Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Γιώργος Βογιατζής: «Πρέπει να αλλάξουμε φιλοσοφία και στάση ζωής»

Ο συγγραφέας του βιβλίου ΓΕΝΟΙΤΟ μίλησε μαζί μας λίγο πριν την παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής στην πόλη μας

Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη


Για την κρίση των αξιών που μαστίζει τη κοινωνία μας εδώ και χρόνια θέλησε να μιλήσει μέσα από την ποιητική του συλλογή με τίτλο «ΓΕΝΟΙΤΟ» ο συγγραφέας-ποιητής κ. Γιώργος Βογιατζής. Θέλησε να μιλήσει με λόγο ποιητικό « γι όλα αυτά που μας έκαναν υπερήφανους ως έλληνες αλλά και για όλα αυτά που μας οδήγησαν  σε ταπεινώσεις, σκλαβιές και καταστροφές», ανέφερε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης».

Στη συζήτησή μας λίγο πριν την παρουσίαση του βιβλίου του στον Πολυχώρο Μαλλιάρης Παιδεία (Δημητρίου Γούναρη, κοντά στην Καμάρα) στις 23/11/2019 ώρα 12 το μεσημέρι, τόνισε: «με το «ΓΕΝΟΙΤΟ» προσπαθώ κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις να αφυπνίσω τους αναγνώστες μας  να συνειδητοποιήσουν και να συναισθανθούν τη τραγική μας θέση (…). Να μιλήσουν, να αγωνιστούν, να δημιουργήσουν μήπως και καταφέρουμε να οδηγήσουμε το καράβι μας στη δικιά μας Ιθάκη».

Παράλληλα αναφέρθηκε στα εφόδια με τα οποία πρέπει να οπλιστεί η νέα μας γενιά, ενώ από την κουβέντα μας δεν έλλειψε και η αναφορά στον τόπο της καταγωγής του, το Ροδολίβος Σερρών, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, μιας και ο ίδιος υπήρξε πρώην δήμαρχος του Καποδιστριακού Δήμου Αμφίπολης.

 

- Πώς προέκυψε η ιδέα για το βιβλίο;

- Μ’ έσπρωξε η εσωτερική μου ανάγκη να μιλήσω για όλα αυτά που ζούμε εδώ και μια δεκαετία. Έχουν χαραχτεί πολύ βαθειά μέσα μου οι εικόνες και τα γεγονότα των ταπεινωμένων μας ηγετών, των προσβλητικών δημοσιευμάτων του ξένου τύπου για την Ελλάδα και των κατοίκων της, «των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας», όπως μας αποκαλούσαν, οι αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας, τα αποτελέσματα της ανεργίας, οι ουρές των εξαθλιωμένων ανθρώπων στους κάδους των σκουπιδιών και στα συσσίτια, η κατά εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστευση των νέων μας, που συνεχίζεται ακόμη αδιάπτωτη!     

Δυστυχώς ζούμε το χειρότερο εφιάλτη μας μετά από πολλά- πολλά  χρόνια ηρεμίας και προόδου, σκληρό και επώδυνο, που αφήνει θύματα, πληγές και πολλές απώλειες, ψυχικές και υλικές. Φυσικά εννοώ την κρίση που ξεκίνησε το 2009 και συνεχίζει ακόμη, εδώ στην Ελλάδα. Και η οικονομική κρίση φυσικά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, γιατί το βυθισμένο μέρος του, που είναι το πιο μεγάλο και το πιο σημαντικό, είναι η κρίση των αξιών που μαστίζει τη κοινωνία μας εδώ και χρόνια.

Γι’ αυτή τη κρίση θέλησα να μιλήσω, περισσότερο με λόγο ποιητικό αφού η ποίηση έχει την δυνατότητα να συμπυκνώνει και να κωδικοποιεί τις λέξεις και τα νοήματα, μπορεί με λίγα λόγια να αγγίζει την ψυχή, να  κεντρίζει το μυαλό και να ταξιδεύει παντού, στο σήμερα, στο χθες, στο αύριο. Να μιλήσω γι όλα αυτά που μας έκαναν υπερήφανους ως έλληνες αλλά και για όλα αυτά που μας οδήγησαν  σε ταπεινώσεις, σκλαβιές και καταστροφές.

