Είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι τα φασόλια έχουν εξαιρετικά χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Αν κάποιος προτιμήσει τα βρασμένα φασόλια, τα μπιζέλια ή τις φακές, δε θα αυξήσει ούτε στο μισό τα επίπεδα γλυκόζης αίματος, σε σχέση με την λήψη ίδιας ποσότητας υδατανθράκων από πηγές όπως το ψωμί, το ρύζι και τις πατάτες. Έτσι, εάν πρόκειται να φάτε κάτι με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη όπως το ρύζι, καλό είναι να το συνοδεύσετε με φασόλια. Και όσο περισσότερα είναι τα φασόλια τόσο το καλύτερο.
Μία έρευνα δείχνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η αναλογία των φασολιών σε σχέση με το ρύζι, οι παράγοντες του καρδιομεταβολικού κινδύνου βελτιώνονται συνεχώς. Η αντικατάσταση μιας μερίδας ρυζιού από μία μερίδα φασόλια, συσχετίστηκε με 35% χαμηλότερο κίνδυνο μεταβολικού συνδρόμου.
Γιατί τα φασόλια έχουν τόσο χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη; Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή έχει τόσο πολλές ίνες κι έτσι η απορρόφηση του σακχάρου από το αίμα γίνεται πιο αργά. Η παρακάτω μελέτη απαντάει στα ερωτήματα.
Η μελέτη ξεκίνησε αναμενόμενα. Δόθηκε στους συμμετέχοντες ως πρωινό το ψωμί κι έτσι προκαλούσαν τα υψηλά επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα. Όταν τους δόθηκε η ίδια ποσότητα υδατάνθρακα σε φακές, το αποτέλεσμα άλλαξε. Αυτό που έκανε τη μεγάλη διαφορά όμως, ήταν το μεσημεριανό.
Το μεσημεριανό γεύμα των δύο ομάδων ήταν κοινό και είχε ψωμί. Εκείνοι που είχαν στο πρωινό φακές (μπορείτε να βάζετε φακές μέσα σε ένα smoothie για παράδειγμα), είχαν πιο ήπια αντίδραση στον γλυκαιμικό δείκτη του ψωμιού. Ως εκ τούτου, το γεγονός αυτό ονομάστηκε ως το «φαινόμενο της φακής», αλλά στις επόμενες μελέτες διαπιστώθηκε ότι και τα ρεβίθια λειτουργούσαν εξίσου καλά. Τρώγοντας φακές για δείπνο και στη συνέχεια για πρωινό, ελέγχουμε καλύτερα τον γλυκαιμικό δείκτη.
Τα φασόλια μετριάζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας, όχι μόνο τη στιγμή που τα τρώτε, αλλά ακόμα και ώρες αργότερα ή την επόμενη μέρα.
Πώς είναι αυτό δυνατό; Το μυστήριο είχε έκτοτε επιλυθεί. Θυμηθείτε τι κάνουν τα βακτήρια του στομάχου με τις ίνες. Προκαλούν την παραγωγή συγκεκριμένων ενώσεων όπως τις προπιονικές ενώσεις που απορροφώνται από τον οργανισμό μας και έτσι επιβραδύνεται η γαστρική κένωση, άρα και ο ρυθμός απορρόφησης των σακχάρων. Είναι σαν συμβίωση. Ταΐζουμε τα καλά βακτηρίδια και μας ανατροφοδοτούν. Οπότε, έχοντας φασόλια για δείπνο, το επόμενο πρωί, τα βακτήρια του εντέρου μας τρώνε τα ίδια φασόλια και τα υποπροϊόντα που δημιουργούν μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο που αφομοιώνεται από τον οργανισμό το πρωινό μας.
Η παραπάνω δράση αποδείχθηκε και εργαστηριακά, χορηγώντας μία ποσότητα των παραγόμενων αυτών ενώσεων και οι ερευνητές παρατήρησαν το ίδιο αποτέλεσμα. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα για τον τρόπο που μπορεί η ίδια η τροφή να προάγει την καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος με άμεση επίδραση σε μία σειρά άλλων λειτουργιών όπως τα επίπεδα γλυκόζης αίματος, της ινσουλίνης και τελικά την αύξηση ή μείωση του βάρους ή τον κίνδυνο για δημιουργία σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ ή μεταβολικού συνδρόμου.