Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε στον αθλητισμό πως η απόσταση ανάμεσα στο ζενίθ και το ναδίρ είναι πραγματικά απειροελάχιστη. Επιπλέον, πιστοποιήθηκαν και επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά δύο-τρεις ακόμη παμπάλαιες διδαχές. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση όταν είσαι εκ των πραγμάτων στη θέση του φαβορί σπανίως βγαίνει σε καλό, τα λάθη και οι απροσεξίες πληρώνονται πολύ ακριβά, ο αποπροσανατολισμός και οι διασπάσεις δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος όταν έχεις μπροστά σου ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι. Από τις τιτανομαχίες με τον Άγιαξ, την πικρή γεύση ενός άδικου αποκλεισμού και τα απολύτως δικαιολογημένα παράπονα για τη διαιτητική σφαγή του Άμστερνταμ, ο ΠΑΟΚ καλείται πλέον να αντιμετωπίσει τους κραδασμούς από ένα αγωνιστικό στραπάτσο ολκής που τον αφήνει εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων για τη φετινή χρονιά. Ένα πατατράκ που έρχεται να πλαισιώσει αυτά των προηγούμενων σεζόν, με τον αποκλεισμό από την Έστερσουντ (2017-2018) και την τελευταία θέση στον όμιλο του Europa League (2018-2019).
Ο αποκλεισμός αυτός είναι πικρός για παραπάνω από έναν λόγους. Πρώτα απ’ όλα, επειδή επιφέρει έναν τραυματικό επίλογο σε εξαιρετικά βραχύβια ευρωπαϊκή περιπλάνηση, η οποία ξεκίνησε με όνειρα για το Champions’ League και μετατράπηκε σε αισιοδοξία για μακρά πορεία στο Europa League, προτού καταλήξει σε ένα θλιμμένο αντίο προτού καλά καλά μπει ο Σεπτέμβρης. Επιπλέον, ο αντίπαλος από τον οποίο γνώρισε ο ΠΑΟΚ τον αποκλεισμό, τόσο από άποψη ονόματος όσο και από άποψη αγωνιστικής ποιότητος, ήταν κατά πολύ υποδεέστερος, γεγονός που πολλαπλασιάζει την απογοήτευση. Αυτή η απογοήτευση, φυσικά, διογκώνεται σε υπερμεγέθη βαθμό στην Ελλάδα όπου η συντριπτική πλειονότητα του φίλαθλου κόσμου συχνάζει σε ράδια, σόσιαλ μίντια και ιντερνετικά σάιτ, αντί για το γήπεδο. Κακά τα ψέματα κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο αποκλεισμός από τη Σλόβαν Μπρατισλάβας κινδυνεύει να σαμποτάρει τα θεμέλια μιας ολόκληρης χρονιάς, ακόμη και αν είμαστε στα πρώτα της βήματα.
Φυσικά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τα πρακτικά σκέλη αυτού του οδυνηρού αποκλεισμού, τα οποία εκτείνονται σε όλους τους πιθανούς τομείς, ξεκινώντας από το αμιγώς οικονομικό, όπου ο ΠΑΟΚ -σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη ήττα που υπέστη στον πόλεμο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων- είναι πλέον υποχρεωμένος να ζει με τον βραχνά του Financial Fair Play. Το γεγονός αυτό ενδέχεται να επισημοποιήσει την ούτως ή άλλως «μαζεμένη» μεταγραφική πολιτική του καλοκαιριού, η οποία έρχεται φυσικά σε αντιδιαστολή με τα τεράστια χρηματικά οφέλη που θα αποκομίσει ο βασικός αντίπαλος του ΠΑΟΚ στην κούρσα για το πρωτάθλημα, μέσα από την πρόκρισή του στους ομίλους του Champions’ League. Γενικότερα μιλώντας, η ευρωπαϊκή πορεία τείνει να μετατραπεί σε ναρκοπέδιο για τον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με τα παλαιότερα ιστορικά δεδομένα της ομάδας που την ήθελαν να κάνει υπερβάσεις στην Ευρώπη σε πλήρη αναντιστοιχία με την εγχώρια μετριότητά της. Πλέον, ο ΠΑΟΚ έχει περιέλθει σε δεινή θέση στη βαθμολογία της UEFA και οι κληρώσεις των επόμενων ετών είναι βέβαιο θα επιφυλάσσουν πολλές και πολύ δύσκολες αποστολές... Τέλος, ο φετινός αποκλεισμός αφήνει μια πολύ πικρή γεύση, καθώς είναι η πρώτη φορά που ο ΠΑΟΚ έρχεται αντιμέτωπος με μια αίσθηση πισωγυρίσματος τα τελευταία χρόνια. Μετά από το κύπελλο του 2017, το κύπελλο του 2018 και το πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς που χάθηκε όλοι ξέρουμε πώς και το νταμπλ του 2019, η φυσική συνέχεια για την ομάδα αποτυπωνόταν είτε σε μια παρουσία στους ομίλους του CL είτε σε μια επιτυχημένη πορεία στο EL και σίγουρα όχι σε έναν ανέλπιστο αποκλεισμό στα τέλη του Αυγούστου.
