Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Το Ελληνικό Rock από τη δεκαετία του 60 έως σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Γιάννη Αλεξίου με τίτλο «Πρωτοπόροι του Ελληνικού Rock» (εκδόσεις Ogdoo Music Group). Ο ίδιος τόνισε πως το έγραψε θέλοντας να τιμήσει συγκροτήματα και μουσικούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο ροκ, παραθέτοντας πέρα από ενδιαφέρουσες ιστορίες και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του. Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Έλληνες rockers, αλλά και στα προβλήματα που συνάντησε κατά την συγγραφή του βιβλίου. Τέλος μίλησε για τη θέση του ροκ σήμερα λέγοντας πως «θα είναι πάντα η αλογόμυγα του συστήματος».
-Τι είναι το ροκ για εσάς;
-Δεν θα πω το τετριμμένο ότι είναι τρόπος ζωής γιατί αυτό δεν ισχύει όχι μόνο σε μένα, αλλά γενικότερα το 2021 σε σχέση με την παλιότερη έννοια, όπου τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα στην καθημερινότητα. Η τεχνολογία και οι κοινωνικές ανισότητες επαναπροσδιόρισαν την rock συμπεριφορά, αλλά όχι την rock σκέψη. Αυτά τα δύο στοιχεία θέλω να αναδείξω στο βιβλίο μου και να βοηθήσω τον αναγνώστη να πάρει μια θέση πιο ξεκάθαρη στη ζωή του και να κάνει την αυτοκριτική του αν το έχει αγγίξει λίγο ή πολύ το Rock είτε σαν μουσική, είτε σαν κίνημα που υπήρξε στην ακμή του κυρίως στις δεκαετίες ’70 και ’80 στην Ελλάδα. Για μένα το Rock είναι η ζωή μου και ό,τι κι αν κάνω περνάει από το φίλτρο της σκέψης μου και της καρδιάς μου και έτσι πορεύομαι. Γι’ αυτό νοιώθω μια βαθιά συγγένεια με τα πρόσωπα που υπάρχουν στις σελίδες του βιβλίου μου για τα οποία τρέφω μεγάλη εκτίμηση και θαυμασμό.
-Πώς αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
-Από το θαυμασμό μου για τους μουσικούς και τα συγκροτήματα που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Rock. Θέλω να τους τιμήσω με την έκδοση αυτή γιατί έπαιξαν την μουσική της καρδιάς τους, χωρίς εκπτώσεις με όποιο κι αν ήταν το τίμημα. Πολλοί από αυτούς ζουν στο νοίκι. Κανείς δεν έγινε πλούσιος στην Ελλάδα παίζοντας Rock μουσική. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για μένα ήρωες. Σημαντικό κίνητρο να εκδοθεί ήταν το σπάνιο και πλούσιο φωτογραφικό υλικό που υπάρχει στις σελίδες του βιβλίου το οποίο συγκεντρώθηκε στο αρχείο μου από πιτσιρικάς που συλλέγω δίσκους και φωτογραφίες και εμπλουτίστηκε από το προσωπικό αρχείο των μουσικών που πρόφεραν για την έκδοση αυτή. Το βιβλίο καλύπτει την περίοδο από τη δεκαετία του 60 έως σήμερα μέσα από 50 συνεντεύξεις μουσικών και συγκροτημάτων και εξτρά υλικό όπως προτεινόμενη δισκογραφία Ελληνικού Rock, αλλά και κείμενα, αλλά και το συγκλονιστικό κείμενο του Δημήτρη Πολύτιμου που επίσης προλογίζει την έκδοση, για το Pop-Rock, γραμμένο το 1968 κάτω από δύσκολες συνθήκες.
