Οι νευροεπιστήμονες Matthias Gruber, Bernard Gelman και Charan Ranganath έκαναν αυτή την υπόθεση αφού μελέτησαν μια έρευνα του 2009, που συνέδεε την περιέργεια με τον κερκοφόρο πυρήνα, μια περιοχή του εγκεφάλου που πιστεύεται πως παίζει σημαντικό ρόλο στην εκμάθηση. Για την ομάδα του Gruber όμως, υπήρχαν αναπάντητες ερωτήσεις. Πως συνδεόταν η περιέργεια με το κίνητρο; Γιατί η περιέργεια βοηθάει την εκμάθηση; Θα μπορούσε η περιέργεια για ένα θέμα να βοηθήσει στην εκμάθηση κάποιου άλλου;
Για να απαντήσουν σε όλα αυτά, οι επιστήμονες έκαναν μια σειρά από ερωτήσεις σε συμμετέχοντες ενός πειράματος, οι οποίοι εκτιμούσαν πόσο πιθανό είναι να ξέρουν την απάντηση και πόσο περίεργοι ήταν να μάθουν την απάντηση.
Τα αποτελέσματα; Όταν οι συμμετέχοντες ήταν περίεργοι να μάθουν την απάντηση του ερωτήματος, υπήρχε μεγαλύτερη δραστηριότητα τόσο στον επικλινή πυρήνα όσο και στην περιοχή SN/VTA. Επιπλέον, όσο πιο περίεργος ήταν κάποιος, τόσο μεγαλύτερη δραστηριότητα παρατηρούνταν σ' αυτά. Αυτό, αναφέρουν οι ερευνητές, σημαίνει πως υπάρχει νευρική σύνδεση ανάμεσα στην περιέργεια, το κίνητρο και την μνήμη.
Η ομάδα, παρατήρησε στη συνέχεια τι έμαθαν τελικά οι συμμετέχοντες. Ανακάλυψαν λοιπόν πως οι συμμετέχοντες ανακάλεσαν σωστά το 70,6% των απαντήσεων για τις οποίες ήταν πιο περίεργοι, σε σύγκριση με το 54,1% αυτών που τους προκάλεσαν λιγότερο το ενδιαφέρον.
Οι ερευνητές αναφέρουν πως η μελέτη τους ίσως να έχει θετικές επιπτώσεις στην εκμάθηση και την μνήμη ηλικιωμένων ή ασθενών με ψυχιατρικές παθήσεις οι οποίες επηρεάζουν τα κυκλώματα του εγκεφάλου που προσφέρουν κίνητρο. Η διέγερση της περιέργειας, όπως υποστηρίζουν, ίσως είναι ένας τρόπος να βοηθήσουμε τους ασθενείς να μάθουν και να κρατάνε ανέπαφες τις νέες αναμνήσεις τους.
