Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Έργα σύγχρονου χορού επί οθόνης από όλον τον κόσμο θα παρουσιάσει το Thessaloniki Cinedance International, γνωστό και ως TCI, που θα διεξαχθεί 28-29 Σεπτεμβρίου, 20:00, στο Vitruvian Thing (Πτολεμαίων 29 Α, 4ος ορ., εντός στοάς).
Συνολικά στη 2η χρονιά διεξαγωγής του θα προβληθούν 37 + 5 ταινίες από 20 χώρες. Ο Dani Joss μίλησε μαζί μας για τις προσεγγίσεις των έργων που θα παρουσιαστούν, αναφέρθηκε στην αλληλεπίδραση χορού και κινηματογράφου, αλλά και για τις νέες συνεργασίες που έχει φέτος το Φεστιβάλ.
-Τι ξεχωρίζει στο φετινό Thessaloniki Cinedance International;
-Γενικότερα η φιλοσοφία του TCI είναι να παρουσιάζει ταινίες με διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο αντικείμενο του χορού επί οθόνης, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα φέτος. Έτσι, έχουμε έργα που βασίζονται σε σύγχρονο χορό, στη χρήση του χώρου και την αρχιτεκτονική, στη διάδραση με τη μουσική, στην αφήγηση με το χορό σαν θέμα ή με το χορό σαν μέσο, στην οπτική σύνθεση. Επομένως, ο θεατής αποκτά μια σφαιρική εικόνα πάνω στη σύγχρονη διαμεσική δημιουργία αυτού του κατά τα άλλα αρκετά εξειδικευμένου ιδιώματος.
Σαφώς και υπάρχουν κάποιες πολυαναμενόμενες ταινίες που παίζονται φέτoς στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, κάποιες “ολόφρεσκες” παραγωγές που κάνουν πρεμιέρα ή 2η-3η προβολή, αλλά και κάποια εξαιρετικά φοιτητικά projects. Έργα όπως τα Cold Storage, Fields, ή Walls of Limerick έχουν λάβει πλήθος βραβείων και διακρίσεων, ενώ σκηνοθέτες όπως οι Adrien Ouaki, Marta Renzi, και Stephan Velema, επιστρέφουν μετά από συμμετοχή και στο 1ο TCI, όπου τα έργα τους ήταν μεταξύ των αγαπημένων του κοινού.
-Πώς επελέγησαν τα έργα που θα παρουσιαστούν στο κοινό;
-Η διαδικασία περιλαμβάνει τρεις γύρους επιλογής, με τον τελευταίο ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς ο διαθέσιμος χρόνος προβολής για το TCI είναι περιορισμένος. Τα χαρακτηριστικά στα οποία δίνουμε βάρος είναι ευμετάβλητα και προσαρμόζονται ανάλογα με τη προσέγγιση του κάθε δημιουργου. Έτσι, σε κάποια έργα κοιτάμε την αφηγηματική ανάπτυξη και το ρυθμό, σε άλλα την εικαστική προσέγγιση. World-building, ένταξη της κίνησης στην αφηγηματική τεχνική, αποτελεσματική χρήση μεικτού δημιουργικού λεξιλογίου από το χώρο του κινηματογράφου και των παραστατικών τεχνών, αλλά και ουσιαστική χρήση ήχου και μουσικής, αποτελούν κάποια από τα συνηθισμένα κριτήρια επιλογής.
Να σημειώσουμε πως το TCI είναι φεστιβάλ μικρού μήκους, με μέγιστη διάρκεια τα 18 λεπτά (με την περιστασιακή εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα).
-Ο κινηματογράφος είναι μια τέχνη ευρέως διαδεδομένη. Αντίθετα ο χορός αγωνίζεται ακόμη για το δικό του μερίδιο στην πόλη μας. Πώς η μία τέχνη βοηθά την άλλη στο φεστιβάλ σας; Και γενικότερα πώς προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία του;
-Ένα φεστιβάλ σαν αυτό είναι μια καλή ευκαιρία για τους λάτρεις του κινηματογράφου να γνωρίσουν το χορό σαν εκφραστικό μέσο. Άλλωστε, πολλοί από τους σκηνοθέτες και παραγωγούς του φεστιβάλ ασχολούνται κυρίως με τη δημιουργία αφηγηματικών ταινιών, οπότε και αντιμετωπίζουν το χορό σαν εκτεταμένη σωματική ερμηνεία, για παράδειγμα σαν εξέλιξη του πειραματικού κινηματογράφου του Peter Greenaway (π.χ. Prospero’s Books).
Αντίστροφα, το κινηματογραφικό μέσο προσδίδει νέες παραστατικές δυνατότητες, αλλά και νέες δημιουργικές και χορογραφικές ελευθερίες και περιορισμούς όσον αφορά την κλίμακα, την οπτική γωνία, τη χρήση του χρόνου, τη σύνθεση ενός κάδρου και την κίνηση μέσα σε αυτό, το φως, το χρώμα. Στο TCI αυτή η αλληλεπίδραση γίνεται ιδιαίτερα εμφανής, καθώς είναι διοργάνωση που εστιάζει στον τρόπο δημιουργίας πολύ περισσότερο από το θέμα.
