Ένας Ελβετός γεωλόγος έχει μια συναρπαστική θεωρία και αφορά ποσότητες αρχαίων μικροβίων.
Η ιστορία, σύμφωνα με μια μελέτη από τον Κρίστοφ Α. Χάινριχ που δημοσιεύτηκε αυτή τη βδομάδα στο περιοδικό Nature Geoscience, αρχίζει 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η γη δεν είχε υποστεί ακόμη την Μεγάλη Οξείδωση όταν τα μικρόβια άρχισαν να απελευθερώνουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας έτσι τον αέρα που γνωρίζουμε και αναπνέουμε σήμερα. Τότε, η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα γεμάτη από αέρια όπως το θείο, το οποίο αντέδρασε με το νερό για να παράγει υδρόθειο ρίχνοντας όξινη βροχή πάνω στη νεαρή τότε γη.
Ορίστε λοιπόν το μυστήριο. Οι γεωλόγοι ξέρουν καιρό τώρα ότι ο χρυσός του Witwatersrand Basin προήλθε από τις πλούσιες φλέβες του βουνού Kaapvaal Cranton στην Βορειανατολική Νότια Αφρική. Όμως πως μετακινήθηκε ο χρυσός εκατοντάδες μίλια νότια; Σύμφωνα με τον Χάινριχ, το υδρόθειο έπεσε στα βουνά και το θείο αντέδρασε με τον χρυσό για να δημιουργήσει μόρια που μπορούν να διαλυθούν στο νερό. Αυτά τα μόρια, ταξίδεψαν μέσα από ποτάμια και τελικά κατέληξαν στο ορυχείο.
Πως όμως φτάσαμε από το χρυσό διάλυμα στον ορυκτό χρυσό; Ο Χάινριχ πιστεύει ότι αρχαία μικρόβια που ζουν σε πυκνά, γλιστερά στρώματα τράβηξαν το μέταλλο από το νερό μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται καθίζηση. Τα μικρόβια απορρόφησαν τον χρυσό, και όταν πέθαναν, έπεσαν στον πάτο του ορυχείου. Αφού τα σώματά τους αποσυντέθηκαν, έμεινε μόνο ο χρυσός.
Ο Χάινριχ βάσισε αυτό το απίστευτο σενάριο στο γεγονός ότι κάποια μικρόβια σήμερα, μπορούν να μειώσουν τον χρυσό από την ιοντική μορφή που έχει στο νερό στην στοιχειώδη στερεή του μορφή. Τα μικρόβια λοιπόν, όσο μικροσκοπικά και αν είναι μεμονωμένα, σε μεγάλες συγκεντρώσεις ίσως είναι αρκετά ισχυρά για να αναδιαμορφώσουν ένα τοπίο.
