Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Δεκαεπτά διηγήματα όπου ο κόσμος ζωντανών και νεκρών μπλέκονται, που υπάρχουν φαντάσματα, σαρκοβόρες εκκλησίες και έφηβες που πιστεύουν πως είναι… φυτά, περιλαμβάνονται στο βιβλίο της Rita Bullwinkel "Belly Up” και που στα ελληνικά κυκλοφορεί ως "Ανάσκελα" (από τις εκδόσεις Χαραμάδα). Μιλήσαμε με την αμερικανίδα πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα της συλλογής διηγημάτων που κέρδισε το 2018 το Believer Book Award στην κατηγορία της μυθοπλασίας, με αφορμή την επίσκεψή της στην 16η ΔΕΒΘ για την παρουσίαση του βιβλίου της. Είπε πως είναι παθολογική αναγνώστρια, εξήγησε πώς αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και αναφερόμενη στην χώρα μας εξήρε το ταλέντο των τυπογράφων που κάνουν θαυμάσια δουλειά, ενώ τόνισε πως της άρεσε ιδιαιτέρως το γεγονός πως η Θεσσαλονίκη συνδυάζει το παλιό με το καινούριο.
-Τι σημαίνει το γράψιμο για εσάς;
-Το γράψιμο είναι η τέχνη που με κινητοποίησε περισσότερο στη ζωή μου. Είμαι παθολογική αναγνώστρια. Λατρεύω να μεταφέρομαι στο μυαλό ενός άλλου ανθρώπου. Τίποτε άλλο δεν έχει την ικανότητα να μου αλλάξει ουσιαστικά τη ζωή όπως ένα εξαιρετικό βιβλίο. Μετά την ανάγνωση ενός σπουδαίου βιβλίου νιώθω πως είμαι ένας νέος άνθρωπος ή καλύτερα ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος, αλλά κάτι μέσα στο σώμα μου έχει αλλάξει.
-Ποια στοιχεία είναι απαραίτητα για ένα καλό βιβλίο;
-Για να αγαπήσω ένα βιβλίο, αυτό θα πρέπει να μου δείξει μια όψη του κόσμου που ποτέ πριν δεν είχα δει. Πρέπει να με καταπλήξει. Να νιώσω ότι ο συγγραφέας έχει διαφορετικούς τρόπους παρατήρησης του κόσμου από αυτούς που έχω εγώ.
-Τι σας δίνει έμπνευση να γράψετε;
-Είμαι καταπιεστικός συγγραφέας. Αν δεν γράψω νιώθω άρρωστη. Η μυθοπλασία ξεχειλίζει στο αίμα μου. Δεν μπορώ να την ελέγξω.
-Πώς γεννήθηκε το “Ανάσκελα” ;
-Έγραφα αρκετά και συνειδητοποίησα ότι πολλές από τις ιστορίες μου έθιγαν τα ίδια πράγματα, οπότε ήξερα πως είχα έτοιμο υλικό για ένα βιβλίο. Πολλές ιστορίες μου έχουν φαντάσματα. Πολλές ρομαντικά ζευγάρια που καταναλώνουν το ένα το άλλο, ή χρησιμοποιούν το ένα το άλλο για συγκεκριμένους σκοπούς. Αρκετές έχουν ήρωες απένταρους, που δεν μπορούν να βγάλουν τα προς το ζην, και πολλές έχουν ήρωες που θέλουν να φύγουν έξω από το σώμα τους – να εγκαταλείψουν την φυσική τους υπόσταση για κάτι καλύτερο ή πιο όμορφο.
-Πείτε μας δυο λόγια για την πλοκή…
-Το «Ανάσκελα» περιλαμβάνει 17 ιστορίες. Ποικίλουν σε ύφος και έκταση, αλλά όλες θίγουν το ερώτημα του τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος και να ζει σε ένα περίεργο σώμα που του δόθηκε. Επίσης σε πολλές ιστορίες η γραμμή μεταξύ των νεκρών και των ζωντανών είναι θολή ή μη υπαρκτή. Οι ήρωες πεθαίνουν και επιστρέφουν και οι άνθρωποι που ζουν διασχίζουν το βασίλειο των νεκρών.
-Θυμάστε την στιγμή που αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;
-Ήθελα να γράψω μυθοπλασία την πρώτη φορά που διάβασα μυθοπλασία και που με άγγιξε. Ήμουν 18. Εκείνη την χρονιά διάβασα το « The Way Through Doors» του Jesse Ball, το Cosmicomics του Italo Calvino, το «Magic for Beginners» της Kelly Link, το «To The Light House» της Virginia Wolf, το «Almost No Memory» της Lydia Davis, και το «The New Anchor Book of American Short Stories» από τον Ben Marcus.
-Τι ξέρατε για τη Θεσσαλονίκη και τι για την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης πριν έρθετε εδώ;
-Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει συνδυάσει άψογα το αρχαίο με το μοντέρνο. Μου αρέσει που τα αρχαία μνημεία μπλέκονται αρμονικά με ζωντανά και πολύκοσμα μοντέρνα καταστήματα. Πριν έρθω στη Θεσσαλονίκη ήξερα περισσότερα για την αρχαία Ιστορία της πόλης. Ήξερα για την Αγία Σοφία. Αλλά μόλις ήρθα στην πόλη σας λάτρεψα το ότι πως η αρχαία ιστορία δεν ξεχωρίζει από την σύγχρονη ιστορία. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό συναίσθημα που μπορεί να έχει μια πόλη. Πριν έρθω στη Θεσσαλονίκη ήξερα πως η ΔΕΒΘ είναι η μεγαλύτερη έκθεση βιβλίου της χώρας. Περπατώντας στους εκθεσιακούς της χώρους εντυπωσιάστηκα από το πόσο ωραία τυπωμένα είναι τα βιβλία. Πιστεύω πως σίγουρα έχετε καλύτερους τυπογράφους από την Αμερική! Το χαρτί από κάθε βιβλίο που άγγιξα ήταν θεϊκό.
-Τι διαβάζετε τώρα;
-Κάτι που διάβασα πρόσφατα και μου άρεσε ήταν το “Kingdom Cons” του
Yuri Herrera, ένα αυθεντικό μυθιστόρημα για το narcocorrrido (σημ. λέξη από τα Ισπανικά), που αναφέρεται σε έναν συνθέτη ο οποίος έχει προσληφθεί από έναν μεξικανό βαρόνο ναρκωτικών για να γράψει δημοφιλή τραγούδια για τα κατορθώματα του ίδιου και τις αγαθοεργίες του και στη συνέχεια τα κομμάτια αυτά να παιχθούν στο ραδιόφωνο. Προφανώς είναι συνηθισμένο για τους Μεξικανούς βαρόνους των ναρκωτικών να προσλαμβάνουν συνθέτες τραγουδιών. Το Kingdom Cons είναι συναρπαστικό και καλογραμμένο και συγκλονιστικό. Θα το διαβάσετε απνευστί.
-Αν κάνατε ένα μακρινό ταξίδι ποια βιβλία θα παίρνατε μαζί και γιατί;
-Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτησα. Πόσο μακρύ θα είναι το ταξίδι; Μπορώ να πάρω μαζί μου ένα βαγόνι; Αγαπώ τα βιβλία! Η σκέψη και μόνο να τα αποχωριστώ μου προκαλεί πόνο. Στο ταξίδι μου στη Θεσσαλονίκη διάβασα το The New Me της Halle Butler, που είναι αριστούργημα.
