Πριν από πολλά χρόνια, όταν η μουσική μάμπο δέσποζε στην παγκόσμια σκηνή, υπήρχε ένας διάσημος τραγουδιστής με το συγκρότημά του: ο Χαβιέ Κούγκα. Όπου πήγαινε για να δώσει συναυλίες γινόταν χαμός. Αλλά το εισιτήριο ήταν πολύ ακριβό και πολύς κόσμος δεν μπορούσε να το αγοράσει. Κάποια στιγμή, ο Χαβιέ Κούγκα και το συγκρότημά του επισκέφθηκαν την Ελλάδα. Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας, θαυμαστές του Κούγκα, πήγαν και στήθηκαν έξω από το νυχτερινό μαγαζί όπου θα τραγουδούσε. Ήρθε και το λεωφορείο που μετέφερε τα μέλη της ορχήστρας και άρχισαν ένας-ένας να μπαίνουν από την είσοδο του μαγαζιού, δηλώνοντας την ταυτότητά τους.
-«Είμαι της ορχήστρας».
Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας παρακολουθούσαν καθώς τα μέλη της ορχήστρας έμπαιναν μέσα. Κάποια στιγμή, ο Γιωρίκας λέει: «Θα μπω κι εγώ».
-«Τι λες ρε τρελέ; Δεν έχουμε δραχμή για εισιτήριο».
-«Κάθισε εδώ και παρακολούθα».
Πάει να μπει ο Γιωρίκας, τον σταματάει ο πορτιέρης.
-«Είμαι της ορχήστρας».
-«Η ορχήστρα πέρασε πριν λίγο».
-«Δε μου λες, φίλε. Έχεις ακούσει ποτέ τραγούδια του Χαβιέ Κούγκα»;
-«Όλους τους δίσκους».
-«Έχεις ακούσει σε μερικά τραγούδια έναν τύπο που φωνάζει ρυθμικά: «Α!», «Ου!», «Α!», «Ου!»;
-«Εγώ είμαι αυτός».
-«Καλά, πέρνα».
Ο Κωστίκας δεν πίστευε στα μάτια του. Κάθισε λίγο, το σκέφτηκε και αποφάσισε να μπει κι αυτός.
-«Της ορχήστρας».
-«Μα η ορχήστρα πέρασε».
-«Δε μου λες, παλικάρι μου. Έχεις ακούσει κανένα τραγούδι του Χαβιέ Κούγκα»;
-«Σχεδόν όλα».
-«Έχεις ακούσει έναν τύπο που φωνάζει ρυθμικά: «Α!», «Ου!», «Α!», «Ου!»;
-«Μα εκείνος πέρασε πριν από δύο λεπτά».
-«Ναι, αλλά εγώ είμαι αυτός που του πατάει τον κάλο και φωνάζει έτσι».
«Ένας ένδοξος θάνατος, είναι προτιμότερος από μια ατιμωτική ζωή».
Δημήτρης Βορεινός
