δίσκου σας, μπορείς να κάνεις έναν σύντομο απολογισμό των αντιδράσεων των ακροατών αλλά και της υποδοχής που έτυχε στις ζωντανές εμφανίσεις;
E.F.: Για εμάς αποτέλεσε μία ακόμη κομβική στιγμή γιατί αισθανόμαστε ότι εξελίξαμε αρκετά τη δουλειά μας τόσο σε επίπεδο συνθέσεων όσο και σε επίπεδο παραγωγής και artwork. Και αυτή φαίνεται πως ήταν και η άποψη του κοινού το οποίο αγκάλιασε το νέο album και μας στηρίζει αγοράζοντας cd και βινύλια σε κάθε live μας. Το “Who Wants To Ride The Horse” απέσπασε εξαιρετικές από δημοσιογράφους και μέσα, ενώ βρέθηκε και σε αρκετές λίστες, εντός και εκτός Ελλάδας, με τους καλύτερους δίσκους για το 2018.
-Αν ξεχώριζες ένα κομμάτι, στιχουργικά, από τον τελευταίο δίσκο ποιο θα ήταν αυτό και τι θέλει να μας πει η ιστορία που αφηγείται;
E.F.: Αυτή θα είναι μία εντελώς προσωπική απάντηση μόνο από εμένα τον Χρήστο ( μου έδωσαν την άδεια οι υπόλοιποι ). Συνήθως οι στίχοι που γράφουμε (ακόμη και οι πιο προσωπικοί) μας εκφράζουν ως σύνολο, μάλλον επειδή είμαστε φίλοι για πάρα πολλά χρόνια, έχουμε μεγαλώσει μαζί και έχουμε ζήσει χαρές, λύπες, απογοητεύσεις, αποθεώσεις κλπ. Εγώ, πάντως, θα κάνω ειδική αναφορά στο “Hide” κυρίως επειδή αποτυπώνει μία δική μου δύσκολη περίοδο, η οποία ξεκίνησε μεν μετά τη σύνθεση του τραγουδιού, αλλά καθόρισε τη ζωή μου κατά τη διάρκεια παραγωγής, κυκλοφορίας και παρουσίασης του album.
-Βάζοντας μια στιγμή των EmptyFrame ένα σκαλί ψηλότερα από τις υπόλοιπες, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
E.F.: Θα σου πούμε κάτι ελαφρώς παράδοξο. Παίζουμε μαζί σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, έχουμε κυκλοφορήσει πέντε δουλειές, έχουμε ανοίξει για μεγάλα γκρουπ, έχουμε συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ. Όμως η πιο σημαντική στιγμή είναι μάλλον η ημέρα που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το γκρουπ. Η απόφαση ελήφθη σε ένα πάρτι αποφοίτησης, μετά από φρικτή κατανάλωση αλκοόλ. Κατά κάποιον τρόπο η ημέρα εκείνη ήταν και συμβολική, καθώς βγαίναμε από την φοιτητική, πιο χαλαρή ζωή και μπαίναμε σε πιο ενήλικες καταστάσεις.
Και από τότε η μουσική και η συντροφικότητα μάς έχουν συνοδεύσει σε πολλές κρίσιμες στιγμές της ζωής μας. Και συνεχίζουμε ακόμη, λίγες στροφές πριν από τα σαράντα, μέσα σε μία κατεστραμμένη χώρα, σε μία κατακερματισμένη κοινωνία. Σε όλο αυτό το περιβάλλον οι Empty Frame είναι το σημείο αναφοράς μας. Επίσης σε όλη την πορεία μας μπορέσαμε να έχουμε βοήθεια (βίντεο, φωτογραφίες, γραφιστικά, ηχοληψία) από φίλους με τους οποίους έχουμε υπάρξει συνοδοιπόροι για δεκαετίες.
-Μετά από την πολυετή παρουσία σας στο χώρο, με δεδομένες και τις συνεργασίες σας με καλλιτέχνες του εξωτερικού, πως αξιολογείτε τη σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή και κυρίως τα νέα συγκροτήματα του χώρου, τα οποία σφυρηλατήθηκαν στα χρόνια της κρίσης;
E.F.: Μουσική παραγωγή υψηλής ποιότητας υπήρχε πάντα στην Ελλάδα, όμως στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση απογειώθηκε. Εμείς κρατάμε το ότι αυτή η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η φούσκα του δήθεν και των κονέ που έσκασε απότομα στα μούτρα όλων μας, έκανε τους καλλιτέχνες να στραφούν ακόμη περισσότερο στην DIY αισθητική. Και η σημερινή τεχνολογία σου δίνει τη δυνατότητα και να κάνεις με χαμηλό κόστος πολύ ωραίες παραγωγές και να τις προωθήσεις αποκομμένος από μεσάζοντες, κηφήνες και όλο το συρφετό.
Στην εξίσωση άρχισαν να μπαίνουν και μπάντες εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων, ενώ δεν είναι λίγα τα σχήματα που έκαναν το βήμα προς το εξωτερικό, δικαιώθηκαν και ανέβασαν ακόμη παραπάνω το σύνολο της ελληνικής σκηνής. Στον τομέα της οργάνωσης ως «σκηνή» πάσχουμε ακόμη λίγο, αλλά κομμάτια αλληλεγγύης υπάρχουν, οπότε μπορούμε να προσπαθήσουμε και να το διορθώσουμε και αυτό.
-Τι περιμένουμε στην επόμενη φάση των EmptyFrame, δισκογραφικά και συναυλιακά;
E.F.: Αυτή την εβδομάδα έχουμε δύο συναυλίες, την Παρασκευή στον Βόλο στο Cafe Santan και το Σάββατο στο 8ball στη Θεσσαλονίκη. Θα ακολουθήσουν κάποιες εμφανίσεις σε καλοκαιρινά, αλλά δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο. Η μπάντα είναι, ούτως ή άλλως, σε περίοδο σύνθεσης νέου υλικό, οπότε το μόνο «αποκλειστικό» που μπορώ να σου δώσω είναι πως οι φίλοι μας στη Θεσσαλονίκη θα ακούσουν δύο καινούργια τραγούδια σε παγκόσμια πρώτη!
INFO
Σάββατο 4 Μαΐου
Eightball Club (upstairs), Πίνδου 1, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη
Είσοδος: 5 €
Doors Open: 21.00
