Έρευνα-Παρουσίαση: ΔΑΝΙΗΛ Γ. ΠΑΠΑΔΑΝΙΗΛ
Πρόκειται για ένα βιβλίο-λεύκωμα, 50 σελίδων, που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2003, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 80 χρόνων ιστορίας της Φιλαρμονικής του Ροδολίβους Σερρών (1923-2003) και τυπώθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο λιθογραφείο του Α. Α. Αλτιντζή, σε 1.000 αντίτυπα. Η όλη προσπάθεια, έρευνα αρχείου και επιμέλεια των κειμένων, έγινε από τον Ροδολιβινό Άγγελο Κλουντζό, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, του Μουσικοδραματικού Συλλόγου "Απόλλων" Ροδοδολίβους, του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού, καθώς και πολλών κατοίκων του Ροδολίβους, οι οποίοι "κατέθεσαν τις μνήμες και το σπάνιο φωτογραφικό υλικό τους ανιδιοτελώς".
Πέρα από το εισαγωγικό-ευχαριστήριο σημείωμα του ερευνητή - επιμελητή, από πλευράς κειμένων περιλαμβάνει τους χαιρετισμούς του τότε Υπουργού Πολιτισμού, Ευάγγελου Βενιζέλου, του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδολίβους Γιώργου Ν. Βογιατζή, καθώς και χαιρετισμό-σύντομη αναδρομή στην ιστορία της φιλαρμονικής, από το Δ.Σ. του Μουσικοδραματικού Συλλόγου "ΑΠΟΛΛΩΝ".
Τόσο οι σε προσωπικό ύφος, διηγήσεις του Άγγελου Κλουντζού, του παλιού οργανοπαίχτη της μπάντας Βασίλη Γκόγκογλου και της Φούλας Καπετάνιου που συμμετείχε στις παραστάσεις του Δραματικού Τμήματος του Συλλόγου, όσο και οι πολυάριθμες φωτογραφίες του λευκώματος -57 τον αριθμό, αρχής γενομένης από το 1923- δίνουν στον αναγνώστη μια πολυδιάστατη και σαφή εικόνα της ιστορικής διαδρομής του συγκεκριμένου Μουσικοδραματικού Συλλόγου, που αγγίζει πλέον τα 100 χρόνια ζωής (2023), και βρίσκεται πλήρη δράση.
Οι χαιρετισμοί των Ευ. Βενιζέλου και Γ. Βογιατζή
"Η Φιλαρμονική του Ροδολίβους, το καμάρι των κατοίκων του και η εκπρόσωπός τους στη Μακεδονία, είναι η πλέον χαρακτηριστική έκφραση μιας ζωντανής και δραστήριας κοινότητας, με συνοχή, με αλληλεγγύη, με αυτενέργεια", τονίζει ο Ευ. Βενιζέλος για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι "η γνώση και η προβολή αυτής της πολύτιμης παρακαταθήκης της πνευματικής και κοινωνικής ζωής του Ροδολίβους, υπηρετεί την αυτογνωσία, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και εμπνέει τις νεότερες γενιές". Από την πλευρά του ο τότε Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδολίβους, Γιώργος Ν. Βογιατζής, τονίζει ότι "ο Μουσικοδραματικός Σύλλογος "Απόλλων", αποτελεί, για όλους εμάς τους απανταχού Ροδολιβινούς, το πολιτιστικό απαύγασμα της κωμόπολής μας κατά τον εικοστό αιώνα. Δημιουργημένος σε χρόνια δύσκολα, με θυσίες και συνεχείς αγώνες των κατοίκων του Ροδολίβους, μπόρεσε γρήγορα να αποτελέσει τον πυρήνα της πολιτιστικής του δημιουργίας...".
