Άρθρο του Γιώργου Λαζαρίδη*
Ο Πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης είχε δηλώσει το 1992, ότι σε 10 χρόνια το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων θα το έχουμε ξεχάσει. Αποδεικνύεται όμως πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ως Έλληνες, όχι μόνο δεν ξεχνάμε το ιερό όνομα της Μακεδονίας, όχι μόνο τιμούμε τα ιερά και τα όσια ως λαός, αλλά και διατρανώνουμε την αντίθεσή μας στην παραχάραξη και πλαστογράφηση της ιστορίας μας.
Γιατί άραγε εμφανιζόμαστε τόσο ευαίσθητοι σ’ αυτό το ζήτημα, ενώ λογικά υπάρχουν και πολλά άλλα Εθνικά ζητήματα, που φαίνεται ότι «δεν αντιδρούμε»;
Η πραγματικότητα είναι πολύ απλή. Ως λαός, έχουμε πληρώσει μεγάλο φόρο αίματος, για να έχουμε όλα τα παρακάτω πνευματικά αγαθά και αξίες και να συνεχίζουμε να υπάρχουμε ως έθνος.
Η ελευθερία, η Δημοκρατία, η κοινωνική Δικαιοσύνη, η θρησκεία, η πατρίδα, η οικογένεια, οι ηθικές μας αξίες, η ιστορική μνήμη, η τιμή στους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για τα συγκεκριμένα ιδανικά, είναι πολύ ακριβά αγαθά για μας τους Έλληνες.
Δεν υποβαθμίζουμε επομένως κανένα εθνικό κ κοινωνικό ζήτημα. Ούτε είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι σε κάποιο και λιγότερο σε κάποιο άλλο.
Τιμούμε σε κάθε βήμα της ζωής μας μέσα από την ορθόδοξη παράδοση, τους Αγίους της Εκκλησίας και της Πίστης μας. Γιορτάζουμε την οικογένεια με τις ημέρες της μητέρας και του πατέρα.
Το κυριότερο δε, τιμούμε με λαμπρές εκδηλώσεις και επετείους, την ιστορική μνήμη για την αποτρόπαια Γενοκτονία των Ποντίων, τη Μικρασιατική καταστροφή, την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και κάθε άλλη θυσία του λαού μας.
Στο ίδιο πλαίσιο, αντιδρούμε με ειρηνικό τρόπο και εκφράζουμε την αντίθεσή μας για το ζήτημα της κλοπής του ονόματος της Μακεδονίας.
Υπάρχει το ρητό που λέει, ότι λαός χωρίς μνήμη, είναι καταδικασμένος να μην έχει μέλλον. Αυτό το μέλλον της ιστορίας μας, του λαού μας, της ύπαρξής μας υπερασπιζόμαστε. Λέμε όχι στην πλαστογράφηση της ιστορίας μας και την κλοπή του ιερού ονόματος της Μακεδονίας.
Στο ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, έχουμε την πιο ύπουλη αμφισβήτηση της ύπαρξής μας, πέρα από όλα τ΄ άλλα που αναφέρθηκαν ήδη. Γι αυτό αντιδρούμε τόσο δυναμικά. Αντιδρούμε με υπερηφάνεια για το δοξασμένο όνομα της Μακεδονίας, για την ύπουλη παραχάραξη της ιστορίας.
Όλοι το γνωρίζουν, από τις ξένες δυνάμεις που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, ακόμα κ από τους ίδιους τους Σκοπιανούς γείτονές μας που το αμφισβητούν (ο δικός τους πρώην πρωθυπουργός Κ. Γκληγκόρωφ ομολόγησε άλλωστε ότι είναι Σλάβοι), ότι το ζήτημα δημιουργήθηκε από τη Διεθνή τους στα χαρτιά.
Στα χαρτιά έχουν ακόμα το όνομα FYROM (προσωρινό όνομα), στα χαρτιά και με εξόφθαλμη απόπειρα κλοπής θέλουν να καπηλευτούν και πάλι, όχι μόνο το όνομα, αλλά και εδάφη (στο μέλλον), μέχρι την προσάρτηση όλης της ελληνικής Μακεδονίας(;) (Μακεδονίας του Αιγαίου όπως την ονομάζουν).
Κι επειδή κανείς δυστυχώς δε βρέθηκε να τους σταματήσει μέχρι στιγμής, δημιούργησαν και τα αλυτρωτικά ζητήματα (πέραν από το ότι η Μακεδονία είναι δική τους), δηλ. ότι υπάρχουν δήθεν «αδέλφια τους» στην Ελλάδα, που περιμένουν τους Σκοπιανούς «Μακεδόνες», ή μάλλον τις μεγάλες δυνάμεις να τους απελευθερώσουν και να τους παραχωρήσουν πάλι στα χαρτιά ολόκληρη τη Μακεδονία.
Υπάρχουν πολλά ΙΣΤΟΡΙΚΑ ονόματα να διαλέξουν οι Σκοπιανοί, που δε θα αμφισβητούν τις ευαίσθητες χορδές των Ελλήνων. Μπορούμε να ζήσουμε μεταξύ μας ειρηνικά, όπως ζούμε τόσα χρόνια κι έχουμε εμπορικές συναλλαγές.
