Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Ο γιατρός Ροντιόν Νικολάγεβιτς και η Λύντια Βασίλιεβνα, πρώην ηθοποιός, συναντιούνται τυχαία σ’ ένα θεραπευτήριο στη Ρίγα. Δεν είναι πια νέοι, αλλά ερωτεύονται.
Οι δυο τους είναι οι ήρωες της «Φθινοπωρινής ιστορίας» του Αλεξέι Αρμπούζωφ που θα δούμε στις 24 και 25 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
«Για μένα το φθινόπωρο ήταν πάντα η εποχή που έφερνε μια ευλογημένη ανανέωση. Στην παράσταση θέλησα να μεταφέρω ακριβώς αυτό. Τη χαρά του ξαφνικού και λυτρωτικού νερού σε μια συνηθισμένη κατά τα άλλα ημέρα», ανέφερε στο TyposThes η Βάνα Πεφάνη που σκηνοθετεί την παράσταση.
Συμπλήρωσε πως είχε την ανάγκη να ασχοληθεί «με ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και ταυτόχρονα», ενώ πρόσθεσε πως η σκηνοθεσία της «είναι απόλυτα ανθρωποκεντρική». Μίλησε για την συνεργασία της με τους ηθοποιούς Πέμη Ζούνη και Σταύρο Ζαλμά, που πρωταγωνιστούν στην παράσταση, ενώ αναφερόμενη στο θέατρο σχολίασε: «Λατρεύω την πολυτέλεια να ξεδιπλώνω μια φέτα ζωής, από την αρχή κάθε βράδυ».
-Ποια η πρώτη σας επαφή με το έργο; Τι σας έκανε εντύπωση σε αυτό;
-Το έργο το διάβασα με προτροπή της κ. Νινέτας Λεμπέση. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ένα πλατύ χαμόγελο. Ήξερα αμέσως ότι ήθελα να το σκηνοθετήσω και οπωσδήποτε αυτή τη χρονιά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η αισιοδοξία και η τρυφερότητα που απέπνεε και πολύ περισσότερο το υπόγειο χιούμορ. Είχα ανάγκη να ασχοληθώ με ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και ταυτόχρονα, να μοιραστώ ανησυχίες και σκέψεις για την ηλικία της ωριμότητας. Αγάπησα πολύ την Φθινοπωρινή Ιστορία και τελικά αισθάνομαι δικαίωση που επέμεινα σ αυτήν.
-Το φθινόπωρο είναι εποχή αλλαγών. Τι συμβαίνει στην «Φθινοπωρινή ιστορία»; Τι αλλάζει στην ζωή των δύο ηρώων;
-Ξέρετε απορώ, γιατί ο κόσμος όταν μιλά για το Φθινόπωρο το υπογραμμίζει με νότες μελαγχολίας. Για μένα ήταν πάντα η εποχή που έφερνε μια ευλογημένη ανανέωση. Η εποχή της καινούργιας δουλειάς, της συνεύρεσης με φίλους που έχασες –λόγω διακοπών- το καλοκαίρι, οι πρώτες βροχές που σε βρίσκουν απρόβλεπτα σε μια βόλτα. Στη Φθινοπωρινή Ιστορία θέλησα να μεταφέρω ακριβώς αυτό. Τη χαρά του ξαφνικού και λυτρωτικού νερού σε μια συνηθισμένη κατά τα άλλα ημέρα. Αυτό λοιπόν που αλλάζει στη ζωή των ηρώων, είναι ότι μαθαίνουν να χαίρονται και να αντιλαμβάνονται αλλιώς τις εκπλήξεις και τα απρόοπτα της ζωής. Ανακαλύπτουν ξανά τους λόγους που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα.
-Πώς σχολιάζει το έργο την έλλειψη συντροφικότητας;
-Ευτυχώς είναι ένα έργο που δεν σχολιάζει τίποτα. Αφήνει περιθώριο στους θεατές να σχολιάσουν. Παρουσιάζει δυο φαινομενικά αυτάρκεις ανθρώπους. Δύο ανθρώπους που αποφάσισαν πως θα περάσουν τη ζωή τους μόνοι, από δω και στο εξής. Κάνουν σημαία την ανεξαρτησία τους και πορεύονται με αυτά τα ελάχιστα που πιστεύουν πως τους αναλογούν. Επιλέγουν να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο μέχρι που…η συνέχεια στη σκηνή. Μην τα αποκαλύψουμε και όλα!
-Πώς χρησιμοποιεί το χιούμορ ο συγγραφέας;
-Το χιούμορ είναι η ασπίδα μας στα δύσκολα. Τυχερός όποιος το έχει. Ο Αρμπούζωφ το χαρίζει απλόχερα στον έναν από τους ήρωές του. Η σκηνοθεσία το μοιράζει ισόποσα. Χιούμορ που προκύπτει από την κατάσταση και όχι από την υπερβολή. Τοποθετούμαι πιο κοντά στην Αγγλική σχολή χιούμορ.
