Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Η Νεανική Σκηνή του ΚΘΒΕ υποδέχεται και φέτος μαθητές, εφήβους αλλά και τους ενήλικες, με την παράσταση «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» του Σάιμον Στήβενς σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 10 Νοεμβρίου στο κατάμεστο Θέατρο Μονής Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός).
Πρόκειται για ένα έργο τρυφερό και ανθρώπινο, που ανοίγει ένα παράθυρο στο θέμα της διαφορετικότητας, φέρνοντας τους νέους ανθρώπους αντιμέτωπους με θέματα όπως η διαμόρφωση της προσωπικότητας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η δυσκολία στην επικοινωνία και η μοναδικότητα του ατόμου.
«Καλό θα ήταν πριν μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα να μιλήσουμε για την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και να δημιουργήσουμε τη βάση για την αποδοχή της κάθε ύπαρξης», ανέφερε η Ελεάνα Τσίχλη απαντώντας στις ερωτήσεις μας. Πρόσθεσε πως ετοιμάζοντας την παράσταση στόχος των συντελεστών ήταν να κατανοήσουν «την διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας και τον κόσμο του αυτιστικού».
Επίσης είπε πως νιώθει συγκίνηση και ευθύνη γιατί θα βάλει μέσω του θεάτρου ένα μικρό λιθαράκι στην ευαισθητοποίηση των εφήβων σε κοινωνικά θέματα.
Σημειώστε πως το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» άνοιξε φτερά και ήδη οι παραστάσεις για σχολεία είναι σχεδόν πλήρεις έως και τα τέλη Ιανουαρίου.
-Γιατί η διαφορετικότητα προκαλεί διαφορετική αντιμετώπιση από αρκετούς;
-Η διαφορετική αντιμετώπιση δεν έχει να κάνει με τον “διαφορετικό”. Έχει επί της ουσίας να κάνει με την αντίληψη του συνόλου για τη διαφορετικότητα.
Ουσιαστικά αυτό για το οποίο πρέπει να συζητήσουμε είναι ποιοι είναι αυτοί που στηλιτεύουν το διαφορετικό. Θεωρώ πως συνήθως είναι άνθρωποι ανασφαλείς και φοβισμένοι που κρύβονται μέσα σε υποκατηγορίες και υποομάδες για να νιώσουν εκεί ασφαλείς και αποδεκτοί παρ' όλη τη μετριότητά τους. Η θλιβερή όμως αλήθεια που δεν επιλέγουν να δουν είναι πως εντέλει κανείς δεν είναι όμοιος με τον άλλο. Καλό θα ήταν πριν μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα να μιλήσουμε για την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και να δημιουργήσουμε τη βάση για την αποδοχή της κάθε ύπαρξης. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δομηθούν υγιείς συλλογικότητες.
-Πώς χειριστήκατε το θέμα του αυτισμού στην σκηνοθεσία της συγκεκριμένης παράστασης;
Προφανώς το θέμα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον μα συνάμα ιδιαιτέρως λεπτό. Όλο το έργο μιλάει για έναν έφηβο στο φάσμα του αυτισμού που βλέπει τον κόσμο μας διαφορετικά. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον αυτισμό όπως θα έκανε ένας ειδήμονας και καλό θα ήταν να αφήσουμε σε αυτούς την όποια εις βάθος ανάλυση του θέματος. Η δικιά μας δουλειά για την παράσταση ήταν να κατανοήσουμε την διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας και τον κόσμο του αυτιστικού. Οδηγοί μας σε αυτό το ταξίδι κυρίως παιδιά στο φάσμα που μας δέχτηκαν στον κόσμο τους, μας έκαναν παρέα, παίξαμε μαζί τους και μας μίλησαν για αυτό που είναι, για τη ζωή τους και τα μελλοντικά τους όνειρα.
