Ο Κουτρούλης, ένας ράφτης από τη Σύρο ερωτεύεται την όμορφη και κατά πολύ νεότερή του Ανθούσα. Θέλει να την πάρει για γυναίκα του. Αυτή όμως μηχανεύεται έναν πλάγιο τρόπο για να του πει όχι γιατί έχει κάποιον άλλο στην καρδιά της: του λέει πως πρέπει να ξεπεράσει το ταξικό κενό που υπάρχει μεταξύ τους - αυτή κόρη ιδιοκτήτη ξενοδοχείου και με τα γαλλικά και το πιάνο της και αυτός ένας ράπτης – και να γίνει υπουργός. Τότε θα συναινέσει στο γάμο.
Ο Κουτρούλης, με τις μηχανορραφίες του βοηθού του Στροβίλη, κερδίζει την εύνοια των ξένων δυνάμεων, ήτοι Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας (με το μουσικό κομμάτι να δίνει μια νότα από την κάθε χώρα), των ψηφοφόρων που θέλουν ρουσφέτια, του τύπου που θέλει κι αυτός το μερίδιό του (η εφημερίδα «Μπόχα» θέλει χρήματα για πει καλά λόγια, διαφορετικά θα στραφεί εναντίον του), και ξαφνικά γίνεται υπουργός, αφού αυτό λένε μέχρι και τα Ανάκτορα… και κερδίζει και την Ανθούσα. Ή μήπως όχι;
Τα παραπάνω συμβαίνουν στην κωμωδία του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο γάμος» που ανέβηκε χθες στο Θέατρο Δάσους και θα συνεχίσει τις παραστάσεις της το καλοκαίρι. Ένα έργο που είχε στοιχεία από τον Αριστοφάνη και το Μολιέρο.
Ο Γιάννης Καλατζόπουλος που έκανε την επεξεργασία του κειμένου, έφτιαξε μια παράσταση που βλέπεται ευχάριστα, αλλά και μας βάζει σε κάποιες σκέψεις αναφορικά με τους πολιτικούς και τη σχέση μας μαζί τους.
Υποστήριξαν ερμηνευτικά τους ρόλους τους δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους οι Πεζιρκιανίδης, Οθωναίου, Κολοβός, Μαραγκόπουλος.
Πιο δυνατό το δεύτερο μέρος της παράστασης από το πρώτο, καλοδουλεμένη η κίνηση και οι χορογραφίες. Ίσως να ήταν πιο ζωντανό το μουσικό μέρος αν τα τραγούδια δεν ήταν play back.
