Ανταπόκριση: Λευτέρης Αδαμίδης
Άλλο ένα Φεστιβάλ Καννών περνάει πια στην ιστορία με την απονομή των βραβείων που δόθηκαν την Κυριακή σε πανηγυρικό κλίμα και επιφύλασσαν για την Ελλάδα μια συγκινητική και ιστορική βραδιά με τη βράβευση του Γιώργου Λάνθιμου.
Η κριτική επιτροπή τίμησε τελικά τον Αστακό με κάτι ακόμη καλύτερο από το βραβείο σεναρίου για το οποίο ήταν φαβορί, δίνοντάς του το τέταρτο σε βαρύτητα βραβείο του Φεστιβάλ, το Βραβείο της Επιτροπής, μια διάκριση που φέρνει το ελληνικό σινεμά στο επίκεντρο της παγκόσμιας κινηματογραφικής επικαιρότητας επιβεβαιώνει τη θέση του Λάνθιμου στην πρώτη γραμμή των σκηνοθετών παγκοσμίως και του ανοίγει ακόμη περισσότερο τις πόρτες για μια μεγάλη καριέρα ακόμη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε μια χρονιά χωρίς απόλυτα φαβορί επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μας για μια αμφίρροπη αναμέτρηση που ευνόησε τελικά τον μεγάλο νικητή, το Dheepan του Ζακ Οντιάρ, την καλύτερη γαλλική συμμετοχή του φετινού Φεστιβάλ όπως γράφαμε στην προηγούμενη ανταπόκριση, μια ασυνήθιστη ιστορία που αφορά την κοινότητα πρώην αυτονομιστών Ταμίλ από τη Σρι Λάνκα που έχουν βρει καταφύγιο στη Γαλλία. Ο Οντιάρ δούλεψε με άγνωστους πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς και ένα εντελώς αντιεμπορικό θέμα, να όμως οι αδερφοί Τζόελ και Ίθαν Κοέν που είχαν την προεδρία της κριτικής επιτροπής τόλμησαν και του έδωσαν το Χρυσό Φοίνικα κόντρα σε κάθε πρόβλεψη. Αναμενόμενη ήταν η βράβευση του Γιού του Σαούλ του Ούγγρου Λάζλο Νέμες με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, έχοντας ήδη αποσπάσει νωρίτερα και το βραβείο της διεθνούς ένωσης κριτικών FIPRESCI, μια ταινία για την οποία είχαμε σημειώσει ότι πρόκειται για ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο που συστήνει ένα μεγάλο νέο σκηνοθετικό ταλέντο και ότι θα βρίσκεται οπωσδήποτε στα βραβεία του Φεστιβάλ.
Εξίσου αναμενόμενη ήταν και η βράβευση του Assasin του Χου Χσιάο Χσιέν με το Βραβείο Σκηνοθεσίας, ένα κομψοτέχνημα που ανατρέπει ολόκληρο το είδος των ταινιών πολεμικών τεχνών και αποτέλεσε μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του Φεστιβάλ. Η κριτική επιτροπή πάντως έδωσε σαφέστατα το στίγμα της, χωρίς παρεκκλίσεις προωθώντας ένα σινεμά με πολιτικό και καλλιτεχνικό στίγμα αφήνοντας για παράδειγμα εκτός τίτλους όπως το Youth του Πάολο Σορεντίνο ή το Mia Madre του Νάνι Μορέτι.
Από τις αδικημένες σχετικά ταινίες είναι σίγουρα η Carol του Τοντ Χέινς που έμεινε μόνο με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για τη Ρούνι Μάρα η οποία το μοιράστηκε με την Εμανουέλ Μπερκό για το Mon Roi, ενώ κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να το μοιραστεί με την υπέροχη συμπρωταγωνίστριά της Κέιτ Μπλάνσετ. Αξίζει εδώ να πούμε ότι σύμφωνα με τους κανονισμούς των τελευταίων ετών, μια ταινία μπορεί να βραβευτεί μόνο σε μια κατηγορία, συνεπώς ήδη με την ανακοίνωση του βραβείου γυναικείου ρόλου γνωρίζαμε ότι η πορεία της ταινίας σταματούσε εκεί. Η ταινία του Χέινς ωστόσο έχει μέλλον μπροστά της και είμαστε σίγουροι ότι θα τη συναντήσουμε στην κούρσα των Όσκαρ.
Ο Βενσάν Λιντόν βραβεύτηκε δίκαια και αναμενόμενα για την ερμηνεία του στο La Loi de Marche, ενώ έκπληξη αποτέλεσε και το βραβείο σεναρίου για το Chronic του Μεξικανού Μισέλ Φράνκο. Τέλος, τη Χρυσή Κάμερα πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη απέσπασε το La Tierra y la Sombra του Σεσάρ Ασεβέδο από την Κολομβία, μια ταινία που προβλήθηκε στο παράλληλο τμήμα της Εβδομάδας Κριτικής. Δε μένει παρά να ευχηθούμε και του χρόνου και να ελπίσουμε να δούμε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες για το ελληνικό σινεμά που μας κάνει περήφανους με κάθε ευκαιρία!
