Έρευνα-Παρουσίαση: ΔΑΝΙΗΛ Γ. ΠΑΠΑΔΑΝΙΗΛ
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, στον πρόλογό του, "η δεύτερη αυτή έκδοση του βιβλίου, υπαγορεύθηκε από την ανάγκη να περιλάβει περισσότερα στοιχεία, ύστερα από τα θετικά σχόλια και την καλοπροαίρετη κριτική πολλών φίλων συγχωριανών μου, αναγνωστών της πρώτης έκδοσης, και με την ενθάρρυνση των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ροδολιβινών Θεσσαλονίκης.
Αφετηρία της προσπάθειας αυτής ήταν η διάλεξη που έγινε τον Απρίλιο του 1991 στο Κινηματοθέατρο "ΡΟΔΟΝ", στο Ροδολίβος, που όπως ήταν φυσικό η περιορισμένη διάρκειά της δεν επέτρεψε να καλυφθούν στο βαθμό που έπρεπε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία...".
H Β΄ αυτή Συμπληρωματική Έκδοση, έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1993, τυπώθηκαν 1.000 αντίτυπα που ωστόσο δεν κάλυψαν τη ζήτηση και ο Σύλλογος Ροδολιβινών Θεσσαλονίκης προέβη στην επανέκδοσή του σε επιπλέον 500 αντίτυπα και τη δωρεάν διάθεσή τους, "έχοντας σκοπό να φτάσει το "εν λόγω" βιβλίο στα χέρια κάθε Ροδολιβινού όπου κι αν κατοικεί ήμερα", όπως τονίζονταν.
Ροδολίβος- Προϊστορία - Θέση Τοπόλος
[Κατά το 51 μ.Χ. οι ισαπόστολοι Παύλος, Σύλλας και Τιμόθεος έφθασαν στην Καβάλα, από τους Αγίους Τόπους, για να διδάξουν στη Μακεδονία και σ’ όλη τη χώρα τον Χριστιανισμό. Επειδή ο Χριστιανισμός τότε ήταν σε διωγμό, τους φυλάκισαν στους Φιλίππους όπου ηγεμόνευε η Λυδία, η οποία πείσθηκε από τον Παύλο και ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό• ήταν η πρώτη Χριστιανή και μαζί μ’ αυτήν εκχριστιανίστηκαν ο δεσμοφύλακας του Παύλου και ο ποιμένας Λουκάς, ο μετέπειτα Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος τότε ασχολούνταν με την πρακτική ιατρική και ήταν πολυγραφότατος.
Η Λυδία είχε εφοδιάσει με άδεια τους Ισαποστόλους και τους επέτρεψε να περιοδεύσουν τη Μακεδονία, για να διδάξουν και να διαδώσουν τον Χριστιανισμό.Φεύγοντας από τους Φιλίππους, οδοιπορούντες για το Παγγαίο κοντά στο Ροδολίβος, έπεσαν στα χέρια φυγοδίκων ληστών επικηρυγμένων οι οποίοι τους κράτησαν επί αρκετές μέρες στο βουνό σαν ομήρους- εκεί ο Παύλος και οι σύντροφοί του άκουσαν τα παράπονα των φυγόδικων ληστών ότι, επειδή εγκλημάτησαν, δεν τους επέτρεπαν να επιστρέφουν στις οικογένειές τους.
Ο Απόστολος Παύλος τους υποσχέθηκε ότι, αν τους αφήσουν ελεύθερους, θα μεσολαβήσουν στο χωριό να τους συγχωρήσουν και να τους επιτρέψουν να ζήσουν πάλι ελεύθεροι. Πράγματι έτσι και έγινε. Άφησαν τους τρεις Αποστόλους, κατέβηκαν στο χωριό, δίδαξαν τον Χριστιανισμό τον οποίο ασπάσθηκαν οι συγχωριανοί μας -επέτρεψαν στους φυγόδικους να επιστρέφουν στο χωριό- και μετά λίγες μέρες οι Απόστολοι αποχαιρέτησαν τους κατοίκους, οι οποίοι τους συνόδευσαν περί το ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό στην τοποθεσία «Τοπόλος» που ονομάστηκε έτσι από την παράφραση των λέξεων «Του Παύλου» γαλλικά de Paul, λατινικά Polo και στη συνέχεια ντεπόλος-Τοπόλος, κατά την παράδοση...].
