Της Λεμονιάς Βασβάνη
Οκτώ σύντομα έργα από οκτώ εκ των σημαντικότερων σχημάτων και καλλιτεχνών της Θεσσαλονίκης από το χώρο του σύγχρονου χορού, της μουσικής, και των παραστατικών τεχνών αποτελούν το πρότζεκτ «Vitruvian thing ISO sessions» που παρουσιάζεται online στο πλαίσιο των Δημητρίων.
Όπως εξήγησε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» ο Dani Joss: «Στη σκηνή του Vitruvian Thing, που διακρίνεται για το επιμελημένο πρόγραμμα που παρουσιάζει, οι δημιουργοί κλήθηκαν να παρουσιάσουν τα έργα τους χωρίς κοινό, αλλά με σύμμαχο τις τεχνικές studio.
Στην εποχή των αποστάσεων, η δημιουργία στο χώρο των παραστατικών τεχνών καλείται όχι μόνο να ξεπεράσει ένα σύνολο εμποδίων, αλλά και μια κρίση ταυτότητας που προκύπτει από την απουσία του ζωντανού κοινού: οι επικοινωνιακές σχέσης και η δυναμική μεταξύ ερμηνευτή και κοινού είναι τόσο διαφορετικές, που εγείρονται ερωτήματα σε σχέση με τη φύση της παραστατικής δημιουργίας καθαυτή. Σε ένα Vitruvian Thing κλειστό από την αρχή της καραντίνας, ένας κύκλος δημιουργών με σταθερή πολυετή δράση στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να εξερευνήσει αυτόν το νέο χώρο με ποικιλία προσεγγίσεων. Κάποιοι περιορισμοί αίρονται, κάποιοι νέοι προκύπτουν. Γνωστές τεχνικές και μέθοδοι οδηγούν σε αδιέξοδο, παρουσιάζονται όμως νέες δυνατότητες. Πάνω από όλα, το τελικό αποτέλεσμα θα έπρεπε να μοιάζει με παράσταση, όχι απλά με ένα καλλιτεχνικό βίντεο.
Ο κάθε καλλιτέχνης ή σχήμα ακολούθησε διαφορετική συνθετική διαδρομή, σε ένα δημιουργικό και τεχνικό διάλογο με τη Die Wolke, αλλά και το τεχνολογικό παρακλάδι της, Occam’s Sharpener, προκειμένου να φτάσουμε σε οκτώ κομμάτια, αποτελέσματα της αναζήτησης αυτής, προσαρμοσμένα στο format των 55ων Δημητρίων». Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή για το καθένα.
Φτωχός - Τζιώκος, Τσίτσαρης, Δαλέζης, Τριαντάκη, Λούβαρη
(performance με κείμενο, ζωντανή μουσική, χορό, εικαστικά)
Πέντε δημιουργοί της πόλης συνεργούν με αφορμή το ποιητικό έργο του Χρήστου Τζιώκου “Ο φτωχός/ξεροκόμματα”. Ο Δημήτρης Δαλέζης, ο Θανάσης Τσιτσάρης και ο Χρήστος Τζιώκος μελοποιούν τους στίχους του έργου με ζωντανή μουσική και απαγγελία. Η Δροσιά Τριαντάκη σωματοποιεί και αποδίδει την εξέλιξη του κειμένου, ενώ η εικαστικός Μαρία Λούβαρη πραγματοποιεί ένα in situ installation με ζωγραφική και βίντεο γεφυρώνοντας την αφήγηση. Ο “Φτωχός” αποτελεί μια σύντομη πολυεπίπεδη παράσταση, που προσκαλεί τον θεατή σε μία ολική εμπειρία γνωριμίας με το σύγχρονο και επίκαιρο έργο του Τζιώκου.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/ftochos/
Here Goes Nothing 4 Ομάδα χορού Vis Motrix
(σύγχρονος χορός)
Οι νευρώνες του εγκεφάλου εξετάζουν, δοκιμάζουν και φέρνουν σε κίνηση τις λέξεις που σχηματίζονται με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Μπέκετ κρατάει την πένα και εξημερώνει στο κείμενο του τις πιο απλές έννοιες, το γνωστό και το οικείο, το γνώριμο, που μας τρώει το κορμί και το μυαλό. Οι σκέψεις μεταφράζονται από πληροφορίες και γίνονται αγκίστρια που καρφώνονται στον έξω κόσμο. Βγαίνουν από το σώμα ενώ εκείνος χορεύει. Χορεύει; Εκείνος κινείται. Διασχίζει τους ωκεανούς της ύπαρξης του με μια κίνηση. Ρέει απάνω στις λέξεις που του επέβαλε η σκιά του. Διαχέεται στον χώρο. Υπάρχει γιατί κινείται. Η χορογραφία εμπνέεται από το κείμενο του Σάμουελ Μπέκετ με τίτλο: “Κείμενα για το Τίποτα 4”.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/here-goes-nothing-4/
Trajectory of an Idea (solo) - Die Wolke art group
Mια διαδραστική παράσταση σύγχρονου χορού που χρησιμοποιεί τεχνολογία ανίχνευσης κίνησης. Η χορογραφία δομείται με άξονα τις δυναμικές σχέσεις των σωμάτων με το περιβάλλον: Τι επιτρέπει ένα όριο στη σκηνή; Τι δυνάμεις μπορούν να αναπτυχθούν μεταξύ του δαπέδου και των σωμάτων; Τι ελευθερίες δίνει η μια ιδέα στην άλλη; Και τι σημαίνει τελικά το τέλος για μια ιδέα; Η κίνηση και ο ήχος λειτουργούν σε επίπεδο δράσης/αντίδρασης, ή αιτίας και αποτελέσματος, δημιουργώντας την εντύπωση της αλληλεπίδρασης μεταξύ του σώματος και ενός φανταστικού, άρα και εύπλαστου, περιβάλλοντος. H εκδοχή που παρουσιάζεται είναι solo μικρής διάρκειας.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/trajectory-of-an-idea-solo-2/