Πού ανήκει όμως η Μακεδονία, Γεωγραφικά, ιστορικά και πολιτιστικά;
Είναι γεγονός, ότι μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ η Μακεδονία χωρίστηκε. Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, το μεγαλύτερο μέρος κράτησε η Ελλάδα, πέρα από αυτό που απελευθέρωσε.
Το γεγονός είναι, ότι με τους συνεχείς πολέμους των τότε εποχών κ τα συνεχώς ευμετάβλητα σύνορα, οι διεθνείς συνθήκες καθόρισαν και καθορίζουν τα σύνορα των κρατών – όπως έγινε και με τη συνθήκη της Λωζάνης, αλλά κ τις συνθήκες παραχώρησης των Δωδεκανήσων, των Νήσων του Ιονίου, της Β. Ηπείρου στην Αλβανία – με ρητή μνεία στην Ελληνική εθνική μειονότητα. Επαναλαμβάνω, οι διεθνείς συνθήκες καθόρισαν και καθορίζουν τα σύνορα των κρατών, ανεξάρτητα τι πιστεύει ο καθένας. Ως κράτος, τηρούμε τις διεθνείς συνθήκες και είμαστε αντίθετοι στις αλλαγές των συνόρων, ζήτημα που ομολογούν νηφάλια όλοι, ακόμα και το ΚΚΕ.
Η Ελλάδα, δεν είναι ομόσπονδο κράτος με ομόσπονδη Δημοκρατία που ονομάζεται Μακεδονία, ούτε η Βουλγαρία. Μόνο τα Σκόπια, εκμεταλλευόμενα τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ενώ υπάρχουν πολλές εθνότητες κ μέσα στο σύνταγμά τους, αλλά κ γεωγραφικές περιοχές που δεν είναι μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας καπηλεύονται το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας κ πλαστογραφούν κ παραχαράσσουν την ιστορία, έχοντας βλέψεις όπως αναφέραμε στο μέλλον, για προσάρτηση όλης της γεωγραφικής Μακεδονίας.
Πώς είναι δυνατόν να ονομάσει κάποιος «Μακεδονία», το βόρειο μέρος των Σκοπίων που δεν είναι γεωγραφική Μακεδονία, αλλά συμπεριλαμβάνει τη Βαρντάρσκα (όπως ονομαζόταν διεθνώς πριν τη «βαφτίσει» Μακεδονία ο Τίτο το 1946), την Παιονία ή το δυτικό μέρος που περιλαμβάνει την αρχαία Ιλλυρία (που κατοικούν σήμερα ως επί το πλείστον Αλβανοί);
Οι Αλβανοί των Σκοπίων, που ξεκάθαρα διαφωνούν ότι είναι «Μακεδόνες» κ πρώην Γιουγκοσλάβοι, αλλά δηλώνουν ΚΑΘΑΡΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ, γιατί δεν εισακούονται για αυτοπροσδιορισμό, αλλά ο αυτοπροσδιορισμός ισχύει μόνο για τους εθνικιστές Σκοπιανούς;
Τέλος, Ιστορικά κ πολιτισμικά έχουμε φτάσει στο σημείο να προσπαθούμε να αποδείξουμε το αυτονόητο.
Πρόκειται για ξεκάθαρη καπηλεία της ιστορίας μας.
Πως μπορεί να θεωρηθεί κάποιος απόγονος του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου κ του Αριστοτέλη, όταν ονομάζεται Zoran, Svetko, Branko; Είναι όχι μόνο γελοιότητα, αλλά επικίνδυνη γελοιότητα!
Ως απόγονος προσφύγων, με οικογένειες που βίωσαν τον ξεριζωμό, αγωνίστηκα κ αγωνίζομαι συνεχώς ώστε να μη ζήσουμε άλλους ξεριζωμούς, να ζούμε ειρηνικά με όλους.
Η χώρα του Αλέξανδρου, ήταν πολύ φιλόξενη για τους Πόντιους κ όλους τους πρόσφυγες. Είναι φιλόξενη για όλους όσους αποδέχονται τις διεθνείς συνθήκες, τους κανόνες δικαίου, την ειλικρινή φιλία κ διαβίωση.
Η Ιστορία όταν βιάζεται, επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα.
Οι γείτονές μας Σκοπιανοί, ας είναι πολύ προσεκτικοί. Είτε τη ζήσουν ως φάρσα είτε το χειρότερο ως τραγωδία, και στις δύο περιπτώσεις θα βγουν χαμένοι!
Ως Βουλευτής, έχω το θεσμικό ρόλο να τηρώ τους δημοκρατικούς θεσμούς και να φυλάσσω πίστη στο Σύνταγμα.
Όσα κράτη κι αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια, αν δε το αναγνωρίσουμε εμείς και φυλάττουμε ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ, αν συμμετέχουμε μαζικά σε κινητοποιήσεις, ως έκφραση δημοκρατικών δικαιωμάτων και αντιδρούμε ως λαός σε όλους όσους απεργάζονται το μέλλον του Έθνους μας, δεν πρόκειται να παραδώσουμε στα παιδιά μας την Πατρίδα μικρότερη!!!
*Ο Γιώργος Λαζαρίδης είναι βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης των Ανεξάρτητων Ελλήνων