Ποιος ήταν ο Μιλτιάδης Παπαπέτρου (1923-2011)
Ο Μιλτιάδης Παπαπέτρου γεννήθηκε στο Ροδολίβος Σερρών, στις 14-09-1923 και απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 10-11-2011. Ήταν γιος του Βασίλη Παπαπέτρου και της Χρυσής, το γένος Κλουντζού, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά τους. Τα άλλα ήταν, πρώτη η Εριφύλη, τρίτη η Μαρίκα και τέταρτος ο Κώστας. Μετά τα πρώτα μαθητικά χρόνια στο Ροδολίβος (δημοτικό-Γυμνάσιο), πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή.
Στη συνέχεια ο Μ. Παπαπέτρου, διορίσθηκε στη Διεύθυνση Γεωργικών Εφαρμογών, στην Αρναία Χαλκιδικής, όπου και υπηρέτησε επί 12 χρόνια, στη συνέχεια, επί 1 περίπου χρόνο στην Ιερισσό, ενώ αμέσως μετά και επί διετία διορίστηκε προϊστάμενος της υπηρεσίας στην έδρα του Νομού, στον Πολύγυρο. (Τοποθετήθηκε στην Αρναία Χαλκιδικής την 23η Ιανουαρίου 1951 και παρέμεινε στην υπηρεσία των αγροτών μέχρι την 6η Οκτωβρίου 1965).
Μετά την περιφέρεια, σειρά είχε η Θεσσαλονίκη και η εκεί τοποθέτησή του στο Υπουργείο Γεωργίας, όπου και έφτασε μέχρι και τη θέση του Διευθυντού στη Διεύθυνση Γεωργίας Θεσσαλονίκης. Να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του ήταν και η θέση του ως Προϊσταμένου στην Κεντρική Λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης, υπεύθυνου του τομέα έγκρισης των εξαγωγών των προϊόντων της.
Πέρα από τα στενά επαγγελματικά του καθήκοντα, ο Μιλτιάδης Παπαπέτρου ασχολήθηκε με την έρευνα και τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία εστιάζουν κυρίως στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Ροδολίβος, στην ιστορία του, τη λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Υπήρξε πολυγραφότατος. Αξιομνημόνευτα είναι τα περίφημα "Ημερολόγιά" του, που κρατούσε τα χρόνια της θητείας του στην Αρναία Χαλκιδικής, στα οποία, πέρα από ζητήματα επαγγελματικής ενασχόλησης, αναφέρεται και σε θέματα λαογραφικά αλλά και στις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων της περιοχής, της εποχής εκείνης (ανέκδοτο έργο).
Επίσης αξίζει να αναφέρουμε την "Ιστορία του Ροδολίβους", έργο, τη συγγραφή του οποίου σχεδόν ολοκλήρωσε με την αμέριστη στήριξη και παραίνεση του τότε, αείμνηστου Προέδρου του Συλλόγου Ροδολιβινών Θεσσαλονίκης, Αθανασίου Τζουρά, αλλά που ωστόσο, δεν πρόλαβε να εκδώσει. Με ιδιαίτερη αγάπη αλλά και μεράκι για τον τόπο του, το Ροδολίβος, συμμετείχε ενεργά στο Σύλλογο Ροδολιβινών Θεσσαλονίκης και μάλιστα πραγματοποίησε πολλές διαλέξεις, τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στη γενέτειρά του. Χωρίς να είναι ιστορικός ο ίδιος, ασχολήθηκε και με ιστορικά θέματα, ενώ ορισμένοι τον χαρακτήρισαν περισσότερο ως φυσιοδίφη.
Σημείωση:
-Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται παρακάτω στην Gallery, είναι από αυτό το βιβλίο του Μιλτιάδη Παπαπέτρου: "Το Ροδολίβος - Ιστορία - Λαογραφία".
-Το TyposThes παρουσιάζει στο εξής την ενότητα "Ροδολίβος - Αμφίπολη - Σέρρες, Συγγράμματα και συγγραφείς", αναδεικνύοντας έτσι την ευρύτερη περιοχή της Αμφίπολης και του Παγγαίου, αλλά και του νομού Σερρών, παρουσιάζοντάς τα με συνοπτικά στοιχεία, ως μία ιστορική καταγραφή τους. Στόχος, να αποτελέσουν σημείο αναφοράς στο χρόνο, για κάθε είδους ενδιαφερόμενο, ντόπιο ή ξένο μελετητή. Επιπλέον, φιλοδοξούν να αποτελέσουν κι έναν χρήσιμο "οδηγό" πληρέστερης ενημέρωσης με τη θεματογραφία της περιοχής, αλλά και του συγγραφικού και μελετητικού έργου γηγενών συγγραφέων.