Αν θέλουμε να αναλύσουμε το πώς και το γιατί αυτού του αποκλεισμού, πολλά μπορούν να γραφτούν ανάλογα με την οπτική του καθενός. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι ήταν απαραίτητο να υπάρξει ένας συγκερασμός πολλών παραγόντων. Στα δύο παιχνίδια με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας, ο ΠΑΟΚ δέχτηκε ένα γκολ σχολικού επιπέδου στον πρώτο αγώνα, ένα γκολ από ένα σουτ βρίσκει στόχο σε κάθε 100 απόπειρες στο πρώτο ημίχρονο του δεύτερου ματς και ένα γκολ από καραμπόλες στο δεύτερο ημίχρονο του ίδιου αγώνα. Μα γίνεται να συμβούν όλα αυτά συγχρόνως; Γίνεται και παραγίνεται, μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται στην μπάλα και τη ζωή γενικότερα. Αγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ φάνηκε ανώτερος από τον αντίπαλό του στα δύο ματς, είχε συντριπτική κατοχή, κέρδισε αδιανόητα πολλά στημένα, κατέγραψε αμέτρητες τελικές, αλλά επί της ουσίας και έβαλε λιγότερα γκολ και έφτιαξε λιγότερες κλασικές ευκαιρίες από ό,τι αναλογούσε στην υπεροχή του. Την ίδια στιγμή, κομβικοί του παίκτες βρέθηκαν σε κάκιστη μέρα, υποπίπτοντας σε ασύλληπτα για την κλάση τους (την οποία μας έχουν αποδείξει και την οποία δεν θεωρούμε ότι απώλεσαν δια μαγείας) λάθη, τα οποία απέβησαν μοιραία. Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ματς εξέπεμπε μια αίσθηση ολίγον τι υπεροπτική και χαλαρή, ενώ στον επαναληπτικό αγώνα μύριζες το άγχος των παικτών του από χιλιόμετρα.
Πέρα από τα ατομικά λάθη και τις μεμονωμένες περιπτώσεις λανθασμένης νοοτροπίας, πρέπει να εξετάζουμε πάντα και τη μεγάλη εικόνα. Η ομάδα, στη μεταγραφική περίοδο, δεν ενισχύθηκε όπως θα όφειλε. Κάλυψε μεν τις δευτερεύουσες τρύπες, αλλά δεν έκανε το βήμα παραπάνω. Δεν απέκτησε επιθετικογενή παίκτη που να κάνει τη διαφορά και κάλυψε το κενό στη θέση «8» με μια εσωτερική μεταγραφή ενός παίκτη με χρόνια ευπάθεια στους τραυματισμούς. Οι νταμπλούχοι του 2019 χρειάζονταν λίγες και πολύ ποιοτικές προσθήκες, οι οποίες δεν ήρθαν ποτέ. Από εκεί και έπειτα, όπως προείπαμε, ο αποπροσανατολισμός τις παραμονές του αγώνα κάθε άλλο παρά θετική συμβολή είχε. Ακατάσχετη αισιοδοξία για μακρινή πορεία στο EL, ενώ δεν είχε ακόμη οριστικοποιηθεί η συμμετοχή στους ομίλους, και ενασχόληση 24 ώρες το 24ωρο με το εγχείρημα του PAOK TV, το οποίο παρά την κατά βάση πρωτοποριακή του σύλληψη μάλλον δείχνει να καταρρέει εξαιτίας της βιαστικής και υπό καθεστώς πίεσης εφαρμογής του. Τέλος, δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι οι συνθήκες ήταν ούτως ή άλλως δύσκολες εξαιτίας της αιφνίδιας αλλαγής προπονητή. Ενός προπονητή που έδειξε να ετοιμάζει ιδανικά την ομάδα για τα παιχνίδια με τον Άγιαξ, αλλά κατέδειξε αδυναμίες στα παιχνίδια με τη Σλόβαν. Διότι το σαρωτικό πρόβλημα στις στημένες φάσεις (τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά) όσο και το γεγονός ότι μια άμυνα μέχρι πρότινος μπετόν αρμέ δείχνει ξαφνικά φτερό στον άνεμο, είναι αδύνατον να μην συσχετιστούν με την προπονητική δουλειά και προετοιμασία.
Η συνέχεια θα είναι ζόρικη και ανηφορική. Όχι σε σχέση με τα όσα έχουν βιώσει γενικότερα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, αλλά σε συνάρτηση με τις προσδοκίες, το μομέντουμ, τη σφαιρική συγκυρία. Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτή τη στιγμή άπαντες στην Ελλάδα πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός είναι καταφανώς ανώτερος του ΠΑΟΚ. Επαφίεται στους παίκτες και τον προπονητή να βρουν ρυθμό, να γίνουν μια γροθιά και να αποδείξουν το αντίθετο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
