Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Ένα παραμύθι για την πορεία ενός μικρού ήρωα προς την ενηλικίωση είναι το παιδικό βιβλίο με τίτλο "Το όνομα του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα" (εκδ. Once upon a book) της Μαρίας Δουρίδα Μηταράκη. Η ακαδημαϊκός και σύζυγος του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη μίλησε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» για το βιβλίο, τον ήρωά της, αλλά και την απόφαση να ασχοληθεί με την λογοτεχνία. «Με συνεπαίρνει το να δημιουργώ εικόνες που να ταξιδεύουν τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους!», ανέφερε στην συνέντευξη που μας παραχώρησε. Επίσης, μίλησε για τα παιδιά και την αισιόδοξη ματιά τους, ενώ αναφέρθηκε και στη νέα εποχή στον χώρο της εκπαίδευσης τονίζοντας πως χρειάζεται προσοχή στην έκθεση των παιδιών στις οθόνες και στο διαδίκτυο, και πως τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανθρώπινη επαφή στην διδασκαλία.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο;
-Η ιδέα για τον Ρόκο, το κόκκινο ελάφι, γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη μου να εξερευνήσω συναισθηματικά την πορεία της ζωής προς την ωρίμανση. Ο καθένας από εμάς διαγράφει μια πορεία μέσα στη ζωή η οποία είναι μοναδική. Έχει εμπόδια, άγχη αγωνίες αλλά και νοσταλγία, χαρές και συγκινήσεις. Κοινά για όλους μας, η φύση, το θεϊκό στοιχείο και ο χρόνος που κυλά και δεν γυρίζει πίσω. Ήθελα μέσα από αυτή την ιστορία να βιώσω την πορεία του Ρόκο προς την ενηλικίωση και την κατάκτηση στόχων, την ομορφιά της ζωής αλλά και τη μαγική παρέμβαση της φύσης όταν η θέληση για τον στόχο είναι μεγάλη.
-Τι μαθαίνει στην πορεία του προς την ωριμότητα ο Ρόκο;
-Ο Ρόκο στην πορεία του προς την ωριμότητα μαθαίνει πως η ζωή έχει δυσκολίες που ξεπερνιούνται. Και πως ακόμα και το πιο ακατόρθωτο μπορούμε να το καταφέρουμε. Διαπιστώνει πως ακόμα και αν νιώσουμε πως δεν υπάρχει λύση, αυτή πάντα έρχεται με επιμονή, υπομονή, πίστη και σκληρή δουλειά. Και πως η ζωή είναι πολύ όμορφη!
-Ποιο είναι το δικό σας ονειροκούμπι;
-Η κατάκτηση της ηρεμίας, της αρμονίας στις ανθρώπινες σχέσεις, η υιοθέτηση ψύχραιμης οπτικής όταν οι καταστάσεις με δυσκολεύουν και η πίστη στη θεϊκή παρέμβαση.
-Πώς μπήκε το γράψιμο στη ζωή σας;
-Το γράψιμο ήταν πάντα στη ζωή μου όμως με τη μορφή του παιδικού παραμυθιού μπήκε όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Αποφάσισα να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παιδικού παραμυθιού με στόχο να μάθω τις τεχνικές της συγγραφής και τις αρχές που διέπουν τη δημιουργία του παιδικού παραμυθιού. Το παιδικό παραμύθι αποτελεί μια ωραία πλατφόρμα για αποτύπωση συναισθημάτων και βιωμάτων που απελευθερώνει και ηρεμεί.
-Τι θέλετε να μεταφέρετε μέσα από τις σελίδες των παιδικών βιβλίων;
-Μέσα από τις σελίδες των παιδικών βιβλίων μου θέλω να μεταφέρω συναισθήματα. Με ενδιαφέρουν οι καλά δουλεμένοι χαρακτήρες και το βίωμα. Μου αρέσει η ιδέα να «μπαίνω στο πετσί» του ήρωα ή της ηρωίδας και να βιώνω το τι νιώθουν και το πώς θα ένιωθα εγώ αντίστοιχα. Τέλος με συνεπαίρνει το να δημιουργώ εικόνες που να ταξιδεύουν τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους!
-Πόσο βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα η γνώμη της κόρης της; Γνώριζε την ιστορία πριν την τελική της εκδοχή; Γενικότερα ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένα παιδικό βιβλίο για να αρέσει στα παιδιά;
-Η κόρη μας έχει πολλή φαντασία, όπως όλα τα παιδιά! Τα παιδιά δεν έχουν χάσει την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά τους είναι ευλογία! Αυτή η ενέργεια με παρασύρει πάντα και με γεμίζει αισιοδοξία. Με ενθουσιάζει πολύ όταν τα παιδιά αλλάζουν την ιστορία και την οδηγούν με δικό τους σενάριο. Και όταν μου δίνουν ιδέες για νέες ιστορίες και ήρωες.
Το νούμερο ένα στοιχείο για ένα παιδικό βιβλίο είναι για μένα το κείμενο. Το κείμενο πρέπει να είναι σφιχτοδεμένο, με δουλεμένους χαρακτήρες και να έχει πλοκή που να ρέει και να είναι ενδιαφέρουσα. Η εικονογράφηση είναι σημαντική στο να εξιτάρει κι άλλο την παιδική φαντασία και να δημιουργήσει εικόνες τις οποίες τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους θα θέλουν να ξαναεπισκέπτονται.
-Είστε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Εξωτερική Εξετάστρια στο University of Hertfordshire. Πώς βλέπετε τις επιπτώσεις του κορωνοϊού στον χώρο της εκπαίδευσης; Πόσο έχει αλλάξει και θα αλλάξει το τοπίο;
-Μας δίνεται η ευκαιρία να μαθαίνουμε και να εξοικειωνόμαστε σε νέες εφαρμογές της τεχνολογίας όσον αφορά την επικοινωνία και την επαφή μας με τη γνώση. Όμως η διεργασία αυτή χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, να γίνεται με προσοχή μια και η έκθεσή μας στις οθόνες και στο διαδίκτυο εγκυμονεί κινδύνους για όλους, κυρίως όμως για τα παιδιά. Θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία να εξασκηθούμε στην «αυτοπειθαρχία». Παρόλα αυτά τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανθρώπινη επαφή, την άμεση σύνδεση και την επικοινωνία της «αύρας» ανάμεσά μας.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
