«Πάντα ονειρευόμουν μια δημόσια τηλεόραση που, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, θα είχε ένα κανάλι αποκλειστικά για το παιδί. Με προγράμματα ψυχαγωγικά αλλά και εκπαιδευτικά, στελεχωμένο από νέα παιδιά και καταξιωμένους επαγγελματίες στον χώρο», μας είπε ο Χρήστος Δημόπουλος σε συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή τον ερχομό του στη Θεσσαλονίκη για τρεις εκδηλώσεις που έχουν ως επίκεντρο τέσσερα βιβλία του*. Έχοντας αλλάξει πολλές δουλειές στα 33 χρόνια επαγγελματικής του πορείας ο ίδιος δηλώνει πως πιο πολύ τον γέμιζαν αυτές που σχετίζονταν με τα παιδιά: ως παρουσιαστής δηλαδή του «Ουράνιου Τόξου» (της γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής) και τώρα ως συγγραφέας.
-Έρχεστε στη Θεσσαλονίκη για δύο εκδηλώσεις που έχουν ως επίκεντρο τα παιδιά. Τι να περιμένουν οι μικροί αναγνώστες;
-Τρεις εκδηλώσεις: την Παρασκευή στις 19.00 στο Βιβλιοπωλείο Πάπυρος, (Φιλιππουπόλεως 70, Αμπελοκήποι) και το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στο Public Τσιμισκή και στις 18.00 στο Βιβλιοπωλείο Μπογιάννου (Σ. Τσακμάνη 11, Λαγκαδάς).
Είναι κι οι τρεις γιορτινές εκδηλώσεις με αφορμή τα Χριστούγεννα και θα τις περάσουμε λέγοντας παραμύθια και κάνοντας χριστουγεννιάτικες κατασκευές. Θα είναι για μένα μια ευκαιρία να συναντήσω από κοντά τα παιδιά που κάποτε με έβλεπαν στην τηλεόραση, να μιλήσω και να φωτογραφηθώ μαζί τους αλλά και να τους υπογράψω τα βιβλία μου...
-Συγγραφέας, μεταφραστής, παρουσιαστής, σεναριογράφος, επικοινωνιολόγος, γραφίστας. Ποιο από όλα σας εκφράζει περισσότερο;
-Απ’ όλες τις δουλειές που άλλαξα στα τριάντα τρία χρόνια επαγγελματικής μου πορείας, οι μόνες που με γέμισαν τόσο πολύ ήταν αυτές που σχετίζονταν με τα παιδιά: παρουσιαστής του Ουράνιου Τόξου και τώρα συγγραφέας!
-Οι περισσότεροι σας έχουν συνδέσει στη μνήμη τους με το «Ουράνιο Τόξο». Τι αναμνήσεις έχετε από αυτή την τηλεοπτική εκπομπή κατά την πρώτη περίοδό της και κατά τη δεύτερη;
-Ήταν μια εμπειρία ζωής. Ανεκτίμητη. Στην πρώτη περίοδο, 1986-1989, η εκπομπή ήταν ζωντανή και λειτουργούσε ως ομπρέλα για όλο το παιδικό πρόγραμμα της ΕΡΤ. Είχα απίστευτο τρακ, στην αρχή. Έκανα καιρό να στρώσω... Στη δεύτερη περίοδό της, 2001-2013, η εκπομπή εξελίχθηκε. Έγινε αυτόνομη και μέσα απ’ αυτήν μπορούσα να επικοινωνώ με τα παιδιά όπως ακριβώς ονειρευόμουν. Πέρασαν πάνω από 2.000 παιδιά από το στούντιο της εκπομπής. Έλαβα δεκάδες χιλιάδες γράμματα, απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη, μια και η εκπομπή μεταδιδόταν και δορυφορικά. Μου τα φέρνανε σε σακούλες. Δεν είναι και λίγο, ε; Δεκαπέντε χρόνια Ουράνιο Τόξο, πάνω από 1.800 εκπομπές. Αυτή ήταν η ζωή μου!
-Πώς κρίνετε το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο και ειδικότερα αυτό που απευθύνεται στα παιδιά;
-Άθλιο. Ποτέ δεν ήμασταν χειρότερα. Όσο για τα παιδικά προγράμματα, όπως βλέπετε κι εσείς, αυτά είναι ανύπαρκτα. Αντί η Δημόσια Τηλεόραση να εκπέμπει ελληνικό παιδικό πρόγραμμα αξιώσεων –όπως έχει υποχρέωση- παραδίδει το τοπίο στο Nickelodeon και στα δορυφορικά. Δεν είναι αυτή η τηλεόραση που αξίζουν τα παιδιά μας. Κάποτε, όταν στο τιμόνι του παιδικού ήταν ο Πιλάβιος και ύστερα εγώ, κάναμε απίστευτες παραγωγές. Ακόμα τις θυμούνται και τις μνημονεύουν. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα...
-Τι θα μπορούσε να γίνει για να υπάρξει εκπαιδευτική τηλεόραση;
-Πολιτική βούληση. Πάντα ονειρευόμουν μια δημόσια τηλεόραση που, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, θα είχε ένα κανάλι αποκλειστικά για το παιδί. Με προγράμματα ψυχαγωγικά αλλά και εκπαιδευτικά, στελεχωμένο από νέα παιδιά και καταξιωμένους επαγγελματίες στον χώρο. Τέτοιοι υπάρχουν πολλοί, πιστέψτε με, αλλά είναι στα αζήτητα...
-Το τελευταίο διάστημα το ίντερνετ διεκδικεί ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Πώς κρίνετε την παρουσία του;
-Το ίντερνετ το λατρεύω. Είναι η νέα μας γλώσσα. Το νέο μέσο. Και το κυριότερο, το ελέγχουμε εμείς. Απόλυτα. Πρέπει όμως να μάθουμε στα παιδιά μας τη σωστή και λελογισμένη χρήση και όχι να τα αφήσουμε ανεξέλεγκτα. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί. Χρειάζεται απλώς ψυχραιμία, εκπαίδευση και πάντα ένα μέτρο...
-Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
-Γράφω και θα γράφω. Η νέα μορφή επικοινωνίας μου με τα παιδιά, τώρα που δεν υπάρχει η τηλεόραση, είναι το γράψιμο. Είναι μοναχική ενασχόληση, αλλά μου προσφέρει μεγάλη χαρά. Θα ήθελα να γυρίσω στην τηλεόραση, αλλά αυτό δεν το αποφασίζω εγώ...
*Πρόκειται για τα εξής: «Η γοργόνα Ελισσώ», «Κατασκευές από το Ουράνιο Τόξο», «Μαθαίνω τα επαγγέλματα σαν ποίημα» και «Χριστούγεννα με τον Χρήστο» (εκδ. Ψυχογιός).
