Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"
Η ελληνόφωνη Καλαβρία και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος βρίσκονται στο επίκεντρο του νέου μυθιστορήματος της Δέσποινας Χατζή με τίτλο «Τα Πανδοχείο» (εκδ. Μίνωας).
Ένα ταξίδι στον Ιταλικό Νότο στάθηκε η αφορμή για την συγγραφή του βιβλίου. Η ίδια μίλησε για την περιοχή, την σύνδεσή της με την Ελλάδα, αλλά και για την αγάπη της για την Ιταλία. Με δεδομένη την προηγούμενη επαγγελματική πορεία της κυρίας Χατζή σε νοσοκομεία (Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» και Παίδων «Αγία Σοφία», Γ.Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββας») την ρωτήσαμε και για την πανδημία. «Θα έρθουν καλύτερες μέρες, καθώς ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει αποκτήσει ανοσία», μας είπε και πρόσθεσε παράλληλα πως «Ο φόβος που είναι ο χείριστος σύμβουλος επηρέασε σημαντικά μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Η ιδέα γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στoν ιταλικό Νότο. Λίγους μήνες μετά επισκέφθηκα την Καλαβρία προκειμένου να γνωρίσω την ελληνόφωνη περιοχή καθώς και κάποιες πόλεις της Σικελίας που πιθανόν να εξυπηρετούσαν την μυθιστορία. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι της αλλοτινής Μεγάλης Ελλάδας, μου εκχώρησαν το προνόμιο της φιλοξενίας, της ξενάγησης, της αφήγησης γεγονότων, καθώς και μια πλούσια βιβλιογραφία που απεδείχθη πολύτιμη. Βιώνοντας αυτή την συγκλονιστική εμπειρία ένιωσα χρέος να προχωρήσω στην συγγραφή αυτού του βιβλίου, αναδεικνύοντας αφηγηματικά την ελληνόφωνη Καλαβρία. Κάπως έτσι στήθηκε «Το Πανδοχείο» την πόλη του Ρηγίου.
-Ποια η δική σας σχέση με την ελληνόφωνη κοινότητα της Καλαβρίας;
-Μολονότι ταξιδεύω συχνά στον ιταλικό Νότο, μετά την επίσκεψή μου στην ελληνόφωνη περιοχή η σχέση μου απέκτησε συναισθηματικό χαρακτήρα, οπότε ελπίζω σε μια επόμενη επίσκεψη.
-Τι γίνεται με τη γλώσσα, την σύνδεση με την Ελλάδα;
-Σήμερα οι νέοι δεν μιλούν τα γκρεκάνικα στην καθημερινότητα τους, ωστόσο η γλώσσα επιβιώνει χάρη στους κατοίκους της οι οποίοι μάχονται για την διατήρηση της γλώσσας και της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Προσδοκία κι ευχή τους, να γνωρίσουν όλοι οι Έλληνες αυτή την εκτός συνόρων Ελλάδα.
-«Το Πανδοχείο» είναι και ένα βιβλίο που μιλάει για τον πόλεμο. Πόσο τέτοια γεγονότα καθορίζουν τις ζωές; Πόσο αλλάζει τους ήρωές σας ο πόλεμος;
-Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος σημάδεψε τις ψυχές των ανθρώπων και άφησε ανοιχτές πληγές κυρίως σε συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Αυτός ο ψυχισμός καθόρισε εν πολλοίς και τις ζωές τους καθώς συνέχισαν να ζουν μ’ ένα αίσθημα ανασφάλειας για το μέλλον, επιζητώντας ταυτόχρονα τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Παράλληλα, ο πόλεμος κατέλυσε ηθικές αξίες και ιδανικά, αξίες που δεν ήταν βαθιά ριζωμένες σε μια μερίδα ανθρώπων. Εν κατακλείδι, και οι ήρωες του βιβλίου αλλάζουν με τον πόλεμο όπως ακριβώς θα συνέβαινε και στη ζωή.
-Ένα μέρος του βιβλίου αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη συμβίωση ηλικιωμένων στο Πανδοχείο που είχε ιδρύσει η ηρωίδα σας, Αντονέλλα. Είναι μια πιο ειδυλλιακή επιλογή για την τρίτη ηλικία αντί πχ ενός θλιβερού γηροκομείου;
-Η Αντονέλλα Ιωακειμίδη είχε μια βαθιά επιθυμία: να περάσει το γέρμα της ζωής της στο πανδοχείο της συγκατοικώντας με μια παρέα συνομηλίκων, όπου το «εγώ» θα αποκτά πρόσθετη αξία μέσα από το «εμείς». Υπό αυτή την έννοια σίγουρα φαντάζει ειδυλλιακή η επιλογή.
-Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης μεταφέρεται στην Ιταλία, της γεύσεις και στα αρώματά της. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η χώρα;
-Την Ιταλία την αγαπώ. Έχει μια τεράστια ιστορία, περίφημα μνημεία και ειδυλλιακή ύπαιθρο, αν την επισκεφθείς μία φορά, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επιστρέψεις. Επιπλέον, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων ζω ανά τακτά διαστήματα στην Μπολόνια και το γεγονός αυτό μου δίνει την δυνατότητα να ανακαλύπτω τις πανέμορφες πόλεις αυτής της χώρας.
-Έχετε εργαστεί σε νοσοκομεία. Πώς βλέπετε το θέμα του κορωνοϊού; Μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες; Και ποιες άραγε θα είναι οι επιπτώσεις από αυτά που προηγήθηκαν με τον εγκλεισμό και τα μέτρα;
-Σχετικά με την μετάδοση του ιού θα έρθουν καλύτερες μέρες, καθώς ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει αποκτήσει ανοσία. Οι επιπτώσεις έχουν ήδη φανεί από την πρώτη περίοδο της καραντίνας, τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Ο φόβος που είναι ο χείριστος σύμβουλος επηρέασε σημαντικά μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Επιπλέον μυριάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις κατέρρευσαν και η κατάσταση παραμένει ρευστή ακόμα. Ας ευχηθούμε να στρέψει η πολιτεία τη ματιά της στους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από την υγειονομική κρίση.
