Της Λεμονιάς Βασβάνη
Πάντα όταν άκουγα ότι κάποιος πάει σε ψυχαναλυτή ήμουν επιφυλακτική. Ποιος/α μπορεί να λέει τα εσώψυχά του ξαπλωμένος σε ένα ντιβάνι και να περιμένει να λυθούν τα προβλήματά του μέσα από αυτή τη διαδικασία; Κι ότι σίγουρα ο ψυχολόγος βαριέται τη ζωή του να ακούει τι έχει να του πει ο κάθε πελάτης. Από την άλλη ολοένα και πληθαίνουν οι φίλοι που λένε πως αποφάσισαν λόγω πίεσης, εγκλεισμού, αστάθειας προσωπικών σχέσεων ή ακόμη και πνευματικών ανησυχιών, να πάνε σε ψυχολόγο. Σαν άγραφος πίνακας διάβασα το βιβλίο “Στον καναπέ: η ιστορία μιας θεραπείας” της Philippa Perry. Μια εικονογραφημένη νουβέλα που εισάγει τον αναγνώστη στα μονοπάτια της ψυχανάλυσης. Και εξηγεί πως η τελευταία δεν θα δώσει τις λύσεις, αλλά περισσότερο θα δώσει την κατεύθυνση για να βρει ο ενδιαφερόμενος τις απαντήσεις τις οποίες έχει μέσα του κρυμμένες βαθιά και ίσως όχι σχηματοποιημένες.
Στο βιβλίο ένας ευκατάστατος κύριος που είναι όμως κλεπτομανής αποφασίζει να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια. Στην αρχή διστακτικός και επικριτικός, στην πορεία όμως αυτή η επαφή, η συνομιλία με την ψυχολόγο θα τον βοηθήσει. Στην περίεργη μανία του να κλέβει, αν και δεν έχει πραγματικά ανάγκη, στη σχέση του με τους γονείς και τη σύντροφό του.
Μέσα από τα ασπρόμαυρα σκίτσα της Flo Perry η Philippa Perry, έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας των βιβλίων Couch Fiction και Πώς να Διατηρήσουμε την Ψυχική μας Ισορροπία, μεταφέρει με απλό τρόπο πώς μπορεί να βελτιωθεί η ζωή ενός ανθρώπου που έχει κάποιες δυσκολίες. Οκ. Δεν με έπεισε να πάω για ψυχοθεραπεία (μπορεί στον επόμενο εγκλεισμό...), όμως το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και θα σας κάνει και να γελάσετε.