Το μπάσο του Β. Γκόγκογλου και οι παραστάσεις της Φ. Καπετάνιου
Από την πλευρά του, ο παλιός οργανοπαίχτης της μπάντας Βασίλης Γκόγκογλου, σημειώνει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων: "Στα δεκατρία μου -με πολύ κόστος είναι αλήθεια- κατάλαβα για πρώτη φορά πως η ένταξή μου σε ένα σύνολο απαιτεί αποδοχή κανόνων αλλά και συμβιβασμούς, οδυνηρούς κάποιες φορές, αλλά μόνο έτσι έμαθα πώς γίνεται ο κόσμος πιο αρμονικός. Έπαιζα μπάσο στη Φιλαρμονική για τέσσερα χρόνια. Έπαιξα σε παρελάσεις και καταθέσεις στεφάνων, σε περιφορές επιταφίων και "Χριστός Ανέστη", σε γυμναστικές επιδείξεις και εκτελέσεις δημοτικών χορών, σε συναυλίες και κάλαντα, σε θεμελιώσεις και εγκαίνια δημόσιων έργων, σε υποδοχές επισήμων και υπουργών, ακόμα και στην υποδοχή του τότε πρωθυπουργού, όταν έκανε τα εγκαίνια του εργοστασίου ζαχάρεως στις Σέρρες...".
Η Φούλα Καπετάνιου, που συμμετείχε στις παραστάσεις του Δραματικού Τμήματος του Συλλόγου, λέει μεταξύ άλλων: "'Όταν έφτανε η ώρα να ανεβάσουμε το έργο, οι αίθουσες που τότε χρησιμοποιούσαμε ήταν το Δημοτικό Σχολείο, το καφενείο του Στάγγου και το επάνω καφενείο που σήμερα έγινε ντίσκο. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι κοσμοσυρροή και τι χειροκρότημα ατέλειωτο. Θα αναφερθώ στα "Τα αρραβωνιάσματα του Μπόγρη", που ήταν ένα εξαιρετικό έργο για μια υπόθεση πολύ ανθρώπινη. Είχε τέτοια επιτυχία που το παίξαμε και στις Σέρρες, με πάρα πού κόσμο... Οι εισπράξεις όλες ήταν για τη Φιλαρμονική, που άρχισε πάλι να ανθίζει και να είναι το στολίδι του χωριού μας".
Η Μικτή Χορωδία του Συλλόγου
Όπως αναφέρεται στο σημείωμα του Δ.Σ. του Μουσικοδραματικού Συλλόγου "Απόλλων" Ροδολίβους, "ένα σχετικά νέο τμήμα είναι η μικτή χορωδία, που ιδρύθηκε το 1994. Συμμετέχει και αυτή στις εκδηλώσεις του Δήμου και της γύρω περιοχής και ως τώρα έχει λάβει μέρος σε πολλά χορωδιακά φεστιβάλ της Βόρειας Ελλάδας, με ρεπερτόριο από όλα σχεδόν τα είδη των ελληνικών τραγουδιών. Η μικτή χορωδία του Συλλόγου αποτελείται από αγρότες, επαγγελματίες, νοικοκυρές, δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους και μαθητές γυμνασίου και λυκείου". Όπως δε σημειώνεται παρακάτω συμπληρωματικά, "το 1994 δημιουργείται εκ νέου η μικτή χορωδία του Συλλόγου -ήδη είχε πρωτοσυσταθεί η Μεγάλη Χορωδία από το 1930, από τον κερκυραίο αρχιμουσικό Αλέξανδρο Δενάρδο- και κατά την πρώτη εμφάνισή της αποχωρεί ο Τσέτσικας, παραχωρώντας τη θέση του στον αρχιμουσικό Αντρίκο ο οποίος συτνεχίζει μέχρι σήμερα τη μουσική πορεία του Κελέκη, του Δενάρδου, του Τσινιόλη, του Βότση και όλων αυτών που προσπάθησαν ένα αιώνα περίπου".
