*Της Λεμονιάς Βασβάνη | Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Στις γειτονιές του κέντρου και της ανατολικής Θεσσαλονίκης ολοένα και περισσότερο αντικρίζει κανείς τελευταία πρώην καταστήματα, που έμειναν για μήνες ή και χρόνια κλειστά, να μετατρέπονται τώρα σε σπίτια.
Σπίτια ανακαινισμένα και επιπλωμένα που δίνονται κυρίως σε φοιτητές ή εργαζόμενους. Δρόμοι στην περιοχή του Φάληρου, του Ιπποκράτειου, της Ευζώνων, αλλά και στο κέντρο πχ Αγίου Δημητρίου και Άνω Πόλη είναι αυτές που συναντάται πιο έντονα αυτό το φαινόμενο.
«Αυτή η τάση υπάρχει γιατί λείπουν τα διαθέσιμα ακίνητα. Τα ισόγεια πρώην καταστήματα δεν έχουν μέλλον, ούτε τώρα, ούτε και για τα τουλάχιστον επόμενα 10χρόνια. Έχουν απαξιωθεί. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις πλέον δεν υπάρχουν όπως παλιά. Οπότε αρκετοί προτιμούν να τις μετατρέψουν σε σπίτια. Είτε μιλάμε για ιδιοκτήτες αυτών των ακινήτων είτε για επενδυτές που αγοράζουν το ακίνητο από 300 έως 800τμ maximum και μετά φτιάχνουν τα ισόγεια σπίτια που τα αποκαλούν… loft, και τα νοικιάζουν προς 300-400 ευρώ. Κυρίως συναντούμε αυτή τη μορφή ακινήτων στο κέντρο και στην ανατολική πλευρά της πόλης», ανέφερε στο «ΤyposThes» ο συνιδρυτής της Parthenon Real Estate, πιστοποιημένος εκτιμητής ακίνητης περιουσίας και πρόεδρος του Ελληνοσερβικού Επιμελητηρίου Βόρειας Ελλάδας κ. Κώστας Γεωργάκος. Παράλληλα εξήγησε πως η άνοδος των ενοικίων προκύπτει από την έλλειψη ακινήτων. Και αυτό όπως συμπλήρωσε έχει ένα οξύμωρο: «Ζούμε σε μια χώρα που την τελευταία δεκαετία, βάσει των στοιχείων που έχει δώσει η στατιστική υπηρεσία, σημειώθηκε μείωση του πληθυσμού κατά 10% (από τα 11 και κάτι εκατομμύρια γίναμε 9 και κάτι), και την ίδια ώρα περί τους 500.000 Έλληνες, κυρίως νέοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη. Επίσης ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι από το 2015 που είχαμε μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στη χώρα 84,4% , τώρα αυτό έπεσε 74,3%. Μιλάμε ουσιαστικά για πάνω από 450.000 κατοικίες. Ξαφνικά για κάποιους λόγους χάνονται σπίτια και πολλοί νοικιάζουν. Οπότε από την Αγορά στο διάστημα κρίσης έφυγαν 450.000 ακίνητα μόνο από ιδιοκτήτες πρώην ακινήτων. Πώς λοιπόν γίνεται να μην υπάρχουν σπίτια και να ανεβαίνουν οι τιμές αυτών που έχουν μείνει; Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν ακίνητα αλλά είναι στα χέρια των funds και servers. Πρέπει η κυβέρνηση να παρέμβει και να επανέλθουν τα ακίνητα στην Αγορά. Είναι μια στρεβλή εικόνα να νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν σπίτια. Στην ουσία δεν είναι διαθέσιμα λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών των funds».
Ο ίδιος τόνισε πως πρέπει να υπάρξει μέριμνα από την πολιτεία για να είναι πιο λογικές οι τιμές των ενοικίων. Υπογράμμισε δε πως στη χώρα μας σε σχέση με την ΕΕ, πληρώνουμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά για το ενοίκιο του σπιτιού σε σχέση με τον μισθό που λαμβάνουμε. Και όλα αυτά φυσικά σε μια εποχή που ο πληθωρισμός «ψαλιδίζει» ολοένα και περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα.
Ερωτηθείς σχετικά με την βραχυχρόνια μίσθωση ο κ. Γεωργάκος σχολίασε πως σε αυτήν έχουμε κυρίως ακίνητα που ήταν πρώην βιομηχανικοί χώροι και γραφεία. Και εξήγησε: «Πάνω από το 80% είναι ανακαινισμένα και επιπλωμένα. Πολλοί ιδιοκτήτες την περίοδο 2015-16 στράφηκαν σε βραχυχρόνια μίσθωση. Ανακαίνισαν τα σπίτια τους. Και επίσης σκεφτείτε πως αν δεν υπήρχε βραχυχρόνια δεν θα είχαμε εργατικό δυναμικό στην οικοδομική δραστηριότητα. Και αυτοί οι εργαζόμενοι θα μετανάστευαν στο εξωτερικό. Τώρα, όταν ήρθε ο κορονοϊός οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν ότι η βραχυχρόνια είναι ουσιαστικά μια επιχειρηματική μίσθωση. Τα διαμερίσματά τους έμειναν κενά επί δύο σχεδόν χρόνια και μετά είδαν πως τους συμφέρει περισσότερα να στραφούν στη μακροχρόνια».
