Γράφει ο Γιάννης Καψάσκης
Δευτέρα 25/1
Σινεμά: «Η Επιστροφή» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου στο Ολύμπιον
Η πλέον πολυσυζητημένη ταινία της σεζόν. Ο Ινιαρίτου, που φαίνεται να έχει γοητεύσει οριστικά τα μέλη της Ακαδημίας οδεύει ολοταχώς για το δεύτερο συνεχόμενο Όσκαρ (τα προγνωστικά τρέχουν, για τους τζογαδόρους) και σκηνοθετεί μια σκληρή περιπέτεια επιβίωσης. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο σύμφωνα με το περιρρέον κλίμα θα γευτεί επιτέλους τη γλύκα του αγαλματιδίου και ο Τομ Χάρντι στη δεύτερη οσκαρική ταινία που συμμετέχει φέτος μαζί με το Mad Max, δείχνει με χαρακτηριστική άνεση ποιος είναι ο κορυφαίος ηθοποιός της τελευταίας 10ετίας. Προσωπική γνώμη, διαφωνίες δεκτές.
Ο Χιού Γκλας, βοηθά μια αποστολή κυνηγών στα βουνά της Βόρειας Αμερικής όταν πέφτουν σε ενένδρα μιας φυλής Ινδιάνων. Στην πορεία της διαφυγής τους, τραυματίζεται σχεδόν θανάσιμα από μια αρκούδα, προδίδεται και εγκαταλείπεται να πεθάνει. Ο αγώνας του για επιβίωση και εκδίκηση, είναι βασισμένος σε πραγματικά γεγονότα και ο πόνος πραγματικά αναβλύζει σε κάθε δύσκολο βήμα που κάνει.
Το debate έχει ανάψει, κανείς δεν ξέρει πόσο μακριά θα φτάσει αυτή η ταινία στην απονομή αν και νομίζω ότι δεν έχει και τόση σημασία. Θέλω να πιστεύω ότι ο Ινιαρίτου φίλμαρε αυτή την περιπέτεια ώστε ο καθένας από εμάς να αναγνωρίσει εκεί μέσα την προσωπική του ιστορία επιβίωσης και να εμπνευστεί από το κουράγιο του Γκλας, ώστε να τη φέρει εις πέρας.
Τρίτη 26/1
Σινεμά: «Νοτιάς» του Τάσου Μπουλμέτη στο Σινέ Μακεδονικόν
Ξέρω ότι θα ήταν δύσκολο και για τον ίδιο το Σταύρο και για τον περίγυρό του, αλλά δε μπορώ παρά να χαμογελάσω. Οι ιστορίες των νέων που χαράσσουν το δικό τους, ανένταχτο δρόμο ακολουθώντας το ένστικτο τους με συγκινούσαν πάντα. Και όσο δυσμενέστερες οι συνθήκες, τόσο περισσότερο.
Στην καινούρια ταινία του ο Τάσος Μπουλμέτης αφηγείται την ιστορία του Σταύρου, που από όταν κατάλαβε τον εαυτό του έφτιαχνε εικόνες, παράλλασσε ιστορίες ώστε να ταιριάξουν με τη φαντασία του, δε δέχτηκε μασημένες ερμηνείες, λάτρεψε τις γυναίκες και αγκάλιασε την τέχνη. Η συντηρητική ελληνική κοινωνία (μη στεκόμαστε στο ’60 και το ’70, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα) δεν του άφηνε χώρο και τον αντιμετώπιζε με ανησυχία και δυσπιστία. Για τους ανθρώπους όμως που έχουν φωτιά μέσα τους, αυτό δε στάθηκε ποτέ εμπόδιο.
Ένα ρεαλιστικό παραμύθι, ντυμένο με τη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και τη νεότερη ιστορία της χώρας σαν φόντο, στη μορφή μιας ταινίας για «εσωτερική» κατανάλωση. Όχι εγχώρια μωρέ, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, έτσι δεν είναι;
Τετάρτη 27/1
«Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου στη Μονή Λαζαριστών
Είναι η δεκαετία του ’50 και η αστυφιλία βρίσκεται σε έξαρση. Η Αγγέλα, μια κοπέλα από φτωχή οικογένεια, εγκαταλείπει το χωριό της και πηγαίνει στην Αθήνα για να δουλέψει ως υπηρέτρια σε ένα αστικό σπίτι. Συναντιέται με τις υπόλοιπες κοπέλες στις ταράτσες των σπιτιών, την ώρα της δουλειάς και φτιάχνουν τη νέα τους ζωή.
Οι αναμνήσεις από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τα όνειρα που έχουν τώρα και οι καθημερινές δυσκολίες αναμειγνύονται με τη δύσκολη εποχή, τη φτώχεια, τον εμφύλιο και φυσικά τον έρωτα.
Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μόσχα, μαζί με τη σύζυγό του Άλκη Ζέη λόγω των πολιτικών του πιστεύω και εκεί έγραψε την «Αγγέλα» το 1957. Μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες και ανέβηκε σε πολλές σκηνές σε όλο τον κόσμο. Αυτή τη σεζόν, το ΚΘΒΕ και ο Γιώργος Παλούμπης δίνει μια ακόμα πνοή στο έργο και η Μονή Λαζαριστών αναλαμβάνει τη φιλοξενία.
Ίσως είναι θλιβερό, αλλά σε μια καινούρια γενιά από μετανάστες αυτό το θεατρικό αποκτά καινούρια ζωή.