Διοργανωτικά, το φεστιβάλ εξελίχθηκε μέσα από άλλες διοργανώσεις μας, κυρίως το Locus, μια πρωτοβουλία προβολών πειραματικών έργων, animation, και φυσικά ταινιών χορού, από τοπικούς δημιουργούς. Σε κάποιο σημείο αισθανθήκαμε πως θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε το ενδεχόμενο μιας διεθνούς διοργάνωσης, καθώς η ψηφιακή εποχή διευκολύνει ιδιαίτερα την επικοινωνία με το δημιουργικό δυναμικό. Και, φυσικά, παρ’ όλη τη σχετικά εξειδικευμένη φύση των ταινιών χορού, το TCI είναι κάτι που έλειπε από τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που, εκτός από το διεθνούς φήμης Φεστιβάλ Κινηματογράφου της, φιλοξενεί και φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, animation, μικρού μήκους, και πολλά άλλα.
-Φέτος εγκαινιάζετε και νέες συνεργασίες. Μιλήστε μας για αυτές….
-Έχουμε δυο καλεσμένα φεστιβάλ, με τα οποία δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα ανταλλαγών. Κατ’ αρχήν, το Thessaloniki International Short Film Festival, γνωστό και ως TISFF, θα παρουσιάσει ένα segment με δυο εξαιρετικά έργα από τν ταινιοθήκη του, το Danse Macabre του P. Pires, που το 2009 βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (TIFF), αλλά και το Timecode του J. Giménez, που το 2016 βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους στις Κάννες, όπως και ήταν υποψήφιο για το αντίστοιχο Όσκαρ. Μια επιλογή τριών ταινιών από την 1η σαιζόν του TCI θα προβληθεί στο φετινό TISFF, 17-20 Οκτώβρη.
Η δεύτερη συνεργασία μας είναι με το Athens Video Dance Project, ή AVDP, το segment του οποίου αποτελείται από τις ταινίες Anasa των Zimmerlin, Delord (AVDP Audience Award 2019), Escape Shadows του Αντώνη Ροζάκη, και Gatha του Chenglong Tang (Jury Grand Prize in Dan.Cin.Fest 2018). Επίσης μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες του TCI θα προβληθεί στην Αθήνα στο επόμενο AVDP τον Ιανουάριο.
Οι συνεργασίες σκοπεύουν στο να ταξιδέψουν οι ταινίες όσο πιο μακριά γίνεται, αλλά και στο να γνωρίσει περισσότερος κόσμος τις ταινίες χορού σαν δημιουργικό χώρο γενικότερα.
-Τι εντοπίσατε από την σύγκριση των ξένων παραγωγών σε σχέση με τις ελληνικές; Υπάρχει κάποια κυρίαρχη τάση/ μορφή σε αυτά που θα δούμε στο Vitruvian Thing;
-Οι περισσότερες από τις ταινίες Ελλήνων δημιουργών στο φετινό πρόγραμμα έχουν γυρίσματα ή παραγωγή στο εξωτερικό, οπότε ίσως η διάκριση αυτή να μην υφίσταται στην ουσία.
Είναι μέρος της ταυτότητας του φεστιβάλ να παρουσιάζει πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις, χωρίς περιορισμούς σε θέμα ή μορφή. Το πρόγραμμα έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να συντελεί ένα διήμερο ταξίδι στον κόσμο του χορού και του κινηματογράφου, με τη συμμετοχή 20 χωρών.
-Ποιοι οι επόμενοι στόχοι σας;
-Για το TCI, σίγουρα θα συνεχίσει κάθε τέλος Σεπτέμβρη να είναι το ετήσιο ραντεβού του χορού και του κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσω των ανταλλαγών και συνεργασιών, που ελπίζουμε να πληθύνουν με το χρόνο.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες δράσεις μας, έχουμε στις 23-24 Νοεμβρίου το Stream: synergy meeting vol.2, μια συνάντηση σύγχρονου χορού, ζωντανής μουσικής, και τεχνολογίας, μέσω του αυτοσχεδιασμού. Το project υποστηρίζεται από τη Γραμματεία Πολιτισμού της Ρηνανίας-Βεστφαλλίας - Düsseldorf.
Στο τέλος του Μαρτίου θα γίνει, όπως κάθε χρόνο, το φεστιβάλ σόλο χορογραφίας και σύγχρονης μουσικής Unit Motives, όπου φέτος οι συμμετέχοντες θα κληθούν να χορογραφήσουν και να ερμηνεύσουν ένα σόλο πάνω στη μουσική του Luciano Berio. Το φεστιβάλ είναι διεθνές και η επιλογή γίνεται μέσω ανοιχτού καλέσματος.
Παράλληλα, το Vitruvian Thing θα φιλοξενήσει όπως πάντα ένα ξεχωριστό πρόγραμμα παραστάσεων χορού και θεάτρου, αλλά και συναυλιών.
Χρήσιμα
Είσοδος με απροσδιόριστο εισιτήριο, μόνο με κράτηση λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων.
Κρατήσεις ηλεκτρονικά στο: https://vitruvianthing.com/tci2
ή τηλεφωνικά στο 6943642039 [11:00 - 14:00]
Facebook event: https://www.facebook.com/events/646855362490275/