Automatic Cultural Man Kosnost’
(ηλεκτρονική μουσική με visuals)
Μια ενδοσκόπηση για τους κοινωνικούς, πολιτισμικούς και συμπεριφορικούς αυτοματισμούς που αναπτύσσει ο σύγχρονος άνθρωπος, την ασφάλεια που αυτοί προσφέρουν, αλλά και οι οποίοι μας καθιστούν δέσμιους. Ταυτόχρονα η παρουσίαση παίζει με την ιδέα της προσομοίωσης και της παραποίησης της ανθρώπινης ταυτότητας στο οπτικοακουστικό περιβάλλον. Η εικόνα κάνει χρήση οπτικών πληροφοριών που έχουν παραχθεί μέσω GANs (generative adversarial networks) ενώ το ηχητικό τοπίο ενσωματώνει ηχοχρώματα κατασκευασμένων ανθρώπινων φωνών.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/automatic-cultural-man/
Κιντσούγκι (金継ぎ, “golden joinery”) - Μαρια Λαππα & friends
(performance)
“Αγκαλιάζουμε την τελειότητα να είμαστε ο ατελής εαυτός μας”. Η περφόρμανς, εννοιολογικά, διαπραγματεύεται μέσα από την κίνηση το εικαστικό περιβάλλον και την πρωτότυπη μουσική σύνθεση, την έννοια της ρωγμής και της ατέλειας, ενώ μέσα από την επιτελεστική δράση εξερευνά τη διαδικασία της επανορθωτικής εμπειρίας, σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο. Δανείζεται τ’ όνομά της από την ιαπωνική τεχνική επιδιόρθωσης πήλινων κυρίως αγγείων με συγκόλληση χρυσού. Ό,τι “ρωγμαίνει” ή σπάει δεν πετιέται αλλά συγκολλάται και επιχρυσώνεται, έτσι η αξία του τριπλασιάζεται.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/kintsugi-金継ぎ-golden-joinery/
ΑΝΑμεΣΑ - Αλίκη Δουρμάζερ, Γιώργος Αλεξάκης
(performance)
Το πολυμεσικό αυτό έργο, με βίντεο και live performance, πραγματεύεται την απόσταση που υπάρχει εσωτερικά του ανθρώπου, ανάμεσα στο θέλω και στην απόφαση, στο συναίσθημα και στην θέληση, στην προσμονή και στην λύτρωση. Εμπνευσμένο από το παραδοσιακό Σμυρναίικο τραγούδι “Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ”, το έργο αποκαλύπτει σταδιακά ένα συμβάν απώλειας το οποίο λαμβάνει δράση στο παρελθόν (στο βίντεο) και βιώνεται ταυτόχρονα στο παρόν (στη σκηνή), από δυο ταυτόσημες γυναίκες σε δύο παράλληλους χωροχρόνους: σε ένα φυσικό τοπίο του παρελθόντος και σε ένα κλειστό δωμάτιο του παρόντος.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/anamesa/
Anachronism - Εύη Τζώρτζη
(performance)
Μία διασκεδάστρια χορεύει και τραγουδάει σ’ένα online καμπαρέ του κοντινού μέλλοντος, ενός χρόνου άχρονου. Ζώντας σε μια εποχή όπου η επιστήμη κυβερνάει, αυτή η γυναίκα έχει πρόσφατα υποβληθεί σε μια θεραπεία του νευρικού συστήματος: εκκαθάριση δυσάρεστων αναμνήσεων και φόβων για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενή της ανησυχία και θλίψη. Οι παρενέργειες, όμως, κάνουν την εμφάνισή τους κατά την διάρκεια του νούμερού της. Παγιδευμένο όλο και περισσότερο στην παντοδυναμία της εικόνας του μέσω της τεχνολογίας αλλά και στην αναζήτηση μιας ανύπαρκτης τελειότητας, το ανθρώπινο είδος αποκτά σταδιακά όλο και μεγαλύτερη απόσταση από τον ίδιο του τον εαυτό. Πώς μπορεί να κινηθεί ένα σώμα που είναι πια σκιά της ύπαρξής του; Ποιά είναι η απόσταση που το χωρίζει από την πηγή της ζωής; Και ενώ τείνουμε προς την ρομποτοποίησή του, τελικά τι σημαίνει άνθρωπος;
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/anachronism/
Απόστασις - Χάρης Έλεκτρον
(μουσική, σύγχρονος χορός)
Η Απόσταση υφίσταται εξαίτιας δυο σημείων, στην προκείμενη ο τραγουδιστής και η χορεύτρια: Το κέντρο και η περιφέρεια. Το αρσενικό εκπροσωπεί την κεντρική συνειδητότητα, ενώ το θηλυκό την αέναη κίνηση, δημιουργία και έκφραση. Η επιβεβλημένη απόσταση εγκαθιστά μια νέα πραγματικότητα: Πλέον στην εξίσωση εισέρχεται και ένα τρίτο σημείο, ο (τηλε)θεατής. Τον συντονισμό ανάμεσα στα τρία σημεία αναλαμβάνει το διαδίκτυο. Μέσω της ψηφιακής ροής δεδομένων επιτυγχάνεται ιδανικά η εξάλειψη της απόστασης.
https://e-dimitria.gr/ekdhlwseis/apostasis-2/
