Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μια παράσταση γεμάτη Θέατρο, εντός και εκτός παρασκηνίων, ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Τ (Αλ Φλέμινγκ 16, τηλ 231 085 4333). Εκεί παίζεται το «Μια ζωή θέατρο», έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Ντέιβιντ Μάμετ σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή και μετάφραση Στάθη Μαυρόπουλου. Ο τελευταίος μοιράζεται τη σκηνή με τον Πέτρο Μαλιάρα. Ο ένας υποδύεται τον βετεράνο Ρόμπερτ και ο άλλος τον ανερχόμενο Τζον, ο ένας είναι ο μέντορας που προσπαθεί να μεταδώσει την πείρα και το πάθος του για το θέατρο στον άλλο, στον νεαρό συνάδελφό του, αν και όχι πάντα με επιτυχία.
Στη συζήτησή μας με τον Στάθη Μαυρόπουλο πρωταγωνιστικό ρόλο είχε φυσικά το Θέατρο.
«Σε αυτό μπορείς να είσαι κάθε φορά κάποιος άλλος. Άστεγος αλήτης, βασανισμένος πρίγκιπας, απατημένος σύζυγος, αιμοσταγής δικτάτορας και άλλα τόσα. Μια προσωπικότητα που ουδέποτε είχες φανταστεί», σημείωσε η κα Μαυρόπουλος. Τόνισε πως «Το Θέατρο είναι ομαδική δουλειά» και πως «Οι άνθρωποι που αφήνουν την ψυχή τους και την ενέργειά τους στα Θέατρα τα κάνουν «θρυλικά»». Κι αν απαγορευόταν δια νόμου το θέατρο; Τότε θα ξεκινούσε το Κρυφό Θέατρο, απαντά.
Όσο για τον κύριο Μάμετ, τόνισε πως «είναι πολύ πονηρός». Περισσότερα θα ανακαλύψουν όσοι δουν από κοντά την παράσταση.
-Πώς είναι μια ζωή γεμάτη από θέατρο;
-Εξαρτάται, αν είσαι 25, 50, ή 80. Στα είκοσι πέντε ήμουν νεόκοπος ηθοποιός με ανησυχίες, όνειρα, άποψη και αμφισβήτηση για τους προηγούμενους. Τώρα στα πενήντα μου, είμαι ο προηγούμενος… με ανησυχίες, όνειρα και άποψη. Δεν ξέρω πως θα είμαι στα ογδόντα μου, μακάρι να ζω… Αν σου δίνει μια συγκίνηση αυτή η δουλειά, είναι να μπορείς να είσαι κάθε φορά κάποιος άλλος. Άστεγος αλήτης, βασανισμένος πρίγκιπας, απατημένος σύζυγος, αιμοσταγής δικτάτορας και άλλα τόσα. Μια προσωπικότητα που ουδέποτε είχες φανταστεί, αλλά καλείσαι να πείσεις τον θεατή ότι είσαι εσύ. Να τον βάλεις να προσπαθήσει να διαβάσει τη σκέψη του ήρωά σου. Αλλά να μην του τα δώσεις όλα. Να του ανοίξεις δρόμους να μπει και σε άλλες σκέψεις που πολύ πιθανόν να μην ήταν καν στις προθέσεις σου.
-Και πώς θα ήταν μια ζωή δίχως θέατρο;
-Αν λοιπόν μια μέρα το θέατρο απαγορευτεί δια νόμου, φαντάζομαι πως θα ξεκινήσει το Κρυφό Θέατρο. Θα ξεκινάει από τα νιάτα, όπου φωτισμένοι γέροντες θα μαζεύουν πιτσιρίκια και με ένα κλεφτοφάναρο στα χέρια θα διδάσκουν κρυφά Σαίξπηρ και Ευριπίδη. Στη συνέχεια, μέρη καμουφλαρισμένα σε τράπεζες θα διαθέτουν μια πίσω πόρτα, όπου πατώντας ένα κουδούνι και λέγοντας το συνθηματικό «θέλω άτοκο δάνειο» θα μπορεί ο μερακλής θεατής να δει έναν Τσέχωφ ή έναν Ίψεν. Για πιο περίεργα γούστα, όπως Σάρρα Κέην κτλ, μόνο σε μοναστήρια.
