Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Έπειτα από μια σπουδαία ανακάλυψη, ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται και κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητα του θύτη. Οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, παραμερίζουν όλα όσα τις χωρίζουν και ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για το θάνατο του πατέρα τους. Στον αγώνα τους θα αντιμετωπίσουν αδίστακτους αρχαιοκάπηλους και άπληστους συλλέκτες καθώς και μια μυστική οργάνωση που φαίνεται να τις παρακολουθεί σε κάθε γωνία. Κάπως έτσι ξετυλίγεται η πλοκή στο νέο μυθιστόρημα της Δήμητρας Ιωάννου με τίτλο «Ο Χορός της Θεάς» (εκδ. Ψυχογιός). Όπως μας εξήγησε η συγγραφέας η έμπνευση για το βιβλίο ήρθε από μια επίσκεψή της στο Ιερό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα. Σχολίασε το θέμα της αρχαιοκαπηλίας που δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει και στις μέρες μας λέγοντας πως οφείλεται στην απληστία. Πρόσθεσε πως στην περίοδο της πανδημίας πολλοί επανασυνέδεσαν την επαφή τους με την ανάγνωση και τέλος ευχήθηκε «οι έλληνες να έρθουν ακόμη πιο κοντά στο βιβλίο».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Όταν επισκέφτηκα το Ιερό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα, δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι το επόμενο βιβλίο που θα έγραφα θα ήταν ένα αρχαιολογικό θρίλερ. Εκεί στον ιδιαίτερα ενεργειακό χώρο του ιερού συνέλαβα την ιδέα για μια ιστορία που θα είχε ως πυρήνα της ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα και μου ‘συστήθηκε’ για πρώτη φορά ο καθηγητής Νικηφόρος Έξαρχος αλλά και κάποιοι άλλοι από τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου. Έφυγα από τη Βραυρώνα ενθουσιασμένη και έχοντας ανέλπιστα στο μυαλό μου την βασική πλοκή του βιβλίου.
-Η αρχαιοκαπηλία είναι κάτι που συνεχίζει να υφίσταται. Γιατί πιστεύετε πως ισχύει αυτό;
-Διότι η απληστία ήταν, είναι και θα είναι η μητέρα των περισσότερων κακών που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Διότι κάποιοι άνθρωποι που διαθέτουν τα μέσα, επιλέγουν να απομονώσουν και να εγκλωβίσουν σε ιδιωτικές συλλογές θησαυρούς που ανήκουν σε όλους μας, στερώντας τη δυνατότητα αλλά και το δικαίωμα των υπολοίπων να τα θαυμάσουν, να τα αγκαλιάσουν, να διδαχτούν από αυτά, να συνειδητοποιήσουν και να γιορτάσουν το μέγεθος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.
-Πώς μπλέκεται η αρχαιολογία με το αστυνομικό μυθιστόρημα;
-Δεδομένου ότι η χώρα μας είναι μια περιοχή υψηλού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, θεωρώ ότι η αναζήτηση ενός πολύτιμου ευρήματος δημιουργεί μια ρεαλιστική βάση,όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα. Η χώρα μας βρίθει από αρχαιολογικούς θησαυρούς και έτσι είναι δυστυχώς αναπόφευκτο να υπάρχουν και τα σκοτεινά στοιχεία που επιδίδονται στις παράνομες δραστηριότητες που προαναφέραμε. Έτσι η ιδέα ενός χαμένου πολύτιμου αγάλματος αλλά και ένα κυνήγι θησαυρού μέσα από σημεία και σύμβολα παρμένα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία δημιούργησαν μια ενδιαφέρουσα βάση στο μυαλό μου που τελικά εξελίχθηκε στην πλοκή του Χορού της Θεάς.
-Τι σας εμπνέει για να γράψετε μια ιστορία;
-Η έμπνευση είναι μια διαδικασία μαγική και δε μπορεί να εξηγηθεί με τη λογική. Κάποιες φορές έχω σκεφτεί ότι τα μέρη που επιλέγω για να στήσω το σκηνικό της εκάστοτε υπόθεσης αλλά και οι ίδιες οι ιστορίες που γράφω, δεν τις διαλέγω καν αλλά έρχονται και με βρίσκουν εκείνες. Ένα μέρος, μια εικόνα, ένας άνθρωπος, μια ανάμνηση, μια συζήτηση, μία ιστορία που έχω βιώσει ή έχω ακούσει, οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει ως η σκανδάλη που θα πυροδοτήσει την έμπνευση. Αυτό που οφείλει να κάνει ο δημιουργός είναι να διατηρεί ανοιχτές την καρδιά και την ψυχή του, ούτως ώστε να αφουγκραστεί την έμπνευση όταν εκείνη θα του χτυπήσει απαλά την πόρτα.
-Ποιοι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
-Υπάρχουν πολλοί,όμως θεωρώ πως έργα όπως του Νίκου Καζαντζάκη, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Φιοντορ Ντοστογιέφσκι, του Τζορτζ Όργουελ, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, του Κάρολου Ντίκενς, του Όσκαρ Ουάιλντ, του Κάρλος ΛουίθΘαφόν, του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι διαμάντια και είμαστε τυχεροί όταν κοσμούν τις βιβλιοθήκες μας.
-Η πανδημία κατά πόσο έστρεψε τον κόσμο στην ανάγνωση; Και πώς μπορεί αυτό να διατηρηθεί;
-Η αλήθεια είναι πως τα βιβλία αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για να ταξιδέψει κανείς χωρίς καν να βγει από την πόρτα του σπιτιού του. Μας μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση, μας αποφορτίζουν από την καθημερινότητά μας, μας πηγαίνουν σε διαφορετικά μέρη, μας γνωρίζουν νέα πρόσωπα και καταστάσεις. Θεωρώ ότι πολλοί επανασυνέδεσαν την επαφή τους με την ανάγνωση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, βιώνοντας από πρώτο χέρι τα εκπληκτικά της οφέλη και ειλικρινά εύχομαι αυτή η προσέγγιση να συνεχιστεί και οι έλληνες να έρθουν ακόμη πιο κοντά στο βιβλίο, αγκαλιάζοντας τη φιλαναγνωσία.
