Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Δημήτρης Μυλωνάς: «Στον πόλεμο όλοι κάτι χάνουν»

Ο σκηνοθέτης της «Προσωπικής Συμφωνίας» μίλησε για το βραβευμένο έργο του Ρόναλντ Χάργουντ που ανεβαίνει Θεσσαλονίκη

Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη

 

Το βραβευμένο έργο «Προσωπική συμφωνία» (Taking sides) του Ρόναλντ Χάργουντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και στο Θέατρο Κολοσσαίον από 25 Σεπτέμβρη έως 6 Οκτώβρη.

Πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο σε πραγματικά ημερολόγια του μαέστρου Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ τα οποία κρατούσε κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τον ταγματάρχη Άρνολντ σε μια προσπάθεια του τελευταίου να αποδείξει πως ο μουσικός υπήρξε στέλεχος των Ναζί κι εκμεταλλεύτηκε τα προνόμια που του προσέφερε το Κόμμα. Αν και γραμμένο πρόσφατα, «διαθέτει τη δύναμη του κλασσικού», σημείωσε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς απαντώντας στις ερωτήσεις μας.

Πρόσθεσε πως «Στον πόλεμο δεν υπάρχουν καθαροί νικητές. Όλοι κάτι χάνουν». Παράλληλα μίλησε με θαυμασμό για τον Νικήτα Τσακίρογλου που ερμηνεύει τον μαέστρο λέγοντας ότι είναι “απόλυτα «ταγμένος” στην τέχνη του, στο θέατρο», ενώ αναφέρθηκε και στα επόμενα βήματα του Από Μηχανής Θεάτρου.

 

-Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε την «Προσωπική συμφωνία»;

-Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο το οποίο μολονότι γράφτηκε το 2001, διαθέτει τη δύναμη του κλασσικού. Επιπλέον, ακόμα κι αν το θέμα του αφορά σε μία από τις χειρότερες σελίδες της ανθρώπινης Ιστορίας, επιτρέπει να αναζητήσεις κανείς και να βρει αντιστοιχίες σε ένα σήμερα που αν και με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, εμφανίζει επίσης ακραίες εκδοχές.

proswpikh_symfwnia2.jpg

-Ποια η δική σας ματιά στο έργο;

-Ο συγγραφέας Ρόναλντ Χάργουντ τοποθετηθεί τη δράση της Προσωπικής συμφωνίας στα ερείπια, «ιδανικό» σκηνικό ενός πολέμου που μόλις έχει τελειώσει. Ή μάλλον δεν έχει τελειώσει. Διότι ακόμη κι αν έχει υπάρξει κατάπαυση του πυρός, τα πρόσωπα του έργου κουβαλάνε την οδύνη και τις μνήμες αυτού του πολέμου. Στον πόλεμο δεν υπάρχουν καθαροί νικητές. Όλοι κάτι χάνουν. Πρόκειται για μια συνθήκη ακραία, ολοκληρωτική, βάναυση. Σε τέτοιες συνθήκες οι συμπεριφορές είναι αποκαλυπτικές και το κάθε πρόσωπο έχει να μας πει τη δικιά του αλήθεια, να μοιραστεί μαζί μας το δικό του δίκιο. Εκεί ακριβώς συναντιέμαι με αυτό το συγκλονιστικό έργο το οποίο διατηρώντας τη δύναμη του κλασσικού, έρχεται να ακουμπήσει στην κάθε εποχή και να μας προσφέρει μια σκηνική εμπειρία γεμάτη ένταση, συγκίνηση και συναρπαστικούς χαρακτήρες.

 

-Πού αναφέρεται ο τίτλος; Και ποια η σημασία της παρουσίας του Ρόντε στο έργο; Πόσο καθορίζει την εξέλιξη της υπόθεσης;

-Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου είναι Taking sides (μτφρ. σκην. «Διαλέγοντας μεριά») ακριβώς γιατί, κι αυτό το διακρίνει σε εξαιρετικό έργο, αν και παρατίθενται μέσω των 2 κεντρικών χαρακτήρων, του Αμερικάνου Ταγματάρχη και του μαέστρου, δύο συγκεκριμένα «στρατόπεδα», δύο διαφορετικούς κόσμους, δεν γίνεται η προσπάθεια να αξιολόγησης αλλά επιτρέπει στον θεατή να προβληματιστεί κι ενδεχομένως να διαλέξει εκείνος, να πάρει ο ίδιος θέση. Στην ελληνική απόδοση του τίτλου από την Α. Καραγιαννοπούλου, αυτοί οι δύο κόσμοι που συγκρούονται  αποκτούν εξαρχής μία διάσταση που δεν μένει μόνο στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της συγκεκριμένης περιόδου αλλά καταλαβαίνει κανείς ότι πίσω από αυτά ακριβώς τα γεγονότα κρύβονται ιστορίες «μικρές», στιγμές προσωπικές που όμως τελικά έχουν τη δύναμη να καθορίσουν τον ρου και της μεγάλης Ιστορίας. Ο Ρόντε είναι το πρόσωπο ακριβώς που βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς τους δύο άντρες, σε αυτούς τους δύο κόσμους, ένας άνθρωπος της «μετριότητας», ένας σαν κι εμάς, ένας απ’ εμάς, που για να μπορεί να επιβιώνει, θυσιάζει πολλά κι αυτό θα μπορούσε να τον κάνει «αρνητικό». Πάλι όμως η περίτεχνη δραματουργία του Χάργουντ αλλά και η ερμηνεία του ρόλου από τον Χρήστο Βαλαβανίδη, αποφεύγουν αυτήν την απλοϊκή ματιά, σκιαγραφείται επί σκηνής ένας σύνθετος χαρακτήρας που οδηγήθηκε για συγκεκριμένους λόγους στις επιλογές του και δεν είναι απαραίτητα καλός ή κακός, είναι ένα πρόσωπο της εποχής του, της συγκυρίας.

