Κρίμα....
Το ομορφότερο σημείο της πόλης, η Νέα παραλία, η βόλτα που ανέξοδα μπορεί να χαρεί ο Θεσσαλονικιός, σε πλήρη παρακμή.
Ξερά δέντρα, συντριβάνια με λιμνάζοντα νερά, απαράδεκτες δημόσιες τουαλέτες, παράνομο εμπόριο...
Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Κάτι νεόπλουτες κυρίες, που αγοράζουν με το τσουβάλι γλάστρες και ανθοσυνθέσεις, βγάζουν σέλφι για να επιδείξουν τα μπαλκόνια τους, και ύστερα τα αφήνουν να μαραθούν!
Πόσο ακόμα να φωνάξουμε για να ακούσει η δημοτική αρχή για τα ελάχιστα δέντρα που υπάρχουν στην πόλη;
Πόσο θα μας χλευάσει ακόμα όταν καταψηφίζουμε την κοπή των άρρωστων δέντρων;
Πόσο να εξηγήσουμε ότι για να φτάσουμε στην αναγκαιότητα της κοπής, προϋπάρχουν άλλα στάδια στα οποία κλείνει τα μάτια η υπεύθυνη υπηρεσία;
Τι ωραία που ακούγονται οι φράσεις "αναπλάσεις πρασίνου" "πράσινες πόλεις" "μητροπολιτικά πάρκα"... δεν είχαμε καταλάβει ότι εννοούσε αυτό…
Μήπως όλη αυτή η υποβάθμιση αποσκοπεί στα φιλόδοξα σχέδια της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων και στις ιδιωτικοποιήσεις;
Δεν είναι της αισθητικής της συγκεκριμένης διοίκησης ο φτηνός καφές κάτω από τη σκιά ενός δέντρου σε ένα παγκάκι… Θέλει χλιδή.
Θέλει υψηλές συνεργασίες και πανευρωπαϊκά τραπέζια εργασιών...
Θέλει απενεχοποίηση και συνεργασία με μεγάλες εταιρείες που ρίχνουν στάχτη στα μάτια προσφέροντας στοιχεία από ανακυκλωμένα υλικά, που στέκουν αυτή τη στιγμή κάτω από ξεραμένες λεύκες.
*Η Μόνικα Αϊβάζογλου, είναι Θεατρολόγος - Ηθοποιός, Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Γειτονιές σε Δράση"
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
