Λουκέτο έβαλε η γνωστή και ιστορική ταβέρνα «Οψοποιείον η ωραία Ελλάς» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Επί δεκαετίες η ταβέρνα βρίσκονταν στο στενάκι της Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, κάθετη της Αλεξάνδρου Σβώλου και είχε χτίσει το δικό της πιστό κοινό. Στα αξιοσημείωτα της ταβέρνας ήταν πως από το 2010 είχε απαγορεύσει το κάπνισμα, παρότι δεν είχε τραπεζάκια έξω.
Το οριστικό λουκέτο δεν πέρασε απαρατήρητο από τους φίλους της ταβέρνας που την αποχαιρετούν στη σελίδα της στο Facebook.
Χρήστης γράφει τα εξής: «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί...
Πριν από λίγες μέρες η πόρτα του αγαπημένου μου Οψοποιείου (Οψοποιείον η ωραία Ελλάς) έκλεισε μια για πάντα. Την πόρτα αυτή την πέρασα πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια, αλλά ο ήχος της να ανοίγει και να κλείνει αντηχεί ακόμη στα αυτιά μου τόσον καιρό μετά. Όλα αυτά τα χρόνια το Οψοποιείο υπήρξε για πολλούς ανθρώπους ένα καταφύγιο γαστρονομικής απόλαυσης στην πιο αυθεντική, ελληνική της εκδοχή, αλλά κυρίως ένας χώρος συνάντησης και ουσιαστικής, ανθρώπινης επικοινωνίας. Για μένα, όμως υπήρξε πολύ περισσότερα.
Το Οψοποιείο στάθηκε για μένα ένα μεγάλο σχολείο. Καθισμένη στα τραπέζια του, όρθια στην κουζίνα ή – συχνότερα – πίσω από τον πάγκο, δίπλα στον αγαπημένο μου Παυλή (Κράτης Αγρογιάννης), έμαθα την ιεροτελεστία της κουζίνας, αλλά – πολύ περισσότερο – μυήθηκα στην ίδια τη ζωή. Για πολλά χρόνια έγινε το δεύτερο σπίτι μου και το σκηνικό όλων μου των εμπειριών και συναισθημάτων. Εκεί ένιωσα πρώτη φορά την χαρά και την κούραση της δουλειάς, την αγάπη για τα βιβλία και τη μουσική, τον έρωτα και την φιλία, τις σκληρές αλήθειες της ζωής. Εκεί έμαθα για πρώτη φορά πως κάποιες φορές, όσο οδυνηρό κι αν είναι, χρειάζεται κανείς να αποχαιρετά κι αυτό που αγαπά. Εξάλλου, καθε μέρα σχεδόν – άλλοτε με πόνο άλλοτε με χαρά – αποχαιρετάμε κάτι που δεν ξανάρχεται.
Τις εμπειρίες αυτές – που είναι πια κομμάτι του πιο αληθινού εαυτού μου – τις μοιράστηκα με πολλούς ανθρώπους που, σαν εμένα, μαζί με το Οψοποιείο θα θυμούνται ένα γλυκό κομμάτι μιας ζωής στη Σαλονίκη του καιρού εκείνου που, νομίζω, δεν υπάρχει πια. Δε θα περνώ από την Παλαιολόγου για λίγο. Θα φυλάξω, όμως, το Οψοποιείο για πάντα μέσα μου, κοιτάζοντας πάντα μπροστά, σε αυτά που έρχονται. Έτσι όπως μου ‘μαθε ο Παυλής».
Άλλος χρήστης αναφέρει: «Συλλογίζομαι ότι ο Παύλος ,η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ, έκλεισε χωρίς να χυθεί ένα δάκρυ, Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ παλιακή ταβέρνα με κουζίνα που δε θα ξαναγευθούμε στις νεοταβέρνες που ξεπηδούν σα μανιτάρια, τόπος αμπελοφιλοσοφικών, πολιτικών και αθλητικών συζητήσεων, βωμός του έρωτα που κακά τα ψέματα μέτρησε τούς φίλους και βγήκαν καπνιστές και χάνω τη διάθεση και την αντοχή μου».
