Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Μια γρήγορη βόλτα και ένα φευγαλέο σερφάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκεί για να εξακριβώσει πως ο τίτλος του άρθρου δεν ψεύδεται, ούτε υπερβάλλει στο ελάχιστο. Τις προάλλες, μάλιστα, δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι γράφτηκε μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην κινηματογραφική ιστορία της πόλης. Ακριβώς μετά την προβολή της ταινίας Οι άγριες μέρες μας του Βασίλη Κεκάτου –το μεγάλο μήκους ντεμπούτου του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους νεαρού Έλληνα σκηνοθέτη–, στον υπαίθριο κινηματογράφο Απόλλων, το q&A με καλεσμένους τον δημιουργό της ταινίας αλλά και τον πρωταγωνιστή της, Νικολάκη Ζεγκίνογλου, ξέφυγε τόσο πολύ σε διάρκεια που μεταφέρθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες καταμεσής της οδού Σαρανταπόρου, όπου στεγάζεται το αγαπημένο αυτό θερινό σινεμά! Πρόκειται σαφώς για μια πανέμορφη εικόνα, που παραπέμπει σε άλλες νοσταλγικές εποχές, κατά τις οποίες το σινεμά και η παρακολούθηση ταινιών αποτελούσε ζήτημα υψίστης σημασίας και όχι μια απλή μορφή διασκέδασης.
Δύο μέρες αργότερα, παρευρεθήκαμε σε μια προβολή-κειμήλιο, στον ίδιο χώρο, στο πλαίσιο ενός μερακλίδικου και αγαπησιάρικου αφιερώματος στον κορυφαίο Μάρτιν Σκορσέζε. Κι η εικόνα ήταν πραγματικά αδιανόητη: παιδιά που δεν έχουν καλά καλά ενηλικιωθεί είχαν σχηματίσει ουρές για να παρακολουθήσουν την πρώτη ταινία του κολοσσιαίου Αμερικανού δημιουργού, το δυσεύρετο Who’s Knocking at My Door (1967), έναν αβάν γκαρντ κομψοτέχνημα βγαλμένο από τη μήτρα της κινηματογραφικής πρωτοπορίας των 60s. Κι όμως, όλο αυτό είναι κάθε άλλο παρά πυροτέχνημα.
Με ένα πρόγραμμα μεθοδικά προσηλωμένο στην ανάδειξη των κινηματογραφικών θησαυρών του παρελθόντος, λειτουργώντας ως ένα άτυπο λίκνο διαπαιδαγώγησης των νεότερων γενιών σε μια κουλτούρα που απέχει παρασάγγας από τη βιαστική κατανάλωση (κατά βάση αδιάφορων) σειρών, την εξατομικευμένη θέαση σε μικρές οθόνες, το πρόγραμμα που λανσάρει το Απόλλων εδώ και πολλές σερί σεζόν έχει ενδυθεί με μια βαρύνουσα αποστολή: την επαναφορά της κουλτούρας της μεγάλης οθόνης, την ανάδειξη του movie watching ως μιας πράξης κοινωνικής, συλλογικής και συνεργατικής, που εξυψώνεται σε κάτι ανώτερο από μια απλή έξοδο ψυχαγωγίας. Ο Κώστας Μπακιρτζής, υπεύθυνος προγράμματος τόσο στον Απόλλωνα όσο και στο χειμερινό σινεμά Βακούρα, όπου συμβαίνει το ανάλογο αδιαχώρητο από εξίσου σοκαριστικά νεαρές ηλικίες, μαζί με την Ιωάννα Ράππου, συνεχίστρια μιας μακράς οικογενειακής παράδοσης στον τομέα των κινηματογραφικών αιθουσών, είναι τα άτομα πίσω από μια επιτυχία που μας κάνει να αισιοδοξούμε για το μέλλον (στα πανέμορφα πράγματα που οργανώνονται στο Βακούρα θα επανέλθουμε αναλυτικά εν ευθέτω χρόνω).
Ανάλογη κατάσταση συναντά κανείς αν ανηφορίσει στην Ολύμπου, ακριβώς στη στροφή από την Ιασωνίδου, στο θερινό σινεμά Άλεξ. Έναν γλυκύτατο, ραφινάτο και εκλεπτυσμένο χώρο, τυλιγμένο σε αποχρώσεις του πορτοκαλί, όπου το καλό σινεμά πάει πακέτο με μια αίσθηση περιποίησης – κάντε ένα μικρό δωράκι στον εαυτό σας και δοκιμάστε τα κοκτέιλ του Άλεξ, θα μας θυμηθείτε! Τις προάλλες βρεθήκαμε στο Άλεξ εις διπλούν για να παρακολουθήσουμε δύο από τις πιο ποιοτικές νέες κυκλοφορίες του φετινού καλοκαιριού, τις ταινίες Βερμίλιο: Η νύφη του βουνού της Μάουρα Ντελπέρο και Ο Μοϊκανός του Φρεντερίκ Φαρουτσί. Και φύγαμε με μια αίσθηση πληρότητας, σε κάθε δυνατό επίπεδο εξυπηρέτησης, άνεσης και προσωπικής επαφής.
Ο Γιάννης Μαρτίνης, από τα βασικά γρανάζια της ομάδας πίσω από την εξαιρετική πορεία που διαγράφει το Άλεξ, μας δίνει μια εξήγηση για το ενθουσιώδες ξεκίνημα του φετινού κινηματογραφικού καλοκαιριού: «Πλέον, ο κόσμος έχει ανάγκη από τέτοιου είδους εξόδους, στις οποίες θα δει μια ποιοτική ταινία και θα δροσιστεί με το αγαπημένο του κοκτέιλ, συνδυάζοντας τις λογικές τιμές και ένα φροντισμένο περιβάλλον που αγκαλιάζει θερμά το κοινό. Έχουμε ξεκινήσει δυναμικά το καλοκαίρι, οι ταινίες που έχουν έρθει είναι ποιοτικές, ενώ σύντομα θα μπουν στην εξίσωση και οι κωμωδίες. Αρκεί, φυσικά, να μας βοηθήσουν και οι καιρικές συνθήκες, που είναι ένας παράγοντας που πάντα παίζει ρόλο».
Πάντα τέτοια να ευχηθούμε από την πλευρά μας σε όλα τα θερινά της πόλης, με την ελπίδα και ότι οι χειμερινές αίθουσες θα κινηθούν σε ανάλογα επίπεδα από τον Οκτώβριο και μετά. Προς το παρόν, σπεύδουμε να απολαύσουμε τη μαγεία του σινεμά, κάτω από τον έναστρο ουρανό, σε νύχτες ολόγιομες και ταξιδιάρικες, σε αυτή τη λατρεμένη ελληνική πατέντα που ονομάζεται θερινό σινεμά.