Τέλος, στις σημαντικές βραβεύσεις της αναφέρεται στο σημείωμά του ο Γ. Βογιατζής, λέγοντας ότι, "η πρόσφατη βράβευση του χορωδιακού του τμήματος στην Αθήνα επισφραγίζει αυτή την προσπάθεια και μας κάνει να νοιώθουμε υπερήφανοι...".
Οι θύμησες του Άγγελου και το "εωθινόν"
"Τέσσερις η ώρα, ξημερώματα, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου του '56. Τεσσάρων χρονών και ξυπνώ από τους ήχους των οργάνων της Φιλαρμονικής, που παιανίζει στα στενά σοκάκια το "εωθινόν". Είναι η πρώτη μου επαφή, το πρώτο άκουσμα της Φιλαρμονικής", περιγράφει ο επιμελητής της έκδοσης στο γεμάτο μνήμες σημείωμά του, για να συνεχίσει: "Δέκα χρονών το 1962 και δεν αποδέχομαι την τιμωρία του δασκάλου μου δεν αντέχω, το χτύπημα της μπαγκέτας του δασκάλου. Μετά από παραμονή ενός οκταμήνου αποχωρώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ξαναβρίσκομαι στην μπάντα το '69, με την γκραν-κάσα, κατόπιν προσκλήσεως του νέου αρχιμουσικού Δημοσθένη Τσέτσικα, σε μια προσπάθεια προσελκύσεως όλων των κατά καιρούς οργανοπαιχτών στην μπάντα. Συμμετέχω ενεργά και ως τακτικό μέλος της μπάντας ως το '71. Μέχρι το '75 που φεύγω από το Ροδολίβος συμμετέχω όποτε και εφόσον. Αυτές τις μνήμες κουβαλάω όλα αυτά τα χρόνια και αυτές είναι οι μόνες μου μουσικές αποσκευές στο ταξίδι της ζωής μου...".
Έκθεση φωτογραφιών Φιλαρμονικής και παλιών μουσικών οργάνων
Αξίζει να σημειωθεί ότι την επόμενη χρονιά από την έκδοση του βιβλίου -λευκώματος, στο χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδολίβους, στην πάνω Πλατεία Αμβράζη -στις 15 Αυγούστου του 2004- πραγματοποιήθηκε και έκθεση με φωτογραφίες της Φιλαρμονικής καθώς και κάποιων παλιών μουσικών οργάνων, τα οποία πλέον δεν χρησιμοποιούνται. Η επιμέλεια και οργάνωση της έκθεσης ήταν φυσικά του ερευνητή - επιμελητή, Άγγελου Κλουντζού.
Βιογραφικό του Άγγ. Κλουντζού ...με τα μάτια της Έλλης
Ακολουθεί ένα σύντομο αλλά ωστόσο, ουσιαστικό βιογραφικό σημείωμα του Άγγελου Κλουντζού, που ζήτησα και έλαβα από τη χήρα του, Έλλη Χρυσίδου, καταξιωμένη εικαστικό, πρώην Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης και νυν δημοτική σύμβουλο, θέλοντας να είναι ακριβώς αυτό, "με τα μάτια της Έλλης...". "Ο Άγγελος Κλουντζός, κατά τους Ροδολιβινούς Λάκης, γεννήθηκε Πρωτομαγιά του 1952, στο Ροδολίβος. Μετά το Λύκειο έφυγε για σπουδές, από το χωριό του, αλλά πήρε μαζί του τις εικόνες, τις θύμησες, το άρωμα του τόπου του. Ήταν ένας ευαίσθητος και κοινωνικά ενεργός άνθρωπος, ενταγμένος στο χώρο της Αριστεράς. Στην πορεία του ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον χώρο του βιβλίου και τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του, λειτούργησε έναν χώρο τέχνης, την γκαλερί "Ζevxis" στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, προωθώντας κυρίως νέους καλλιτέχνες.