.jpg)
-Πώς προσπαθεί ο ήρωας που υποδύεστε να μεταδώσει τις γνώσεις και την πείρα του στον νεαρό συνάδελφό του;
-Φαντάζεστε ότι ο ήρωας που υποδύομαι είναι ο άξιος ηθοποιός που θέλει να μεταλαμπαδεύσει γνώση και εμπειρία στον νέο συνάδελφο; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ότι δεν κουτσομπολεύει την όμορφη συμπρωταγωνίστρια από ζήλεια, αλλά απλώς σχολιάζει την κακή τεχνική; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ότι αδιαφορεί για την κακή κριτική και δεν αφήνει να τον επηρεάζει; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ότι πραγματικά χαίρεται όταν ο νεαρός συνάδελφος του ανεβαίνει και γίνεται διάσημος; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.
-Ποια η γοητεία και ποια η δυσκολία στο να παίζει κανείς Μάμετ;
-Είναι πολύ πονηρός ο κύριος Μάμετ. Στήνει κρυφά τη νύχτα παγίδες καλυμμένες με κλαδιά και κάθεται απέναντι να σε τσεκάρει αν έπεσες μέσα. Είμαι σίγουρος και για το ότι γελάει με ευχαρίστηση.
-Έχετε κάνει και τη μετάφραση. Πώς εργαστήκατε σε αυτόν τον τομέα;
-Ασχολούμαι με αυτό το έργο πάνω από έναν χρόνο. Αν είδατε την παράσταση, θα διαπιστώσατε ότι έχει δύο βασικά σημεία ενδιαφέροντος. Τη ζωή στα καμαρίνια και τη ζωή πάνω στη σκηνή. Ο Μάμετ φρόντισε να τα διαφοροποιήσει μεταξύ τους. Οι παρασκηνιακές σκηνές έχουν χιούμορ και ευαισθησία, ενώ οι παραστασιακές σκηνές «περπατάνε» πάνω σε ένα σκοινί εξωφρενικής κωμωδίας. Στους ήρωες, ηθοποιούς ή ρόλους συμβαίνουν όλα αυτά που είναι ταμπού και εφιάλτες όπως να παίζεις στην παράσταση με το φερμουάρ του παντελονιού σου χαλασμένο, ή να ξεχάσεις τα λόγια σου και να ψάχνεις να βρεις τρόπο να αυτοσχεδιάσεις. Αυτή την ατμόσφαιρα προσπάθησα να αποδώσω στην μετάφραση και φυσικά όλα βρήκαν το δρόμο τους στις πρόβες.
-Γνωρίζετε την κυρία Καλαϊτζή από την εποχή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης». Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου Γκραν Γκινιόλ με το Θέατρο Τ. Πώς είναι να συναντάς στη σκηνή έναν συνεργάτη που γνωρίζεις χρόνια; Και, υπάρχουν και μελλοντικά σχέδια ως προς αυτή την ένωση δυνάμεων;
-Με τη Γλυκερία Καλαϊτζή, αλλά και με τη Μαρία Καραδελόγλου και την Όλγα Χατζηιακώβου δουλεύουμε μαζί πάνω από είκοσι χρόνια, από τα χρόνια της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» όπως είπατε. Και για την ιστορία, η Πειραματική Σκηνής της «Τέχνης» μπορεί να μην μένει πια στο θέατρο Αμαλία, εξακολουθεί όμως να είναι ενεργή αν και άστεγη. Το Θέατρο είναι ομαδική δουλειά. Ακούμε ο ένας την ανάσα του άλλου, συμφωνούμε, διαφωνούμε, δημιουργούμε. Κι αυτό μας κάνει πιο δυνατούς. Τα θέατρα δε γίνονται «θρυλικά» από μόνα τους. Οι άνθρωποι που αφήνουν την ψυχή τους και την ενέργειά τους τα κάνουν «θρυλικά». Το Θέατρο Τ, είναι ένας ζεστός χώρος, φιλόξενος για θεατές και δημιουργούς και αυτό οφείλεται στους ανθρώπους του: Γλυκερία Καλαϊτζή, Μαρία Καραδελόγλου, Ευαγγελία Κιρκινέ και Κώστα Σιδηρόπουλο. Τους ευχαριστώ, τους νιώθω οικογένεια μου.
Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο 9.30 μ.μ. & Κυριακή 7 μ.μ. Είσοδος: 12€ (κανονικό), 10€ (φοιτητικό), 8€ (ανέργων). Προπώληση: μέσω viva.gr. Κρατήσεις στο τηλ. 2310 854333.
