Λευκό και μαύρο…
Ο λευκός ιεραπόστολος ζούσε ειρηνικά σ’ ένα αφρικάνικο χωριό εδώ κι ένα χρόνο. Μια μέρα ο αρχηγός του χωριού τον κάλεσε στη σκηνή του για να συζητήσουν για ένα μεγάλο πρόβλημα.
-Τι συμβαίνει αρχηγέ; ρώτησε ο ιεραπόστολος.
-Εσύ, σε μεγκάλο μπελά! Χτες ανιψιά μου γκέννησε λευκό παιντί. Εσύ μόνος λευκός στο χωριό. Αποφασίσω αν εσύ ζήσεις.
Ο ιεραπόστολος που ήταν γέρος και είχε τη συνείδησή του ήσυχη, κοίταξε πίσω από τον αρχηγό προς την πλαγιά του βουνού.
-Κοίταξε γέρο μου. Ξέρω ότι φαίνεται άσχημο. Αλλά είναι απλώς μια παραξενιά της φύσης. Λέγεται αλμπινισμός. Η διαφορετικότητα δε σημαίνει τίποτε. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, κοίταξε εκείνο το κοπάδι με τα άσπρα πρόβατα που βόσκουν στο λόφο απέναντι.
-Τα βλέπω.
-Τότε θα πρόσεξες ότι στο κοπάδι υπάρχει κι ένα μαύρο πρόβατο. Είναι το μοναδικό μαύρο πρόβατο σε όλο το χωριό αρχηγέ.
Αμέσως ο αρχηγός …τα παίζει, αλλάζει χίλια χρώματα και λέει:
-Εντάξει, εντάξει. Αν εσύ ντεν μιλήσεις για το μαύρο πρόμπατο, ντεν μιλήσω κι εγκώ για το παιντί...
Το φαγητό της μαμάς
Η δασκάλα στον Κωστάκη:
-Εσύ Κωστάκη, κάνεις το σταυρό σου πριν το φαγητό σου;
-Όχι κυρία, η μαμά μου είναι καλή μαγείρισσα!
«Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο πατέρας μου. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος θυμάμαι ότι ήταν».
Anne Sexton, 1928-1974, Αμερικανίδα ποιήτρια