synedeuxi_vogiatzis3.jpg

- Τι θέλετε να πείτε μέσα από τα ποιήματά σας

- Πρώτα- πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε πόσο τραγική θέση έχουμε περιπέσει. Να αντιληφθούμε την αδιέξοδη και αυτοκαταστροφική πορεία μας ως ελληνική πολιτεία αλλά και ως ελληνισμός. Να βρούμε τις φθοροποιούς εκείνες δυνάμεις που μας οδήγησαν σ΄ αυτή τη κατάσταση. Να καταπολεμήσουμε τον άκρατο ατομισμό μας και να λειτουργήσουμε  πλέον ως  πολίτες, συλλογικά και δημοκρατικά. Να απομυθοποιήσουμε την ηδονολατρεία του χρήματος και της κενής επιδειξιμανίας και να αναδείξουμε τις διαχρονικές αξίες του ελληνικού πολιτισμού.  Να αλλάξουμε πορεία  στο «τρελοβάπορο μας» όπως αποκαλεί ο Ελύτης την Ελλάδα και να οραματιστούμε μια καινούρια «Ιθάκη», μια «καινούρια πατρίδα». Όπως αυτή που αναζήτησε, οραματίστηκε και έφτιαξε ο μυθικός Αινείας φεύγοντας από τη κατεστραμμένη Τροία, κουβαλώντας στη πλάτη του τον γέρο πατέρα του, την οικογένειά του και τους Εφέστιος θεούς και όχι χρυσάφι και χρήματα. Αυτό μας διδάσκει η μυθολογία  και η ιστορία. Να αλλάξουμε οι ίδιοι φιλοσοφία και στάση ζωής και όχι να φορτώνουμε κάθε φορά τα «αμαρτήματά» μας στους «αποδιοπομπαίους τράγους» της πολιτικής ηγεσίας, εφησυχασμένοι ότι κάναμε το καθήκον μας.

- Διαβάζοντας τα ποιήματά σας είχα την αίσθηση πως θέλετε να αφυπνίσετε τους αναγνώστες…πιστεύετε στις δυνάμεις του λαού μας;

-Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες δεκαετίες αφήσαμε το εαυτό μας ανυπεράσπιστο και ανυποψίαστο απέναντι σε μια παγκόσμια επίθεση, που δεχόμαστε από το σύγχρονο «πολιτισμό», χειραγώγησης της σκέψης μας και των ενεργειών μας. Βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με εικόνες και μηνύματα που μας διαποτίζουν με μια ουσία, κοινωνικής απάθειας και αναλγησίας, αδιαφορίας  και μοιρολατρίας σ’ αυτά που συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν, στους διπλανούς μας αλλά και σε μας και στα παιδιά μας. Βασιλεύει και κυριαρχεί το επιφανειακό, το ευκολομάσητο και το ανώδυνο.

Ο σύγχρονος σκεπτόμενος άνθρωπος που προβληματίζεται και πονάει μ΄ αυτά που ζούμε ως Έλληνες τα τελευταία χρόνια μοιάζει με τον μυθικό Οδυσσέα στη χώρα των Σειρήνων, όπου δεμένος στο κατάρτι του καραβιού φωνάζει τους συντρόφους του να τον λύσουν αλλά αυτοί δεν τον ακούν γιατί έχουν βουλωμένα τα αυτιά τους. Μόνον που τώρα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Οι Σειρήνες δεν δίνουν πλέον παραδεισένιες υποσχέσεις, έχουν ξεγυμνώσει τα αρπακτικά τους νύχια και επιτίθενται λυσσασμένα στο καράβι που κλυδωνίζεται και βουλιάζει. Οι σύντροφοι όμως δεν ακούν, δε βλέπουν, δε μιλούν, λες και βρίσκονται σ’ ένα μυστηριώδη λήθαργο. Κι ο Οδυσσέας ψάχνει απεγνωσμένα να βρει λέξεις, νοήματα, τρόπους να τους στείλει ένα “sos’  μήπως κι αλλάξει ρότα  το καράβι που βρίσκεται μέσα στη «Σκύλα» και στη «Χάρυβδη», γιατί οι κωπηλάτες έχουν αποδεκατιστεί από τις αρπακτικές Σειρήνες και τα βράχια συνεχώς πλησιάζουν.

 Απ’ αυτή την άποψη ναι, με το «ΓΕΝΟΙΤΟ» προσπαθώ κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις να αφυπνίσω τους αναγνώστες να συνειδητοποιήσουν, να συναισθανθούν τη τραγική μας θέση κι αφού συνέλθουν από το λήθαργο, να μιλήσουν, να αγωνιστούν, να δημιουργήσουν και να αντικαταστήσουμε τους απολεσθέντες κωπηλάτες μήπως και καταφέρουμε να οδηγήσουμε το καράβι μας στη δικιά μας Ιθάκη.

Ως προς δεύτερο ερώτημά σας, ναι πιστεύω ακράδαντα στις δυνάμεις του λαού μας. Αυτές οι δυνάμεις μας απελευθέρωσαν από το τουρκικό ζυγό, αυτές έκαναν το Μακεδονικό Αγώνα, αυτές δημιούργησαν το μεγάλο έπος του 1940 και την Εθνική αντίσταση στη διάρκεια της Κατοχής από τον Άξονα των φασιστικών δυνάμεων. Απ΄αυτές τις δυνάμεις ξεπήδησε ένα μεγάλο πλήθος σημαντικών  δημιουργημάτων από τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Ενδεικτικά αναφέρω, τα «Ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου, τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, «Το Αξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της Ελλάδας ήταν πάντοτε και πρέπει να είναι και τώρα ο Φάρος του Ελληνισμού και τα παιδιά του οι μπροστάρηδες και οι σημαιοφόροι στο μεγάλο αγώνα του Έθνους.