-Πώς ο μικρός ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα; Και τι θα κάνει για να ξεπεράσει τα εμπόδια;
-Στην παράσταση βλέπουμε ουσιαστικά όλη την προσπάθεια του Κρίστοφερ να “σπάσει για πρώτη φορά στη ζωή του τη γυάλα” μέσα στην οποία ζει και να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Προφανώς, οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, αλλά το κίνητρο του ακόμα πιο ισχυρό. Μετά το τέλος της περιπέτειας του ο Κρίστοφερ μένει με το ερώτημα αν εντέλει θα μπορούσε να καταφέρει τα πάντα στη ζωή του, ένα ερώτημα τόσο ανθρώπινο και οικουμενικό που αφορά τον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτου ηλικίας ή ιδιαιτερότητας.
-Πώς θα περιγράφατε τον Κρίστοφερ;
-Ο ίδιος ο Κρίστοφερ μιλάει για τον εαυτό του διαρκώς μέσα στο έργο. Παραδέχεται πως έχει κάποιες αδυναμίες όπως το ότι δεν μπορεί να καταλάβει τις εκφράσεις των ανθρώπων, δεν του αρέσει να τον αγγίζουν, δεν χαμογελάει, δεν του αρέσει το κίτρινο και το καφέ χρώμα, δεν καταλαβαίνει τις μεταφορικές εκφράσεις, όταν εκνευρίζεται γίνεται βίαιος. Ξέρει και τις αρετές του όμως. Γνωρίζει πως είναι πολύ έξυπνος και πως η μαθηματική του σκέψη είναι αναπτυγμένη. Απορεί με τον χαρακτηρισμό “άτομο με ειδικές ανάγκες” ή “άτομο με μαθησιακές δυσκολίες” γιατί θεωρεί πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε “ειδικές ανάγκες” και “μαθησιακές δυσκολίες” ακόμα και αυτοί που δεν είναι υποχρεωμένοι να ζουν τη ζωή τους κάτω από αυτήν την ταμπέλα. Ξέρει ότι είναι περίεργος, αλλά προτιμά τη λέξη διαφορετικός.
-Μετά την δράση του ΚΘΒΕ «Η ιστορία του Β.Μ. – ενός ανθρώπου με κίτρινη μπλούζα», αναλαμβάνετε σκηνοθεσία για το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα», για τη Νεανική Σκηνή. Πώς νιώθετε για αυτή τη νέα δουλειά;
-Είμαι αναπάντεχα χαρούμενη που η περσινή συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανανεώθηκε τόσο γρήγορα. «Η ιστορία του Β.Μ. – ενός ανθρώπου με κίτρινη μπλούζα», ήταν μια παράσταση που με τον συνεργάτη μου Γιώργο Νούση θέλαμε πολύ να συμβεί εκείνη τη χρονική περίοδο. Η ιδέα μας έφτασε στον κ. Αναστασάκη και στην κ. Τσιμά και αγκαλιάστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μάλιστα, λίγο μετά από το εγχείρημα αυτό ήρθε η πρόταση για τη φετινή συνεργασία. Μια πρόταση που αντιμετώπισα από την αρχή ως την υλοποίησή της με ιδιαίτερη συγκίνηση λόγω της εμπιστοσύνη της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης προς εμένα αλλά και με ευθύνη, αφού με το “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα” μας δίνεται η ευκαιρία να βάλουμε κι εμείς μέσω του θεάτρου ένα μικρό λιθαράκι στην ευαισθητοποίηση των εφήβων σε κοινωνικά θέματα και να εκπαιδεύσουμε τους αυριανούς ενήλικους θεατές.
Χρήσιμα
Παραστάσεις για σχολεία: Τρίτη έως Παρασκευή, στις 10:30. Παραστάσεις για κοινό: Κάθε Σάββατο, στις 17.00 (από τις 24 Νοεμβρίου).
Γενική είσοδος: 10€, Σχολικό: 6€ (Ισχύει για ομαδική παρακολούθηση). Προπώληση: ταμεία ΚΘΒΕ (Τ.2315 200 200), VIVA.gr, τηλ. 11876.