-Πού εστιάσατε την ματιά σας;
-Στη στιγμή. Στο τώρα, Στο μαζί. Στους ηθοποιούς, στους ρόλους, στον άνθρωπο. Η σκηνοθεσία μου είναι απόλυτα ανθρωποκεντρική. Μ ενδιέφεραν πολύ οι σχέσεις που δημιουργούνται, λεπτό στο λεπτό, μέρα τη μέρα. Οι αδιόρατες αλλαγές στο σώμα, στη φωνή, στη κίνηση. Ο τρόπος που οδηγεί στο μαζί. Εστίασα αποκλειστικά σχεδόν, στην Πέμη και στο Σταύρο, στην ακριβή χορογραφία του συναισθήματος που γεννιέται και δεν επαναλαμβάνεται. .
-Πώς δουλέψατε με τους ηθοποιούς;
-Είχα την τύχη να δουλέψω με δύο υπέροχους ηθοποιούς, που είχαν παίξει πολλές φορές μαζί και δεν χρειάστηκε να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αντίθετα πρέπει να σας πω ότι αυτή η μεγάλη οικειότητα, κάποιες φορές στάθηκε «εμπόδιο» στη πρόβα. Και αυτό γιατί η πρώτη σκηνή της γνωριμίας των χαρακτήρων, είναι πολύ σημαντική. Η αθωότητα της πρώτης φοράς έπρεπε να χτιστεί από την αρχή. Δουλέψαμε δημιουργικά, ομαλά και με μεγάλη όρεξη. Σημαντικό το ότι, άρεσε σε όλους μας το κείμενο.
-Πόσο βοηθάει η θητεία σας ως ηθοποιός, στην σκηνοθεσία μιας παράστασης; Πόσο διαφορετική είναι η αντίληψη για ένα έργο;
-Βοηθά πολύ στην κατανόηση των ηθοποιών που συνεργάζομαι. Στο τρόπο να τους βοηθήσω και να μην τους μπλοκάρω. Αντιλαμβάνομαι τη σκηνοθεσία συλλογικά. Βοηθά αφάνταστα το γεγονός ότι ουσιαστικά καταφέρνω να βρίσκομαι κάτω και πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα. Και δεν μιλώ για μαγεία, αναφέρομαι στην εμπειρία και μόνο.
-Τι αγαπάτε περισσότερο στο θέατρο;
-Λατρεύω την πολυτέλεια να ξεδιπλώνω μια φέτα ζωής, από την αρχή κάθε βράδυ. Να μπορώ να την επαναδιατυπώσω, να την αλλάξω, να την βρω και να την ξαναχάσω. Λατρεύω τη δυνατότητα της επανάληψης. Αυτό πιστεύω ότι αγγίζει τα όρια της μαγείας.
-Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
-Έχω δύο πρεμιέρες μπροστά μου. Στις αρχές Φλεβάρη, το έργο του Άγγελου Ανδρεόπουλου. Η ΛΕΝΙ ΡΙΦΕΝΣΤΑΛ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ; με την Άννα Αδριανού και τον Βασίλη Αφεντούλη στο θέατρο Φούρνος. Για τη ζωή της θρυλικής κινηματογραφίστριας και δημιουργό ταινιών προπαγάνδας του Χίτλερ. Και το Μάρτιο, με το Κολλέγιο Αθηνών το ΌΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ του Σαίξπηρ, σε συνσκηνοθεσία με τον αγαπημένο Κώστα Αρζόγλου. Πολύ δουλειά και πολύ τρέξιμο για τους επόμενους μήνες.
Συντελεστές
Συγγραφέας Αλεξέι Αρμπούζωφ, Απόδοση Ερρίκος Μπελιές, Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία Βάνα Πεφάνη, Σκηνικά-κοστούμια Γιώργος Λυντζέρης, Πρωτότυπη μουσική Μάνος Αντωνιάδης, Σχεδιασμός φωτισμών Βασίλης Κλωτσοτήρας, Video-Trailer Νίκος Γιαβρόπουλος, Χορογραφίες Κυριάκος Κοσμίδης, Βοηθός σκηνοθέτη Ντέπυ Πάγκα, Β’ βοηθός σκηνοθέτη Έλιο-Φοίβος Μπέικο.
Πρωταγωνιστούν: Πέμη Ζούνη και Σταύρος Ζαλμάς
Live τρομπέτα Στέφανος Δαφνής.
Χρήσιμα
Παίζεται στις 24 και 25/1/25 ώρα 20.30.
Είσοδος: 25€, 20€, 15€ (μειωμένο).