-Πώς ξεχωρίσατε τους μουσικούς στους οποίους θέλατε να επικεντρωθείτε; Πόσο πρωτοπόροι ήταν;
-Με το κριτήριο της αυθεντικότητας και της αφοσίωσής τους στο Rock. Είναι ατόφιοι rockers που με το ταλέντο τους έγραψαν την εποποιία του Rock’n’Roll στην Ελλάδα. Άνοιξαν μουσικούς δρόμους και υπήρξαν πρωτοπόροι στο είδος τους. Τους μουσικούς αυτούς τους δένει η αλήθεια και το πάθος τους για μουσική. Σε αυτούς επικεντρώθηκα, οι οποίοι μέσα από τις συνεντεύξεις τους, μού αφηγήθηκαν την ιστορία τους και την ιστορία του ελληνικού Rock’n’Roll χωρίς να μασάνε τα λόγια τους και χωρίς να φοβούνται κανέναν κι εγώ παραθέτω τις μαρτυρίες τους χωρίς περικοπές. Να επισημάνω ότι το πιο δύσκολο πράγμα στη δημοσιογραφία είναι μια συνέντευξη γιατί θέλει μελέτη, έρευνα, γνώση για να μιλήσεις με κάποιον και να καταφέρεις να σου ανοιχτεί και κατόπιν ακολουθεί η επίπονη διαδικασία της απομαγνητοφώνησης.
Οι συνθήκες που έπαιξαν μουσική οι Έλληνες rockers δεν ήταν οι καλύτερες, ούτε είχαν την υποστήριξη των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών οι οποίες συνήθως είχαν στην μπάντα το Rock εκτός κι αν μυρίζοντας χρήματα, όπως σε κάποιες περιπτώσεις που οι επιτυχία κάποιου συγκροτήματος ξέφευγε από το μέσο όρο πωλήσεων. Ότι καλό συνέβη στην ελληνική σκηνή προήλθε από ορισμένους ανθρώπους με μεράκι και μουσικό αυτί που δούλευαν στις εταιρίες και παρουσίασαν κάποιους μουσικούς και συγκροτήματα και κυρίως στις ανεξάρτητες δισκογραφικές που έκαναν πολύ καλή και ηρωική δουλειά ιδιαίτερα στη δεκαετία του ’80 και ’90.
-Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στο να συγκεντρώσετε το υλικό για την έρευνά σας;
-Χρειάστηκαν να περάσουν 20 χρόνια για να συναντήσω όλους αυτούς τους μουσικούς που είχα στο μυαλό μου ώστε να γίνει μια έκδοση όπως την ονειρευόμουν. Κάποιους δεν τους πρόλαβα γιατί μας άφησαν, αλλά έχουν παρουσία εδώ με κάποιο τρόπο, είτε μέσα από αφηγήσεις άλλων είτε μέσα από ειδικά κείμενα. Δυσκολίες υπήρξαν στις συναντήσεις με κάποια πρόσωπα είτε γιατί ήταν επιβαρυμένη η υγεία τους σε συγκεκριμένη στιγμή, όπως του Αλέκου Καρακαντά, είτε γιατί ζούσαν μακριά και δεν μετακινούνταν, όπως η Δέσποινα Γλέζου που μένει μόνιμα στη Νάξο. Η πρώτη συνέντευξη έγινε με τον Μιχάλη Πούγουνα τον ιδρυτή των Flowers of Romance στα τέλη του ’97 και η τελευταία με το Νίκο Πολίτη μέλος των Εξαδάκτυλος, Socrates κ.α. τον Απρίλιο του ’19. Χρειάστηκαν 4 ολόκληρα χρόνια από την στιγμή που το έβαλα μπροστά για να ολοκληρωθεί. Η τελευταία δυσκολία ήταν ότι θα τυπωνόταν πέρυσι τον Μάρτιο αλλά πέσαμε πάνω στην πρώτη καραντίνα, μετά ήρθε η δεύτερη και περιμέναμε λίγο καλύτερες συνθήκες για να εκδοθεί. Με βάση τα όσα έγιναν στο τελικό στάδιο έκδοσης είναι αυτό που λέμε κάθε εμπόδιο για καλό. Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στους Γιάννη Σπάθα των Socrates Drank The Conium, Αλέκο Καρακαντά των Juniors και Νότη Λαλαΐτη των Idols που απεβίωσαν στη διάρκεια που ετοιμαζόταν η έκδοση και έχουν περίοπτη θέση στο βιβλίο αυτό και φυσικά ήταν πρωτοπόροι στην εποχή τους. Επίσης στο μεγάλο Θεσσαλονικιό φίλο μου Τάσο Ψαλτάκη, εκδότη του περιοδικού Μουσικού Εξπρές και μάνατζερ ελληνικών συγκροτημάτων (Βόρειοι, Μακεδονομάχοι κ.α.) από τους λίγους που υποστήριξε τόσο το Ελληνικό Rock, όσο ζούσε.
