Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Δήμητρα Κούζα: «Είναι στη φύση μας να ευελπιστούμε σε μια κάθαρση»

Η ηθοποιός μίλησε για την παράσταση “Περιμένοντας τον Γκοντό” που θα ανεβεί στο Θέατρο της ΕΜΣ

Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη

 

Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν ονειρεύονται περιμένοντας κάποιον κύριο Γκοντό. Λίγο παραπέρα, κι άλλοι Βλαδίμηροι και Εστραγκόν, παραλλαγές του εαυτού τους. Όλοι κινούνται μέσα σ’ ένα τετράγωνο προκαλώντας την αίσθηση ότι στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι κάποιοι άλλοι, οποιοιδήποτε άλλοι, όλοι όσοι έγιναν κατά καιρούς στη ζωή τους, όλοι όσοι θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν ποτέ…

Περισσότερα θα δούμε στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών όπου θα ανεβεί το έργο του Ιρλανδού Νομπελίστα Σάμιουελ Μπέκετ “Περιμένοντας τον Γκοντό” σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.

«Ο Μπέκετ δεν δίνει βαρύτητα τόσο στο ποιός είναι ο Γκοντό όσο στο «περιμένοντας». Τί συμβαίνει όσο ο άνθρωπος περιμένει», δήλωσε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» η ηθοποιός Δήμητρα Κούζα. Μίλησε για το διπλό ρόλο της στη σκηνή, από τη μία υποδύεται έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν υπάρχει στο έργο από τον Μπέκετ, αλλά προκύπτει από την σκηνοθετική προσέγγιση της κυρίας Μαυρίδου και  από την άλλη είναι ο Λάκυ, παθητικό ον, που περιφέρεται υπηρετώντας τον Πότζο.

Τέλος σχολιάζοντας την τάση του ανθρώπου  να περιμένει από αλλού την σωτηρία του είπε πως «Είναι στη φύση μας να ευελπιστούμε σε μια κάθαρση», από την άλλη πλευρά όμως το να περιμένουμε έξωθεν σωτηρία μοιάζει σαν έλλειψη ανάληψης ευθυνών και αποφάσεων.

 

kouza.jpg

-O άνθρωπος έχει την τάση να περιμένει από αλλού την σωτηρία του. Γιατί συμβαίνει αυτό;

-Είναι ίσως στη φύση του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι έξω από τον εαυτό του. Να πιστεύει σε κάτι ή σε κάποιον ο οποίος θα έρθει να τον σώσει όταν τα πράγματα και οι καταστάσεις μοιάζουν ή αντικειμενικά είναι δύσκολα, ίσως και άλυτα. Εκεί όλοι λίγο πολύ θέλουμε να πιστέψουμε σε ένα «θαύμα», στον από μηχανής θεό που θα έρθει και θα φέρει τη λύση επομένως και τη λύτρωση. Είναι στη φύση μας να ευελπιστούμε σε μια κάθαρση.

Αν σταματήσει να τροφοδοτείται η ελπίδα και η αισιοδοξία για κάποιους αυτό ίσως σημαίνει και εγκατάλειψη. Κάτι σαν ένας εσωτερικός θάνατος.

Από την άλλη θεωρώ ότι κρύβει και μια βαθύτερη φοβία όσον αφορά την έλλειψη ευθυνών και αποφάσεων για την ίδια μας τη ζωή και την πορεία μας.

godot2.jpg

-Τι ξεχωρίζετε στην γραφή του Μπέκετ;

-Το χιούμορ και την ποιητικότητα του.

 

-Ποιος είναι τελικά ο Γκοντό; Και ποιο το σχόλιο πάνω στην αναμονή των δύο ηρώων;

-Ο Μπέκετ δεν δίνει βαρύτητα τόσο στο ποιός είναι ο Γκοντό όσο στο «περιμένοντας». Τί συμβαίνει όσο ο άνθρωπος περιμένει. Τώρα τί περιμένει κάποιος, αυτό είναι τελείως υποκειμενικό. Όλοι όμως κάτι περιμένουμε. Τον έρωτα; Καριέρα; Ευτυχία; Λεφτά; Όλα αυτά πάνε και παρέρχονται. Μεταλλάσσονται. Απλοποιούνται και περιπλέκονται. Εξελίσσονται γιατί κι ο ίδιος ο άνθρωπος εξελίσσεται.

Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους γενικά. Παρ’όλη την αδράνεια τους δεν σταματούν, συνεχίζουν να ζουν, όσο άσκοπη κι αν αισθάνονται την ύπαρξη τους. Είναι αληθινοί, μη-θεατρικοί χαρακτήρες. Απλά υπάρχουν. Όπως και ο άνθρωπος που συνεχίζει να υπάρχει ό,τι και να συμβαίνει ή να μην συμβαίνει.

politismos_godot.jpg

-Πώς προσεγγίσατε το ρόλο σας;

-Στην παράσταση έχω να διαχειριστώ δύο ρόλους. Από τη μια είναι ένας χαρακτήρας, ο οποίος δεν υπάρχει στο έργο από τον Μπέκετ. Προκύπτει από την σκηνοθετική προσέγγιση της Έλενας. Οι ερμηνείες που μπορούν να δοθούν στο ποιός είναι αυτός είναι πολλές. Όπως συμβαίνει και με το ποιός θα μπορούσε να είναι ο Γκοντό.