Πέμπτη 28/1
Η παράσταση σωματικού θεάτρου “Kafkas’s Freaks”στο Θέατρο Αυλαία
Ξέρω κόσμο που έχει σημαδευτεί από τα γραπτά του Φραντς Κάφκα. Αν υπάρχει κάτι που να συνδέει αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις μεταξύ τους, είναι το ότι δε νομίζω πως ήταν η λογοτεχνία των βιβλίων που είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο, όσο ήταν τα νοήματα ανάμεσα στις γραμμές. Τα συμπεράσματα που εξάγει κάποιος για τη ζωή και τον άνθρωπο ήταν εκείνα που έκαναν τη διαφορά, όχι τόσο η εξέλιξη των χαρακτήρων και της ιστορίας που αφηγούνταν.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να επιχειρηθεί μια βιωματική σύνδεση μεταξύ διαφόρων καφκικών έργων. Κάτι σαν αυτό που κάνει ο Νικόλας Βαγιονάκης στην παράσταση “Kafkas’s Freaks”. Ο «Καλλιτέχνης της Πείνας», η «Αναφορά σε μια ακαδημία» και η «Μεταμόρφωση» πλέκουν έναν θεματικό ιστό γύρω από τον παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης και αφήνουν τους θεατές του Θεάτρου Αυλαία να βρουν το δικό τους δρόμο.
Ένα περιπλεγμένο μονόπρακτο σωματικής αλληλεπίδρασης, με προβληματισμούς και αδιέξοδα που φαντάζουν ταυτόχρονα άβολα και οικεία σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Παρασκευή 29/1
Οι Keep Shelly In Athens στη Μαύρη Τρύπα
Είναι πολύς καιρός τα 3 χρόνια, δεν είναι; Παρόλα αυτά, τόσο χρειάστηκε στους KsiA για να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη και οι αυξημένες κουβέντες γύρω από αυτή τη συναυλία τον τελευταίο καιρό είναι ενδεικτικές του κλίματος.
Ο ισχυρός καλλιτεχνικός χαρακτήρας του αθηναϊκού σχήματος και η ραγδαία αυξημένη φήμη τους από την εποχή του ντεμπούτου τους ακόμα, τους έχουν φέρει σε μια θέση που η κάθε τους εμφάνιση αποτελεί είδηση. Έχοντας περάσει και από τη διάσημη σκηνή του Coachella Festival, συνεχίζουν το δρόμο τους στα downtempo chillwave μονοπάτια που τους χαρακτηρίζουν και αυτή την εβδομάδα επισκέπτονται τη Μαύρη Τρύπα.
Ατμόσφαιρες, ηχοτοπία, σύνθεση. Η πιο διεθνής από τις εγχώριες συναυλίες της εβδομάδας.
Σάββατο 30/1
Ο Νίκος Ζωιδάκης στο Club του Μύλου
Η πιο αβίαστη από τις επιλογές του Σαββάτου. Ο Νίκος Ζωιδάκης έχει εκδώσει και συμμετάσχει σε 25 δίσκους. Δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν παρόμοιο παράσημο. Σταθερά στο βάθρο των μουσικών που κρατούν ζωντανή την κρητική παράδοση, με συνεχείς εμφανίσεις και πολυπληθές κοινό.
Το Club του Μύλου θα διακτινιστεί στις παρυφές του Ψηλορείτη και το καλώς εννοούμενο hype που απολαμβάνει η μουσική της Κρήτης φαίνεται να μην κοπάζει. Τα έχουμε ξαναπεί, είναι από τα παραδοσιακά revivals που δεν αναμένεται να ξεθωριάσουν, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή πατούν σε αυθεντικό υλικό, που όσο και να ταιριάξει τεχνικά με τον όποιο σύγχρονο ήχο, πάντα ο γηγενής χαρακτήρας του θα αναδεικνύεται .
Ο δεύτερος; Είναι προφανές, με ακέραιους παίχτες σαν κι αυτόν, πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;
Κυριακή 31/1
«Παραμύθι Χωρίς Όνομα» της Παιδικής Σκηνής Κάρμεν Ρουγγέρη, στο Μέγαρο Μουσικής
Είναι από τις ιστορίες που μπορείς να τις ερμηνεύσεις με χίλιους δυο τρόπους. Να τις παραλληλίσεις με τόσα πολλά από τα πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας. Να βρεις πρότυπα και αντιπαραδείγματα, είτε είσαι ένας ώριμος ενήλικας, είτε είσαι ένα κεφάτο και ανέμελο πιτσιρίκι. Και σίγουρα αυτή είναι μια οπτική του συγκεκριμένου θεατρικού που δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη η Κάρμεν Ρουγγέρη.
Το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα μιλάει για την ιστορία του πρίγκιπα Αστόχαστου, ο οποίος αφού οδήγησε το βασίλειό του στο χείλος της καταστροφής επιδιώκοντας την καλοπέραση και μόνο, λογικεύεται και προσπαθεί με τη βοήθεια της αδερφής του να αναστρέψει τη ζημιά που έχει γίνει. Πρώτα όμως θα πρέπει να καταλάβει γιατί η ανευθυνότητα και η απερισκεψία δεν αποτελούν καλούς συμβούλους και πως όταν υπάρχουν κι άλλοι που εξαρτώνται από εσένα, οφείλεις να είσαι πιο προσεκτικός και επιμελής.
Πείτε μου τώρα εσείς, σε πόσες καταστάσεις από όσες συμβαίνουν γύρω μας βρίσκει εφαρμογή το θεατρικό που παρουσιάζεται στην Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2 του Μεγάρου Μουσικής, να σας πω κι εγώ πόσα πολλά έχει να μάθει από αυτό ο καθένας από εμάς.
