Δύο κοινά φάρμακα - που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μυκητιάσεων του ποδιού και για την ανακούφιση του εκζέματος - μπορεί να είναι χρήσιμες θεραπείες για την σκλήρυνση κατά πλάκας, σύμφωνα με επιστήμονες. Στις αρχικές μελέτες σε ζώα, τα φάρμακα επιδιόρθωσαν μερικές από τις βλάβες των κυττάρων και την παράλυση που προκαλεί η πολλαπλή σκλήρυνση.
Τα φάρμακα προκάλεσαν αύξηση της μυελίνης, η οποία επικαλύπτει και την προστατεύει τα νεύρα. Οι ειδικοί λένε ότι αν και τα αποτελέσματα στο περιοδικό Nature είναι ελπιδοφόρα, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να μπει στον πειρασμό να δοκιμάσουν μια τέτοια θεραπεία, πριν αυτή μελετηθεί διεξοδικά και εγκριθεί. Πάντως, οι εργαστηριακές μελέτες σε ανθρώπινα κύτταρα ήδη υπαινίσσονται ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως θεραπεία για τους ανθρώπους στο μέλλον.
Τα φάρμακα που υπάρχουν ήδη στο εμπόριο
Τα δύο εν λόγω φάρμακα - ένα αντιμυκητιακό που ονομάζεται μικοναζόλη και ένα στεροειδές που ονομάζεται κλομπετασόλη – υπάρχουν σήμερα στο εμπόριο και εφαρμόζονται ως κρέμες στο δέρμα. Έχουν ήδη ένα καλό ιστορικό ασφαλείας για την αντιμετώπιση μυκητιάσεων στα πόδια κυρίως των αθλητών, λέει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Paul Tesar, από το Case Western Reserve της ιατρικής σχολής του στις ΗΠΑ.
Λέει ότι η σύνθεση των φαρμάκων θα πρέπει να αλλάξει, έτσι ώστε να μπορούν να στοχεύσουν στο νευρικό σύστημα, εκεί δηλαδή που η πάθηση «χτυπάει». Στην σκλήρυνση κατά πλάκας, το ανοσοποιητικό σύστημα μπερδεύει τη μυελίνη του σώματος ως ξένο σώμα και της επιτίθεται. Στη συνέχεια, αυτό οδηγεί προοδευτικά στην αναπηρία.
Τα υπάρχοντα φάρμακα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας επιβραδύνουν ή να αποτρέπουν αυτήν την επίθεση, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη μυελίνη. Ένας αριθμός ερευνητών εξετάζουν τα υπάρχοντα φάρμακα για να δουν αν μπορούν να βοηθήσουν για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Ο Δρ Tesar εξέτασε περισσότερα από 700 υπάρχοντα φάρμακα για να βρει κάποιο στοιχείο που θα αυξήσει την παραγωγή της μυελίνης στα κύτταρα του ασθενή. «Εκτιμούμε ότι ορισμένοι ασθενείς ή οι οικογένειές τους αισθάνονται ότι δεν μπορούν να περιμένουν για την ανάπτυξη καινούργιων εγκεκριμένων φαρμάκων. Όμως δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουν φάρμακα πριν εγκριθούν ως επίσημη θεραπεία!».
«Συναρπαστικά αποτελέσματα»
Ο καθηγητής Daniel Altmann, ειδικός στην ανοσολογία στο Imperial College του Λονδίνου, δήλωσε: «Υπήρξε τεράστια πρόοδος τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την ανάπτυξη, τις κλινικές δοκιμές και την αδειοδότηση νέων φαρμάκων που στοχεύουν να εμποδίσουν την επίθεση του ανοσοποιητικού και γενικότερα την επιδείνωση της νόσου. «Το πρόβλημα που είναι πολύ πιο δύσκολο να λυθεί, είναι πως θα γιατρέψουμε τις πληγές που αφήνει η νόσος στην κινητικότητα του ασθενούς. Δηλαδή πως θα αντιστρέψουμε την αναπηρία, αυξάνοντας την μυελίνη στο κεντρικό νευρικό σύστημα».
Ο Δρ Sorrel Bickley του MS Society, δήλωσε: «Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο ζουν με την ασθένεια και υπάρχει τεράστια ανάγκη για νέες θεραπείες που μπορούν να επισκευάσουν τη βλάβη της έλλειψης μυελίνης. Αν και αυτό είναι μια πρώιμη μελέτη, είναι συναρπαστικό να σκεφτούμε ότι υπάρχει τώρα μια αυξανόμενη λίστα των πιθανών θεραπειών, οι οποίες αυξάνουν τη μυελίνη. Το επόμενο βήμα θα είναι να δοκιμαστούν αυτές οι θεραπείες σε κλινικές δοκιμές για να διαπιστωθεί κατά πόσον μπορούν να αποφέρουν πραγματικά οφέλη στην επιβράδυνση ή στη διακοπή της εξέλιξης της σκλήρυνσης κατά πλάκας».
