Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Στον ιστορικό χώρο του Μπενσουσάν χαν (Εδέσσης 6, Άνω Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη) θα παρουσιαστεί από 12 Φεβρουαρίου 2022 ο «Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη από την Ομάδα Θέατρο Πρόταση σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή. «Το Μπενσουσάν σού επιβάλλεται, είναι σαν να απαιτεί το σεβασμό σου. Δεν σου επιτρέπει να είσαι προετοιμασμένος, να έχεις προαποφασίσει από πριν. Το ίδιο το τοπίο, κάθε φορά, σου επιβάλλει τον δικό του κώδικα. Η Κασσάνδρα του Δημητριάδη ενώνεται με αυτό το χώρο και ανακαλύπτει εκ νέου τον τρόπο όπου μπορεί να επαναδιατυπώσει αυτό που την αφορά», ανέφερε ο σκηνοθέτης στο «ΤyposThes».
Ο ίδιος αναφέρθηκε στο πώς προσέγγισε τον μύθο της Κασσάνδρας ο Δημητριάδης, ενώ τόνισε πως στόχος του στο ανέβασμα που γίνεται είναι να εμπλακεί ο θεατής, αφού «το θέατρο είναι η τέχνη της ανθρώπινης εμπειρίας». Παράλληλα τόνισε πως οι άνθρωποι φοβούνται ό,τι δεν μπορούν να κατανοήσουν, ενώ ειδικά για τους Έλληνες είπε πως είναι ένας λαός που φοβάται από παλιά, το διαφορετικό, το ασύλληπτο, το ξένο. «Ελπίζω να τελειώνει αυτή η εποχή», ανέφερε ο σκηνοθέτης.
-Ο «Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» επιστρέφει αλλά σε άλλη σκηνή. Τι αλλάζει στο νέο ανέβασμα;
-Εδώ τον πρώτο βασικό λόγο, στο θεατρικό γεγονός του «Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας», τον έχει ο ίδιος ο χώρος, ο οποίος είναι από μόνος του ένας αγωγός μνήμης και ανθρώπινης εμπειρίας. Έχει μέσα του και πάνω του όλα αυτά που ονομάζουμε ως ιστορία των ανθρώπων. Ως παλαιό πανδοχείο το Μπενσουσάν χαν, έχει φιλοξενήσει, ενδεχομένως, χιλιάδες σώματα, αυτό ως αίσθηση και μόνο, έχει κάτι. Υπάρχει κάτι το πολύ πραγματικό και συνάμα μεταφυσικό. Το Μπενσουσάν σου επιβάλλεται, είναι σαν να απαιτεί το σεβασμό σου. Δεν σου επιτρέπει να είσαι προετοιμασμένος, να έχεις προαποφασίσει από πριν. Το ίδιο το τοπίο, κάθε φορά, σου επιβάλλει τον δικό του κώδικα. Η Κασσάνδρα του Δημητριάδη ενώνεται με αυτό το χώρο και ανακαλύπτει εκ νέου τον τρόπο όπου μπορεί να επαναδιατυπώσει αυτό που την αφορά. Ο χώρος ενισχύει την αγωνία της να επικοινωνήσει σε εμάς την έναρξη μιας νέας εποχής όπου άνθρωπος και πόθος συμπλέουν μαζί, σάρκα και πνεύμα μαζί, συντριβή και ευτυχία.
-Πώς αντλεί έμπνευση από το μυθικό πρόσωπο της προφήτισσας Κασσάνδρας ο συγγραφέας;
-Ο αρχαίος μύθος έχει τρομακτική, σχεδόν ασύλληπτη, απόσταση από εμάς. Φανταστείτε ότι ακόμα και το Βυζάντιο μάς ακούγεται πια ως μυθικό ή θρυλικό. Προσωπικά θεωρώ πως ο χρόνος καθιστά τον μύθο, με όλα τα αρχέτυπα σύμβολα του, σταδιακά σε όρο. Ίσως κάποιες φορές αρκετά ποιητικό. Αλλά όρο. Η Κασσάνδρα αποτελεί για μένα, τον απόλυτο ορισμό της παρθενίας, της εγκράτειας και της πίστης. Ε λοιπόν, αυτόν τον όρο έρχεται ο συγγραφέας να τον αντιστρέψει, να τον μεταβάλλει, να του θολώσει την ακρίβεια. Μεταπλάθει εκείνο που αποτελεί δεδομένο και το συστήνει εκ νέου ως πρωτοφανές.