 

-Έχετε στο πλευρό σας αξιόλογους ηθοποιούς, ανάμεσα στους οποίους και τον Νικήτα Τσακίρογλου. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί του; Πώς δουλέψατε τον πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί του;

-Δεν θα σταθώ στο πόσο εξαιρετικός ηθοποιός είναι ο Νικήτας Τσακίρογλου, άλλωστε ο καθένας το διαπιστώνει αυτό βλέποντας τον επί σκηνής. Θα επισημάνω το επαγγελματικό του ήθος, την πειθαρχία, την εργατικότητα που επιδεικνύει κατά τη διάρκεια των προβών και της παράστασης, είναι πραγματικά αυτό που λέμε απόλυτα «ταγμένος» στην τέχνη του, στο θέατρο. Κι ενώ είναι ένας ηθοποιός που έχει κλείσει 60 χρόνια καριέρας στο σανίδι, σε κάθε πρόβα, σε κάθε παράσταση έρχεται με τίποτα δεδομένο για να μηδενίσει το κοντέρ και να αρχίσει ξανά από την αρχή απόλυτα ανοιχτός, με ειλικρίνεια και απίστευτη γενναιοδωρία.

proswpikh_symfwnia.jpg

-Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια τάση προς τα έργα που αφορούν στη μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Και τι σχολιάζει επ’ αυτού το έργο του Ρόναλντ Χάργουντ;

-Αν όντως, όπως λέτε, υπάρχει η τάση για έργα που αφορούν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και πιστεύω ότι ακουμπάει σε μια ανάγκη δημιουργών και κοινού να μάθουμε από μια εποχή ούτε τόσο μακρινή ώστε να νομίζουμε ότι δεν μας αφορά αλλά ούτε κοντινή ώστε να μην μπορούμε να την αποκωδικοποιήσουμε, να μάθουμε από μια ιστορική συγκυρία που βασίστηκε, εκτός των άλλων, στις ακραίες διακρίσεις και στο μίσος που ξεκινάει καταρχάς προς κι από τον συνάνθρωπο μας και μετά μεταφέρεται στα αναχώματα. Παρατηρώντας επιπλέον κανείς τον σημερινό χάρτη, διαπιστώνει εκδοχές μίσους και φανατισμού, γεννήματα ενός συστήματος που εξυπηρετείται από το διαρκή αλληλοσπαραγμό και που ακόμα κι αν δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε μια εμπόλεμη συνθήκη (όχι ότι δεν γίνονται πόλεμοι σήμερα, γίνονται και μάλιστα πολλοί), δεν παύει να είναι αντίστοιχα επικίνδυνη.

 

-Ποια τα επόμενα βήματά σας; Τι σχεδιάζετε;

-Θα σκηνοθετήσω το έργο Ο δρόμος περνάει από μέσα του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Από Μηχανής Θέατρο με τον Γιώργο Κέντρο και τη Ρούλα Πατεράκη στους κεντρικούς ρόλους. Για αργότερα έχει προγραμματιστεί, πάλι στο Από Μηχανής Θέατρο, η παράσταση ΜάκμπερΛαιδηΜάκμπεθ. Μια ερευνητική δουλειά με αφετηρία τον Μάκμπεθ του Ούιλιαμ Σαίξπηρ στο οποίο θα γίνει διασκευή και θα παιχτεί από δύο ηθοποιούς, μια γυναίκα κι έναν άντρα, την Άννα Ελεφάντη και τον Μελέτη Ηλία. Και συνεχίζουμε!

 

Παίζουν:

Νικήτας Τσακίρογλου: Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ

Χρήστος Βαλαβανίδης: Χέλμουτ Ρόντε

Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ταγματάρχης Άρνολντ

Άννα Ελεφάντη: Έμμυ Στράουμπε

Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου: Ταμάρα Ζαχς

Παναγιώτης Γουρζουλίδης: Υπολοχαγός Ντέιβιντ Γουίλς.

 

Χρήσιμα

Παραστάσεις: Τετάρτη 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή, 21.00, Κυριακή 20.00, *Σάββατο 28/9: 15.00, Σάββατο 5/10: 18.00 και 21.00.

Γενική είσοδος Α ζώνη: 25€. Γενική είσοδος Β ζώνη: 20€. Φοιτητικό- ανέργων, ΑμεΑ, άνω των 65 ετών: 18€. Εξώστης: 16€.

Προπώληση: viva.gr ,θέατρο Κολοσσαίον (Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 150, τηλ.: 2310- 834996), θέατρο Αυλαία (Πλ. Χ.Α.Ν.Θ. τηλ.: 231- 023 0013)

Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου θα δοθεί μια matinée παράσταση, στις 15.00 καθώς ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, το βράδυ, θα παρευρίσκεται στην πανελλήνια πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα», όπου πρωταγωνιστεί. Εκτέλεση Παραγωγής: εταιρεία «Γίνονται Έργα». Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ορκίζεται, ανήμερα των γενεθλίων του, στη Θήβα ο Στέφανος Κασσελάκης
Στις 11.00 το πρωί στο Κέντρο Εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων στη Θήβα η τελετή ορκωμοσίας - Παρών θα είναι και ο σύζυγός του, Τάιλερ Μακμπέθ
Ορκίζεται, ανήμερα των γενεθλίων του, στη Θήβα ο Στέφανος Κασσελάκης