Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Πειρατές με ονόματα όπως Γώγος ο Ξινόγαλος, Μήτσος ο Ταπεινός, Λάκης ο Ζόρικος αναζητούν τον θησαυρό του Γάντζου του Σούσουρα. Δαίμονες σαν τον Χασάν Μπαρμπαρόσα γυρεύουν εκδίκηση. Όμορφες και σκληρές δεσποσύνες θυσιάζουν τη ζωή τους ή παρατάνε τα πλούτη τους και την καλοζωία τους για την αγάπη και τον έρωτα. Αυτά συμβαίνουν στο νέο βιβλίο του Γιώργου Χατζόπουλου με τίτλο "Νι Πι, ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου και το νερό της ζωής» (εκδ. Πατάκη) που παρουσιάζεται σήμερα Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2019 στις 7:00 μ.μ. στο Βιβλιοπωλείο «H Θέρμη» (Δημητρίου και Καραολή 26, Θέρμη) . Η παρουσίαση πέρα από λόγο θα έχει και δράση: την ιστορία του βιβλίου θα δραματοποιήσουν οι ηθοποιοί: Ηλίας Μπερμπέρης, Νοεμή Βασιλειάδου, Ελευθερία Τέτουλα, ενώ τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι Θανάσης Παύλου και Κυριακή Κόντη.
Και μπορεί οι πειρατές να πρωταγωνιστούν σε αυτό το βιβλίο όμως ο κ. Χατζόπουλος τόνισε πως όταν ήταν παιδί δεν του άρεσαν ιδιαίτερα. Τους αγάπησε αργότερα, ως ενήλικας διαβάζοντας «Το νησί των Θησαυρών» και από τη σειρά των ταινιών «Οι πειρατές της Καραϊβικής».
Ο ίδιος θέλησε να γράψει ένα βιβλίο που θα αναφέρονταν στην Ελλάδα των αρχών του 19ου αιώνα. Και σκέφτηκε πως ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσει για αυτή την εποχή που ήταν καθοριστική για την ταυτότητα του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής κοινωνίας ήτανε αναδεικνύοντας μια πτυχή της ιστορίας μας που πολύ λίγοι γνωρίζουν: το φαινόμενο της πειρατείας στο Αιγαίο.
Οι λέξεις του παίρνουν ζωή, πέρα από τη φαντασία των μικρών αναγνωστών του, και στη σκηνή του Θεάτρου Αθήναιον (Βασ.Όλγας 35) όπου αυτό το διάστημα παίζεται η θεατρική μεταφορά του έργου του.
Από την κουβέντα μας δεν έλλειψε και η αναφορά στην εκπαίδευση μιας και ο ίδιος είναι και εκπαιδευτικός.
-Σας αρέσουν ή σας άρεσαν όταν ήσασταν παιδί οι πειρατές;
-Ως παιδί όχι ιδιαίτερα. Τη δεκαετία του ’70 στην αρχή οι ήρωες μου ήταν ο Θησέας, ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και αργότερα λίγο πιο μεγάλος ο Ροβισώνας Κρούσος, ο Ρομπέν των Δασών, ο Τομ Σώγιερ, ο Ζορό, οι Τρεις Σωματοφύλακες, ο Μπλεκ, ο Όμπραξ… Τους περισσότερους από αυτούς τους γνώριζα μέσα από τις εικόνες της σειράς «Κλασσικά Εικονογραφημένα» και στη συνέχεια αναζητούσα να μάθω περισσότερα μέσα από τα βιβλία. Τους πειρατές θα έλεγα πως τους αγάπησα ως ενήλικας όταν διάβασα «Το νησί των Θησαυρών» και από τη σειρά των ταινιών «Οι πειρατές της Καραϊβικής»
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το «Νι Πι ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου και το νερό της ζωής»;
-Για καιρό σκεφτόμουν να γράψω ένα μυθιστόρημα για παιδιά, προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας, που θα έχει πολλή δράση, χιούμορ και ταυτόχρονα θα μας φέρνει σ’ επαφή με την Ελλάδα των αρχών του 19ου αιώνα, μία εποχή που μου αρέσει πολύ να μελετώ γιατί τη θεωρώ καθοριστική για την ταυτότητα του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής κοινωνίας. Τότε σκέφτηκα πως ο πιο ελκυστικός τρόπος για να μιλήσεις γι’ όλα αυτά ήτανε αναδεικνύοντας μια πτυχή της ιστορίας μας που πολύ λίγοι γνωρίζουν, το φαινόμενο της πειρατείας στο Αιγαίο.
-Ποιος είναι τελικά ο πολυτιμότερος θησαυρός της ζωής;
-Στην αρχή του βιβλίου οι πράξεις των ηρώων καθοδηγούνται από την επιθυμίες για πλούτο, για δόξα ή ακόμα και από την διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου να νικήσει τον θάνατο. Όπως όμως η ιστορία κυλάει οι ήρωες ανακαλύπτουν πως ο πολυτιμότερος θησαυρός της ζωής είναι η αγάπη, η φιλία, ο έρωτας ή ακόμα και αυτή καθαυτή η περιπέτεια.
-Το έργο σας ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Αθήναιον. Πώς είναι η θεατρική μεταφορά του; Είδατε την παράσταση;
-Έχω δει πρόβες και μου άρεσαν πάρα πολύ! Την παράσταση θα την δω την ερχόμενη Κυριακή. Έχουμε προγραμματίσει επίσης μετά την παράσταση να γίνει συζήτηση με τους θεατές , μικρούς και μεγάλους, για την παράσταση. Θα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για όλους τους συντελεστές.
-Είστε δάσκαλος και πατέρας. Πώς διαλέγετε τα βιβλία που θα διαβάσουν τα παιδιά σας;
-Καταρχήν δίνω μία προτεραιότητα στην ελληνική λογοτεχνία, γιατί λατρεύω την «ωραία» και «καλαίσθητη» χρήση της γλώσσας μας, αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχουν μεταφρασμένα βιβλία που είναι πολύ καλογραμμένα. Ύστερα διαλέγω βιβλία που είναι απαλλαγμένα από τον διδακτισμό. Με κουράζει και με εκνευρίζει να διδάσκει το βιβλίο με χοντροκομμένο και άκομψο τρόπο. Επίσης διαλέγω βιβλία που μας βοηθάνε να γνωρίσουμε πτυχές της ελληνικής Ιστορίας μέσω της λογοτεχνίας.
-Πόσο η μόρφωση είναι κομμάτι της οικογένειας και πόσο του σχολείου;
-Για κάποια παιδιά, που το οικογενειακό περιβάλλον είναι πολύ ισχυρό, από την άποψη του μορφωτικού κεφαλαίου, των αξιών, αλλά και της επικοινωνίας, ο ρόλος του σχολείου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Για κάποια άλλα παιδιά, που για παράδειγμα οι γονείς τους δεν διαβάζουν ας πούμε λογοτεχνία ή δε διαθέτουν ένα μορφωτικό κεφάλαιο, ο ρόλος του σχολείου είναι σημαντικός και καθοριστικός. Γι’ αυτό και θεωρώ την εκπαίδευση μας, ειδικά την πρωτοβάθμια, σε αντίθεση με όσα της καταμαρτυρούν, κοινωνικά δίκαιη και εξισορροπητική των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που υπάρχουν στην κοινωνία μας.