-Τι θέλετε να μεταφέρετε στον θεατή μέσα από αυτή την παράσταση;
-Δεν ξέρω αλήθεια. Δεν το έχω σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Εμένα με αφορά η παράσταση να αποχτήσει την αιχμηρή ακρίβεια που έχει η μουσική, τότε μόνο θα ξέρω ότι είναι έτοιμο να θεαθεί και να ακουστεί. Το θέατρο είναι η τέχνη της ανθρώπινης εμπειρίας, οπότε, σίγουρα με αφορά πρωτίστως αυτό: ο θεατής να εμπλακεί μέσα σε αυτήν την εμπειρία.
-Γιατί συνήθως οι προφητείες δεν εισακούγονταν; Τι είναι αυτό που φοβίζει τον λαό;
-Ειλικρινά δεν έχω άποψη γι’ αυτό. Δεν ξέρω τι μπορεί να θεωρηθεί πια προφητεία. Αλλά αυτό που φοβίζει τον άνθρωπο είναι πάντοτε το ασύλληπτο, εκείνο δηλαδή, που δεν μπορεί να κατανοήσει, να εξηγήσει, να αποδεχτεί. Οι Έλληνες ειδικά πάσχουμε ισχυρά από αυτό: το ασύλληπτο προβάλλει από μέσα μας την εχθρότητα, το μίσος, την ντροπή. Ο Έλληνας φοβάται, είναι ένας λαός που του έχουν μάθει να φοβάται, από παλιά, το διαφορετικό, το ασύλληπτο, το ξένο. Ελπίζω να τελειώνει αυτή η εποχή.
-Τι ξεχωρίσατε σε αυτό το κείμενο του Δημητριάδη;
-Το κείμενο έχει δυο δομές, μια άκρως ποιητική και μια, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε, ως δημόσια αγγελία. Η ποιητική δομή δένει όλο το σώμα του κειμένου και του προσδίδει ένα ιδιαίτερο μέγεθος ενισχύοντας τα εσωτερικά του τοπία, ενώ η δημόσια αγγελία, έχει κάτι το πολύ προσωπικό, σαν μια βαθειά εξομολόγηση που βρίσκει όμως τη δύναμη να αγγελθεί δημόσια.
Αυτό έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα. Ξεκινά από έναν προσωπικό λόγο του συγγραφέα ή της Κασσάνδρας, ο οποίος ακριβώς επειδή γίνεται δημόσιος λόγος, αποχτά προεκτάσεις πολιτικές. Σκεφτείτε μια γυναίκα που ανακάλυψε πρώτη φορά τον έρωτα να σταματάει στη μέση του δρόμου θέλοντας να επικοινωνήσει σε όλους αυτό το γεγονός, ή όταν μια προσωπική επιστολή διαβάζεται από τον ίδιο τον αποστολέα κάπου δημόσια. Αυτό με μετακινεί έντονα. Όταν το προσωπικό γίνεται δημόσιο και επομένως πολιτικό.
-Ποια τα επόμενα βήματά σας;
-Είναι πολλά τα σχέδια, όμως επειδή η εποχή στην δεδομένη κατάσταση μας ξεπερνά, καλό θα ήταν να μην πω πολλά. Το μόνο σίγουρο είναι το εκ νέου ανέβασμα της παράστασης «Γράμμα στον πατέρα» του Franz Kafka στο Θέατρο Τ για όλο το Μάρτη του 2022.
Έπειτα απ’ αυτό: νέες συνεργασίες, πρωτότυπα και σύγχρονα έργα, νέοι χώροι, εξωτερικό.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης, Σκηνοθεσία – Σκηνική εγκατάσταση: Στέλιος Βραχνής
Μουσική: Πάνος Μητσόπουλος, Φωτογραφίες: Απόστολος Λινάρδος, Οργάνωση παραγωγής: Χαρά Σβάνου, Επικοινωνία: Ομάδα Θέατρο Πρόταση, Παραγωγή: Ομάδα Θέατρο Πρόταση. Ερμηνεύει η ηθοποιός Μαίρη Λιόλιου και ο μουσικός Πάνος Μητσόπουλος.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πρεμιέρα: Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022, στις 21:00. Παραστάσεις: Έως τις 27/02/2022, κάθε Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 20:00. Τιμές εισιτηρίων: 12€ κανονικό | 10€ φοιτητών, ανέργων, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων. Προπώληση: Μπενσουσάν χαν . Πληροφορίες – Κρατήσεις: 6970623600, 6949150750.
Μέτρα προστασίας: Με βάση τις οδηγίες υγειονομικής προστασίας, η είσοδος στο Μπενσουσάν Χαν επιτρέπεται με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης. Η μάσκα είναι υποχρεωτική καθόλη τη διάρκεια παραμονής των θεατών μέσα στο χώρο.