-Εχετε ελπίδα για τους νέους, με τι εφόδια να οπλιστούν;

- Οι νέοι μας είναι τα δικά μας δημιουργήματα είναι ο καθρέπτης των δικών μας επιλογών. Δείτε τα πρότυπα των ηρώων που τους καλλιεργούμε σήμερα ως  ελληνική κοινωνία: Τραγουδιστές, μοντέλα, ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, μάγειροι, πρωταγωνιστές ριάλιτι, κ.α. Φυσικά δεν απαξιώνουμε αυτά τα επαγγέλματα αλλά όμως θα ‘πρεπε να φροντίσουμε μέσα από την εκπαίδευση και μέσα από την οικογένεια και τα μέσα επικοινωνίας να καλλιεργήσουμε εκείνα τα πρότυπα που έκαναν το ελληνισμό μεγάλο κι όχι υποτελή και «Γραικύλο».

Τα εφόδια που πρέπει να οπλιστεί η νέα μας γενιά, της οποίας το δρόμο φροντίσαμε να το στρώσουμε με στάχτες, αγκάθια και πέτρες,  είναι αυτά που κουβαλάμε στο κύτταρο μας και στον πολιτισμό μας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Έρωτας της δημιουργίας, το Φως το Ελληνικό της διαφάνειας και της καθαρότητας, ο Λόγος ο ελληνικός ο συνεχώς αναγεννώμενος και αδιαίρετος (η γλώσσα μας), η αγάπη για την Ελευθερία, η Οικογένεια, η   Δημοκρατία, η Ομόνοια που η στέρησή της  τόσα δεινά μας έφερε. Ναι υπάρχει ελπίδα, αλλά πρέπει να αλλάξουμε μέσα μας.

synedeuxi_vogiatzis2.jpg

- Υπηρετείτε για χρόνια το χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα στον τόπο της καταγωγής σας, το Ροδολίβος Σερρών. Τι όραμα έχετε για τον τόπο σας; Και πόσο μπορεί ο πολιτισμός να βοηθήσει για την υλοποίηση του;

-Το Ροδολίβος και η ευρύτερη περιοχή του όρους Παγγαίου και της αρχαίας Αμφίπολης είναι ένα ευλογημένο μέρος που βρίσκεται σε μια κομβική γεωγραφική θέση. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι για την περιοχή αυτή πραγματοποιήθηκαν σημαντικές μάχες κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Εδώ στα κτήματά του, που κληρονόμησε από τον θρακικής καταγωγής πατέρα του Όλορο, ο ιστορικός Θουκυδίδης ως αυτοεξόριστος στρατηγός των Αθηναίων συνέγραψε την ιστορία του πελοποννησιακού πολέμου.  Από δω ξεκίνησε την νικηφόρα του εκστρατεία ο Μ. Αλέξανδρος. Η περιοχή συνδέεται στενά με την Διονυσιακή και Ορφική λατρεία όπως και με τον Απόστολο Παύλο. Οι μύθοι της αρπαγής της Περσεφόνης και της βασιλοπούλας Φυλλίδας διαδραματίζονται σ΄αυτά τα μέρη. Εδώ είναι η πατρίδα του Κων/νου Καραμανλή και του οικουμενικού πατριάρχη Νεόφυτου Η΄.

Η Αρχαία Αμφίπολη με τα νέα και σημαντικά ευρήματα του λόφου Καστά, οι προϊστορικές βραχογραφίες, η φυσική ομορφιά, του Παγγαίου και των παραδοσιακών χωριών του, των ποταμών Στρυμόνα και Αγγίτη και του θαλάσσιου κόλπου Ορφανού, αποτελούν πόλους τουριστικής έλξης.

 Συνεπώς μπορεί αυτή η περιοχή να αποτελέσει μετά από ανάλογη αξιοποίηση, αναβάθμιση και προβολή, τόπο συνάντησης, διαβούλευσης και προβληματισμού, προσωπικοτήτων της παγκόσμιας πολιτικής, στρατιωτικής, θρησκευτικής και ιστορικής σκέψης και δημιουργίας.

- Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;

- Διαβάζω ένα βιβλίο της  Γαλλίδας ελληνίστριας φιλολόγου Ζακλίν ντε Ρομιγύ «Το ανθρώπινο μεγαλείο  στον αιώνα του Περικλή». Η οποία είχε πει κάποια στιγμή: «Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά, γιατί η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα απ΄ όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα».

Τελειώνοντας αυτή μας τη συνέντευξη θα ‘θελα να σας ευχαριστήσω και να κλείσω με μια φράση που γράφει ένας από τους πιο σημαντικότερους μας νεοέλληνες ποιητές, ο Νικηφόρος Βρεττάκος,  στο ποιητικό του έργο «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη»:

«Ούκ εάλω η Βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων!» 

Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τρένο για Θεσσαλονίκη ακινητοποιήθηκε γεμάτο επιβάτες - Φωτιά κοντά στις γραμμές
Η αμαξοστοιχία IC54 (Αθήνα – Θεσσαλονίκη) παραμένει σταθμευμένη στον Σ.Σ Λειβαδιάς, λόγω πυρκαγιάς πλησίον των γραμμών
Τρένο για Θεσσαλονίκη ακινητοποιήθηκε γεμάτο επιβάτες - Φωτιά κοντά στις γραμμές