Από εκεί, όπως λέγεται, ο Αδόλφος Χίτλερ μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος κατά τη μία και μοναδική του επίσκεψη σε σλοβενικό έδαφος, διακηρύσσοντας "Machen Sie mir dieses Land wieder Deutsch" (Κάντε μου αυτή τη γη και πάλι γερμανική).
Ο Χίτλερ βρέθηκε στο Μάριμπορ στις 28 Απριλίου του 1941 και είχε πει αυτές τις λέξεις - αλλά δεν απευθύνθηκε ποτέ σε πλήθος από το μπαλκόνι, ούτε διατύπωσε τη συγκεκριμένη φράση κατά την επίσκεψή του, σύμφωνα με την Αλεξάντρα Μπέρμπεριχ Σλάνα, έφορο του Μουσείου Εθνικής Απελευθέρωσης του Μάριμπορ.
Αυτό ήταν ένα μήνυμα που παρέδωσε στους πολιτικούς διοικητές της Στυρίας, συμπεριλαμβανομένου του Siegfried Uiberreither.
Όπως γράφει στο βιβλίο του "Η Ναζιστική πολιτική αφομοίωσης στη Σλοβενία κατά την περίοδο 1941-1945" ο ιστορικός Τόνε Φέρεντς, ο Uiberreither έφερε το μήνυμα από τον Χίτλερ έπειτα από συνάντηση που είχαν έναν μήνα νωρίτερα.
"Όταν ο Φύρερ... μου ανέθεσε να κάνω την Κάτω Στυρία τμήμα της πατρίδας μας και όταν μου είπε 'Κάνε μου αυτή τη γη και πάλι γερμανική'... αντιλήφθηκα ότι μου είχε δοθεί τεράστια ευθύνη" αναφέρει ο Τόνε Φέρεντς, παραθέτοντας ομιλία του Uiberreither σε μέλη των κατοχικών δυνάμεων.
Είναι ασαφές ποια είναι η ακριβής προέλευση του σωζόμενου μύθου της ομιλίας του Χίτλερ στο μπαλκόνι. Τα δημοσιεύματα του Τύπου εκείνης της περιόδου ορθώς ανέφεραν ότι ο Χίτλερ πέρασε από το Μάριμπορ, επιθεώρησε μία γέφυρα στον ποταμό Ντράβα και μίλησε με διοικητές και μέλη της γερμανικής κοινότητας στο κάστρο της πόλης και στη συνέχεια μετέβη στο Γκρατς, τονίζεται σε ειδικό θέμα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο του σλοβενικού πρακτορείο ειδήσεων STA.
Όμως, αν και τα ιστορικά γεγονότα δεν συμπίπτουν με τη λαϊκή αφήγηση, η ιστορική βαρύτητα του μηνύματος δεν πρέπει να παραβλέπεται. Στην πραγματικότητα, το "Κάντε μου αυτή τη γη και πάλι γερμανική", ήταν ένα δυσοίωνο σημάδι για τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν για τον πληθυσμό της σημερινής Στάγιερσκα (περιφέρειας στα βορειοανατολικά της Σλοβενίας).
Ήταν σύνθημα γι' αυτό που σήμερα θα μπορούσε να περιγραφεί ως εθνοκάθαρση, σε συμμόρφωση με την αξίωση των Ναζί ότι η Κάτω Στυρία ήταν, ιστορικά, μέρος των γερμανικών εδαφών και έπρεπε να γίνει και πάλι γερμανική.
Επιστημονική μελέτη του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας για τα θύματα του πολέμου δείχνει ότι αυτό που θεωρήθηκε Κάτω Στυρία από τους Γερμανούς εκείνη την περίοδο ήταν η πατρίδα περίπου 600.000 ανθρώπων κατά την εποχή της κατοχής του 1941.
Ο στόχος του εκγερμανισμού ήταν να αλλάξουν όλοι τόπο και ονόματα και να εισαχθεί η γερμανική ως η μοναδική γλώσσα δημόσιας επικοινωνίας.
Αφού προέβησαν σε διεξοδικό "φυλετικό έλεγχο", οι Ναζί αποφάσισαν ότι 260.000 μέλη της σλοβενικής εθνικής κοινότητας πρέπει να εκτοπιστούν, κυρίως μορφωμένοι και εύποροι και να αντικατασταθούν από 60.000 Γερμανούς.
Για να επιταχυνθεί η διαδικασία, οι Ναζί σχημάτισαν πατριωτικές οργανώσεις, που ονομάζονταν Heimatbund και στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στη γερμανική εθνική μειονότητα, η οποία είχε χάσει την πολιτική επιρροή, όταν η μοναρχία των Αψβούργων κατέρρευσε, αλλά διατηρούσε ακόμα σημαντικό πλούτο.
Ως άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής, το 10% του πληθυσμού εκτοπίστηκε στη Σερβία, στην Κροατία και στη Γερμανία το 1941-1942 και αντικαταστάθηκε από μέλη της γερμανικής εθνικής κοινότητας. Χιλιάδες εξορίστηκαν στη Γερμανία και τα χρόνια που ακολούθησαν περίπου 38.000 στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν για τον γερμανικό στρατό.
Εκείνοι που επέστρεψαν στην πατρίδα τους μετά τον πόλεμο βρήκαν τα σπίτια τους ερείπια και έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν. Είναι εκείνοι και οι απόγονοί τους, που τώρα ενώνουν τις φωνές τους και τονίζουν ότι η Γερμανία πρέπει να καταβάλει πλήρη πολεμική επανόρθωση.
