Η σημερινή δική μου Κυριακή, είναι χαλαρή και ευχάριστη. Αν όμως μου έκανες την ίδια ερώτηση για την 20η Σεπτέμβρη του 2003, θα σου έλεγα κάτι τελείως διαφορετικό. Όχι επειδή θυμάμαι εκείνη τη μέρα, αλλά γιατί ξέρω ότι είχε μια γλυκιά συγκίνηση μέσα στην πίκρα της. Παρακολουθούσα λίγο καιρό πριν, τη μαγνητοσκόπηση της τελετής απονομής των Americana Music Awards, που γινόταν στο Nashville. Έχω μια περίεργη σχέση απόμακρης αγάπης με την country μουσική, που ενώ με δυσκολεύει καθότι δεν την ανακάλυψα νέος ώστε να με εντυπωσιάσει, ταυτόχρονα με γοητεύουν οι ιστορίες της και η ειλικρίνεια με την οποία τις αφηγείται.
Εκείνη τη νύχτα λοιπόν, είχε μόλις συμπληρωθεί μια εβδομάδα από το θάνατο του Johnny Cash και μέσα σε κλίμα συγκίνησης ο Άντρας Με Τα Μαύρα παίρνει τα βραβεία του Καλλιτέχνη, Δίσκου και Τραγουδιού της Χρονιάς. Όσο και να φαίνεται προκαθορισμένο, δεν είναι. Η καριέρα του Cash έχει αναστηθεί από τη στιγμή που ξεκίνησε να δουλεύει με τον παραγωγό Rick Rubin και η σειρά albums με τίτλο American Recordings που φτιάχνουν μαζί έχει στρέψει τα βλέμματα όλο του μουσικόφιλου κόσμου στην country.
Πόσο μάλλον όταν το βραβείο για το Τραγούδι της Χρονιάς του απονέμεται για τη συγκλονιστική διασκευή του στο “Hurt” των Nine Inch Nails, με μια εκτέλεση που θα μείνει στην ιστορία καθώς η εύθραυστη ερμηνεία του γερασμένου Cash δίνει στο υπέροχα σπαρακτικό τραγούδι μια διάσταση που μόνο ένας άνθρωπος που έχει περάσει τόσα πολλά θα μπορούσε.
