Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Βλέποντάς την πέρυσι στην Αθήνα το κοινό τους έλεγε ότι την σκέπτονταν και την κουβαλούσαν και μετά το θέατρο, την είχαν στην τσέπη τους. Αυτό έδωσε στους συντελεστές της το έναυσμα να λένε πως η «Πατριδογνωσία ή τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη» είναι μια πολιτική επιθεώρηση τσέπης.
Με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα της παράστασης στη Θεσσαλονίκη ο Γεράσιμος Γεννατάς μας μίλησε τηλεφωνικά για το έργο αυτό που αποτελεί μια σκηνική σύνθεση πάνω σε κείμενα των Ξενοφώντα, Θουκυδίδη, Λειβαδίτη, Γαλίτη, δικά του, αλλά και μελοποιημένα ποιήματα σε ζωντανή πρώτη εκτέλεση, των Μαγιακόφσκι, Μπρεχτ, Έλιοτ, και Λασκαράτου.Ο ίδιος σατιρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, ιδέες και προβληματισμούς για τα όρια της εξουσίας στην καθημερινή μας ζωή, σπάζοντας το φράγμα μεταξύ αιχμηρού και αστείου, διασκέδασης και κραυγής.
-Η «Πατριδογνωσία» χαρακτηρίζεται ως μια πολιτική επιθεώρηση τσέπης. Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Ακολουθεί το πώς δομείται μια επιθεώρηση, έχει πρόζα, θεατρικά νούμερα και τραγούδια τα οποία φωτίζουν κατά κάποιο τρόπο από μια άλλη γωνία τα θεατρικά νούμερα. Αλλά θα έλεγα ότι υφολογικά και θεματολογικά δεν είναι η επιθεώρηση που γνωρίζουμε.
Δυστυχώς μέσα σε όλο αυτό το “μπαστάρδεμα” που υπέστη η κοινωνική και καλλιτεχνική μας ζωή τα τελευταία χρόνια, η επιθεώρηση έχασε ουσιαστικά αυτό που τη χαρακτήριζε, δηλαδή μια κριτική ματιά επάνω στην επικαιρότητα, αλλά και σε πιο γενικά ζητήματα, και κατέληξε να είναι ένα θέαμα με σεξο-αστειάκια κυρίως κριτική σε λεκτικό επίπεδο με βρισιές, και γενικά να οδηγεί στο εύκολο γέλιο. Βλέπουμε πολύ συχνά, ο κόσμος να γελάει συχνά με αστεία που έχουν σεξουαλικά υπονοούμενα. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι το θέμα μιας επιθεώρησης και γενικά μιας καλλιτεχνικής έκφρασης.
Εμείς προσπαθήσαμε να υπάρχει ένας αιχμηρός πολιτικός λόγος, με την έννοια ότι δηλώνει τα πράγματα και δεν υπαινίσσεται.
Σε δύσκολες κοινωνικές στιγμές η τέχνη πρέπει να είναι περισσότερο δηλωτική και διεκδικητική και όχι να υπαινίσσεται, και να κάνει πως δεν καταλαβαίνει, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.
Νομίζω και ο καλλιτεχνικός και ο πνευματικός κόσμος δεν βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων. Φοβάμαι ότι όταν θα γίνουμε πολύ γέροι θα λέμε «κοίταξε να δεις τι ζήσαμε και δεν κάναμε τίποτα». Δεν γίνεται να ακούς από χείλη ενεργών πολιτικών «ξυπνήσαμε στις 6 το πρωί να βαφτούμε να πάμε να μιλήσουμε στην τηλεόραση» και αυτό να θεωρείται ότι κάτι κάνουν για εμάς. Για να γυρίσω όμως στα της παράστασης, υπάρχουν και αρκετά σημεία που είναι αστεία και διασκεδαστικά.
-Η επιλογή των κειμένων πώς έγινε;
-Πέρα από τα σύγχρονα κείμενα, κάποια από τα οποία έγραψα εγώ, και κάποια ο Γιώργος Γαλίτης, υπάρχουν και κείμενα από την παγκόσμια λογοτεχνία και την ιστορία (Θουκυδίδης, Ξενοφών, Μαγιακόφσκι, Μπρεχτ, Λειβαδίτης). Και συνομιλούν έχοντας ως κοινό παρανομαστή εμάς τους ίδιους, τον άνθρωπο.
Εμείς, ο απέναντί μας, αυτός με τον οποίο ζούμε μαζί, είναι ο κοινός μας παρανομαστής. Νομίζω όλες οι εξουσίες αυτό που θέλουν είναι να διαχωρίζουν τους ανθρώπους, και δυστυχώς το πετυχαίνουν.
Την περίοδο της δήθεν ευμάρειας στη χώρα μας που γίναμε όλοι κάτι μαϊμούδες με πιστωτικές κάρτες στα χέρια μας, αυτό που κατάφερε η διεφθαρμένη πολιτική εξουσία που έχουμε είναι να αποξενώσει τελείως τους ανθρώπους και να αφαιρέσει από την ψυχή τους οποιαδήποτε αίσθηση κοινωνικής συνείδησης. Ζούμε στο «ο καθένας για την πάρτη του». Εάν δεν κατανοήσουμε ότι τη ζωή μόνο μαζί αξίζει να τη ζεις, δεν θα δούμε άσπρη μέρα.
-Μετά την παράσταση πώς νιώθετε; Υπάρχει μια πατριδογνωσία;
-Νομίζω πως η παράσταση απαντάει σε αυτό με ένα τρόπο γλυκό: ότι η πατρίδα μας είμαστε εμείς και πρέπει να περιφρουρήσουμε την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μας για να τη χαρούμε πιο πολύ. Και ότι η πατρίδα είναι αυτό που ενώνει τους ανθρώπους.
-Πέρα από τις παραστάσεις του έργου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα σχεδιάζετε και κάτι άλλο;
-Είμαι αφιερωμένος 100% σε αυτή την παράσταση. Είναι αυτό που θέλω να κάνω και να λέω. Βέβαια το «πληρώνω», γιατί θα μπορούσα να είμαι σε όλες αυτές τις δήθεν γκλαμουράτες παραγωγές και να βγάζω και περισσότερα χρήματα, αλλά αυτό είναι το θέμα; Άκουσα τις προάλλες ότι ο κ. Κωστόπουλος βγάζει καινούρια περιοδικά. Αυτά τα περιοδικά που διαλύσανε την ηθική γενεών και γενεών νέων παιδιών ο κύριος αυτός τα ξανακυκλοφορεί και βγάζει λεφτά. Εγώ λοιπόν θα κάνω την «Πατριδογνωσία».
Χρήσιμα
-Παίζει ο Γεράσιμος Γεννατάς και οι μουσικοί: Βασίλης Μπαμπούνης (τραγούδι, κιθάρα) και Φυλένια Σπαχή (βιολοντσέλο).
-Παραστάσεις: από σήμερα και κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 στο Black Boχ (Βασ. Όλγας 65 και A. Φλέμινγκ 2). Εισιτήρια: 15€ & 10€ . Προπώληση: στο Black Box και στο ταμείο του Θεάτρου Αυλαία. Ώρες ταμείου: 10:30-13:30, 17:30-21:00. Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310 829254.
Στην Αθήνα παίζεται ξανά από τις 15/10 στο Θέατρο Αλκμήνη.