Σ' όλη τη διαδρομή του, αυτό που τον καθόριζε ήταν ο γενέθλιος τόπος του, κρατώντας την σχέση του με τους ανθρώπους και ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια, συλλέγοντας υλικό μνήμης και ιστορίας της περιοχής και προσπαθώντας να αναδείξει την πολιτιστική κληρονομιά του. Έφυγε από την ζωή στις 10 Αυγούστου του 2006, ξαφνικά, την ημέρα μιας προγραμματισμένης, από τον ίδιο συναυλίας στο Ροδολίβος. Η παρακαταθήκη που άφησε στους φίλους και στο παιδί του, τον Γιώργο, είναι η αγάπη και ο σεβασμός, στον τόπο σου, τις ρίζες σου, την πολιτιστική κληρονομιά σου, την δύναμη της μνήμης στη ζωή!".
Σημείωση:
-Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται εδώ, είναι όλες από το συγκεκριμένο βιβλίο-λεύκωμα, εκτός από δύο -είναι ξεκάθαρο ποιες- που είναι από την έκθεση που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2004, στο Ροδολίβος, στην αίθουσα που σήμερα φιλοξενείται το Λαογραφικό Μουσείο. Ιδιαίτερες ευχαριστίες για τη βοήθεια στη φίλη, Έλλη Χρυσίδου, ευχόμενος να ευοδωθούν οι σκέψεις της για το σπίτι-κληρονομιά στο Ροδολίβος, και την ...κοιτίδα πολιτισμού που ονειρεύεται.
-Το TyposThes παρουσιάζει στο εξής την ενότητα "Ροδολίβος - Αμφίπολη - Σέρρες, Συγγράμματα και συγγραφείς", αναδεικνύοντας έτσι την ευρύτερη περιοχή της Αμφίπολης και του Παγγαίου, αλλά και του νομού Σερρών, παρουσιάζοντάς τα με συνοπτικά στοιχεία, ως μία ιστορική καταγραφή τους. Στόχος, να αποτελέσουν σημείο αναφοράς στο χρόνο, για κάθε είδους ενδιαφερόμενο, ντόπιο ή ξένο μελετητή. Επιπλέον, φιλοδοξούν να αποτελέσουν κι έναν χρήσιμο "οδηγό" πληρέστερης ενημέρωσης με τη θεματογραφία της περιοχής, αλλά και του συγγραφικού και μελετητικού έργου γηγενών συγγραφέων.
ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ -ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΛΟΥΝΤΖΟΥ
1. Ο Ροδολιβινός ερευνητής-επιμελητής του Βιβλίου -Λευκώματος, Άγγελος Κλουντζός, (1952-2006)
2. Από την έκθεση φωτογραφιών της Φιλαρμονικής και των παλιών μουσικών οργάνων που έγινε στο χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδολίβους, στην πάνω Πλατεία Αμβράζη, στις 15 Αυγούστου του 2004. Η επιμέλεια και οργάνωση της έκθεσης ήταν φυσικά του ερευνητή - επιμελητή, Άγγελου Κλουντζού.
3. Λεζάντα Λευκώματος: Σώμα προσκόπων Ροδολίβους, προπομπός της Φιλαρμονικής. Ροδολίβος 1923.
4. Λεζάντα Λευκώματος: Ολομέλεια μια μεγάλης μπάντας. Ροδολίβος 1969.
5. Λεζάντα Λευκώματος: Το ερωτηματικό για την επωνυμία παραμένει... Ροδολίβος 1928.
6. Λεζάντα Λευκώματος: Χαρακτηριστικό της εποχής τα "καπελάκια" των μικρών. Ροδολίβος 1939.
7. Λεζάντα Λευκώματος: Παρέλαση 25ης Μαρτίου. Οι γυναίκες της μπάντας προηγούνται. Ροδολίβος, Μάρτιος 1986.
8. Λεζάντα Λευκώματος: Παρέλαση φιλαρμονικής. Ροδολίβος, 25 Μαρτίου 1959.
