Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Στη νεότερη Ιστορία της Ανατολικής Θράκης, στους δύο ξεριζωμούς των κατοίκων της, πρώτα το 1913-14 και μετά το 1922, εστιάζει η Ελευθερία Χατζοπούλου στο μυθιστόρημά της «Οι δρόμοι της βροχής» (εκδ. Ψυχογιός).
Η ίδια έχοντας ρίζες από την Θράκη θυμάται τις γιαγιάδες της να μιλούν με παράπονο για την «πατρίδα» τους. Πριν λίγα χρόνια όταν συνταξιοδοτήθηκε και είχε πλέον ελεύθερο χρόνο, αποφάσισε να διαβάσει την Ιστορία, να μάθει τι έγινε εκείνη την περίοδο σε εκείνη την περιοχή. Και ενσωμάτωσε τις γνώσεις της στο βιβλίο της το οποίο θα παρουσιάσει την ερχόμενη Πέμπτη 7 Δεκέμβρη και ώρα 19.00 στο Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310277004).
-Αφιερώνετε το βιβλίο στις Θρακιώτισσες γιαγιάδες σας. Τι θυμάστε από τα όσα σας έλεγαν; Τι σας μετέφεραν για την Ανατολική Θράκη;
-Εκείνο που «έγραψε» μέσα μου ήταν το παράπονο που έσταζαν τα λόγια τους όταν αναφερόταν την «πατρίδα», όπως αποκαλούσαν τη Θράκη. Σπανίως αναφερόταν στις ταλαιπωρίες και στις κακουχίες των δύο ξεριζωμών τους. Προτιμούσαν να θυμούνται τα χωριά και τα σπίτια τους, τα έθιμα και τα γλέντια, τις όμορφες μέρες δηλαδή που έζησαν εκεί, πριν τους αναγκάσουν να πάρουν τους δρόμους της προσφυγιάς.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Κάποια στιγμή, πριν από λίγα χρόνια, όταν ο ελεύθερος χρόνος μου περίσσεψε, αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παλιό μου μεράκι, να διαβάσω ιστορία και να ξεδιαλύνω όσα συγκεχυμένα διδάχτηκα στο σχολείο και, κυρίως, αυτά που ποτέ δε διδάχτηκα. Θέλησα να ασχοληθώ με την ιστορία της Ανατολικής Θράκης και, κατ’ επέκταση, με αυτήν των προγόνων μου, που ξεριζώθηκαν δύο φορές. Πρώτα το 1913-14 και μετά το 1922. Μελετώντας την ιστορία τους βρέθηκα μέσα από ένα πολυδαίδαλο, συγκινητικό και συναρπαστικό ταξίδι από τη Θράκη στον Πόντο και στη Μικρά Ασία. Η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, του Αρμενικού λαού και για άλλη μια φορά των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με συγκλόνισε και αποφάσισα να τολμήσω να γράψω.
-Υπάρχουν αρκετά βιβλία για τη Μικρασιατική Καταστροφή, ωστόσο τα γεγονότα στην Ανατολική Θράκη ίσως δεν έχουν φωτιστεί τόσο σε σχέση με ό,τι έγινε πχ στη Σμύρνη. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; Και πώς επιχειρήσατε εσείς να καταγράψετε μέρος της Ιστορίας μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματός σας;
-Η Μικρασιατική καταστροφή ήταν σίγουρα πιο τραγική, συγκλονιστική και άγρια θα έλεγα, από αυτήν της Α. Θράκης και ίσως σ’ αυτό να οφείλεται η πληθώρα των ιστορικών και λογοτεχνικών συγγραμμάτων. Η δεύτερη Θρακική έξοδος, αυτή του ’22, ήταν πιο συντεταγμένη ή /και επικαλύφθηκε από τα τραγικά γεγονότα της Μ. Ασίας. Δεν αποφάσισα να γράψω ιστορικό μυθιστόρημα για να καλύψω κάποια κενά της ιστορίας, διότι δεν είμαι ιστορικός. «Πάτησα» όμως πάνω στα ιστορικά γεγονότα για να μιλήσω για τα δεινά των θρακών, που επί μια δεκαετία περίπου πότε τους έστελναν - τα συμφέροντα των συμμάχων- στη μια πλευρά του Έβρου και πότε στην άλλη.
-Ήσασταν καθηγήτρια στην Κτηνιατρική Σχολή. Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
-Όταν βγήκα στη σύνταξη και αποφάσισα να διαβάσω ιστορία. Η συγγραφή ήταν κάτι που «προέκυψε» μετά από όσα διάβασα και βίωσα νοερά για κείνη την συγκλονιστική περίοδο της ιστορίας μας.
-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
- Είναι πολλοί. Μου αρέσουν όλα τα είδη της λογοτεχνίας. Διαβάζω από ιστορικό μυθιστόρημα μέχρι αισθηματικό, αστυνομικό και θρίλερ. Εκείνον που πάντα ξεχωρίζω και διαβάζω ξανά και ξανά είναι ο Νίκος Καζαντζάκης, ίσως επειδή είναι ο αγαπημένος συγγραφέας της νιότης μου και γιατί είναι όντως μεγάλος.
-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Τελείωσα πριν από λίγες μέρες το «Όλα σου τα’ μάθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά και έχω πέσει με τα μούτρα στο «Λαβύρινθο των πνευμάτων» του Κάρλος Ρουιθ Φαθον.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο καθηγητής της Νεοελληνικής Ιστορίας στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Νίκος Γιώτης. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.