Αυτός κινεί την παράσταση, χωρίς όμως να είναι ορατός στους υπόλοιπους χαρακτήρες. Ενίοτε την διακόπτει και τη συνεχίζει και άλλες φορές βρίσκεται εκεί σαν ένας παρατηρητής. Η ιδιαιτερότητα αυτού του ρόλου βρίσκεται στην απουσία άμεσης αλληλεπίδρασης με τους άλλους χαρακτήρες.

         Για να μπω περισσότερο σε αυτό το ρόλο χρειάστηκε να αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά από αυτά που συμβαίνουν στους δύο βασικούς χαρακτήρες και να το αντιμετωπίσω και ‘γω η ίδια σαν απλός παρατηρητής που ενδεχομένως όλα αυτά να του φαίνονται αστεία ή πράγματα που κάνει ή περιμένει ή γνωρίζει ότι θα συμβούν.

Και από την άλλη είναι ο Λάκυ. Αφενός είναι ένα παθητικό ον, το οποίο  σκλαβωμένο και άβουλο, περιφέρεται υπηρετώντας τον Πότζο. Είναι δεκτικός σε κάθε τι που θα ικανοποιήσει τον εξουσιαστή του. Γιατί είναι ο μόνος χαρακτήρας του έργου που έχει αποδεχτεί τη φύση και τη θέση του. Αφετέρου έχει μια στιγμή όπου ξεσπάει μονολογώντας ακατάπαυστα χωρίς να βγάζουν νόημα τα λεγόμενά του.

Αυτήν την παθητικότητα προσπάθησα να την προσεγγίσω μέσω της ουδετερότητας και να βρω τη σωματική συμπεριφορά ενός σώματος που έχει χαμηλή ενέργεια, σχεδόν ξέπνοο, αλλά είναι ζωντανό. Υπάρχει.

Η μεταμόρφωση του χαρακτήρα στη στιγμή που εξωτερικεύει όσα δεν έχει πει μέχρι τώρα, γίνεται μέσω της χρήσης μάσκας και ενός λεκτικού και σωματικού παραληρήματος.

 

-Στην παράσταση είστε υπεύθυνη για το training workshop. Τι έγινε κατά τη διάρκειά του και πόσο σημαντικό ήταν για την παράσταση;

-Δουλέψαμε πάνω στους χαρακτήρες κυρίως με τον Βλαδίμηρο και τον Εστραγκόν. Πάνω στην σωματοποίηση και τις φωνές που ήδη είχαν βρεθεί προσπαθώντας να εμβαθύνουμε και να αποκτήσουν καθαρότητα και ακρίβεια. Ήταν πολύ χρήσιμο γιατί προέρχονται από τον κόσμο των κλόουν όπου απαιτείται ακρίβεια. Όσο περισσότερο εμβαθύνεις σε κάτι νομίζω πάντα είναι κέρδος είτε είσαι επί σκηνής είτε από κάτω.

politismos_godot1.jpg

-Τι θα ακολουθήσει για το «Περιμένοντας τον Γκοντό» και ποια τα δικά σας σχέδια;

-Μετά τη Θεσσαλονίκη, η παράσταση θα παρουσιαστεί στη Λάρισα στις 27 & 28 Σεπτεμβρίου στα πλαίσια του φεστιβάλ Μύλος Παραστατικών Τεχνών και από τον Οκτώβριο στην Αθήνα στο θέατρο Χώρος.

Αναμένω μια αρκετά δημιουργική χρονιά κατά την οποία θα ξεκινήσουμε πρόβες για την καινούρια μας παραγωγή και το ετήσιο εργαστήρι στο Χώρο, όπου και διδάσκω. Πέρσι διοργανώσαμε κάποιες μουσικές βραδιές με παραδοσιακά τραγούδια από τη Δράμα και τη Θράκη με τον Γιώργο Μαυρίδη, το οποίο θα συνεχιστεί και αυτή τη χρονιά.

Επίσης, φέτος είχα τη χαρά να συμμετέχω στην ταινία του Δημήτρη Κανελλόπουλου «Αγέλη προβάτων» την οποία ανυπομονώ να δω!

godot.jpg

Συντελεστές

Σκηνοθεσία – Δραματουργία- Ιδέα σκηνικού χώρου: Έλενα Μαυρίδου, Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου, Κοστούμια – Μάσκες: Ιωάννα Πλέσσα, Μουσική σύνθεση – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης, Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης, Training workshop: Δήμητρα Κούζα, Βοηθοί σκηνοθέτιδος: Γιάννα Αλ Νακά, Φωτεινή Μποστανίτη, Επιμέλεια κειμένων – Συνεργάτιδες δραματουργίας: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Μαρία Μοσχούρη, Μεταφράσεις υλικού: Αγγελική Πασπαλιάρη, Οργάνωση παραγωγής: Κρίστελ Καπερώνη, Γιάννα Αλ Νακά, Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης, Trailer: Περικλής Μαθιέλλης.

Παίζουν: Γιάννης Κατσιμίχας, Δήμητρα Κούζα, Γιάννης Λεάκος, Έκτορας Λιάτσος, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Φωτεινή Μποστανίτη.                  

 

Χρήσιμα

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά. Γενική είσοδος:15€, Μειωμένο: 12€ (φοιτητικό, άνεργοι, ΑμεΕΑ), Τιμή προπώλησης (από ταμεία ΚΘΒΕ Τ.2315 200 200 και viva.gr): 12€ (έως 10/9/2019).

 

                     

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