-Αν μπορούσατε να επιλέξετε πέντε μουσικούς ή σχήματα ροκ ποια θα ήταν αυτά και γιατί;
-Χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν θα αναφέρω τους Σταύρο Λογαρίδη, Socrates Drank The Conium, Παύλο Παυλίδη, Ενδελέχεια, Δημήτρη Πουλικάκο και Μουσικές Ταξιαρχίες ως 5+1 οι οποίες εκτός από πολύ ιδιαίτερο συγκρότημα είχαν τον Τζίμη Πανούση που είναι μια κατηγορία μόνος του στο Ελληνικό Rock. Ο Σταύρος εκτός από εκπληκτικός τραγουδιστής, το ταλέντο που διέθετε ήταν μπροστά από την εποχή του κι αν είχε γεννηθεί σε μια άλλη χώρα θα ήταν σήμερα στο Rock’n’ Roll Hall of Fame. Οι Socrates, των Αντώνη Τουρκογιώργη, Γιάννη Σπάθα, Γιώργου Τρανταλίδη, η σύνθεση της ακμής τους, είχαν τέτοια ποιότητα που το rock τους έφθασε στο εξωτερικό και θα μπορούσαν να διαπρέψουν σε Αγγλία και Αμερική αν επέλεγαν οι ίδιοι μια διεθνή καριέρα. Ο Πουλικάκος επειδή είναι πολυσχιδής καλλιτέχνης και μεγάλο μυαλό ήταν ο πιο επιδραστικός rocker για αρκετές γενιές μέχρι σήμερα. Στον Παύλο Παυλίδη έχω μεγάλη αδυναμία καθώς είναι ένας ολοκληρωμένος μουσικός που ξεκίνησε από τη Βέροια σχημάτισε τα Ξύλινα Σπαθιά και κατάφερε να έχει την ίδια και ακόμα πιο πετυχημένη πορεία ως σόλο μουσικός, ενώ τα space φωνητικά του τον κατατάσσουν στις μεγάλες φωνές του Rock. Όσο για τους Ενδελέχεια, μέρος της κίνησης των γκρουπ στα 90s, ήταν το συγκρότημα που κατάφερε να αμφισβητήσει την κυριαρχία των κορυφαίων γκρουπ της εποχής τους : Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά παίζοντας τίμιο εναλλακτικό rock το οποίο όσο περνούν τα χρόνια καταξιώνει και η ιστορία.
-Ροκ δεν είναι μόνο η μουσική αλλά και η συμπεριφορά, η στάση. Τι θέση έχει το ροκ σήμερα;
-Σε μια εποχή ισοπέδωσης και έκπτωσης αξιών και ήθους με καταλυτική περίοδο την δεκαετία που πέρασε, αλλά και την συνέχεια της, το Rock ως συμπεριφορά και στάση έχει αποδυναμωθεί. Όμως υπάρχει και η αθέατη πλευρά της καθημερινότητας, που δεν είναι μόνο αυτή που θέλουν να μας επιβάλλουν, στην οποία οι πρωταγωνιστές της είναι ακέραια άτομα, με ευαισθησίες αλλά και δυναμισμό που η ύπαρξή τους πάντα θα ενοχλεί όσους θέλουν να επιβάλλουν μια αυτοματοποιημένη ζωή στην οποία αυτή θα κρίνουν τι είναι σωστό στους ακόλουθούς τους. Το Rock θα είναι πάντα η αλογόμυγα του συστήματος.
Διάθεση μέσα από το shop.ogdoo.gr: https://bit.ly/ProtoporoiTouEllinikouRock.
