Το «Insenso» του Δημήτρη Δημητριάδη, που παίχθηκε, την προηγούμενη θεατρική περίοδο, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, από τη θεατρική ομάδα Angelus Novus και σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, αποσπώντας εγκωμιαστικές κριτικές, έρχεται στο Θέατρο Αυλαία για πέντε μόνο παραστάσεις την περίοδο 12-16 Φεβρουαρίου.
Ο παθιασμένος μονόλογος, «όπερα χωρίς μουσική», αλλά και ποιητικό δοκίμιο πάνω στον έρωτα, που είναι το Insenso, ήδη απ’ τον τίτλο του δηλώνει αυτή την παραφορά σώματος και αισθήσεων, λογικού και λόγου, που το χαρακτηρίζει. Η λέξη είναι επινοημένη από το γαλλικό insensé (άφρων, παράφρων, παράλογος, παράδοξος) και παραπέμπει στην πηγή έμπνευσης του συγγραφέα, στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι Senso (αίσθηση).
Κατά τα τέλη της αυστριακής κατοχής της Ιταλίας (1860) και ενώ κορυφώνεται το αντιστασιακό κίνημα στη Βενετία, η Κόμισσα Λίβια Σερπιέρι ερωτεύεται τον υπαξιωματικό του αυστριακού στρατού, Φράντς Μάλερ. Τυφλωμένη από την απελπισία όταν την εγκαταλείπει, τον καταδίδει ως λιποτάκτη. Εκείνος συλλαμβάνεται αμέσως και εκτελείται. Στο Insenso, η κόμισα συνεχίζει να ζει. Διασχίζει τους αιώνες, μη μπορώντας να πεθάνει, απελπισμένη, όχι γιατί πρόδωσε τον εραστή της, αλλά γιατί δεν τον σκότωσε με τα ίδια της τα χέρια, πράξη με την οποία, όπως πιστεύει, θα της ανήκε ολοκληρωτικά. Στην προσπάθειά της να τον ιδιοποιηθεί, καταλήγει να ταυτιστεί μαζί του.
Ακολουθώντας αυτή την σύγχυση ταυτοτήτων που υπάρχει στο κείμενο, καθώς και την υπόδειξη του ίδιου του συγγραφέα ότι «τον ρόλο της κόμισσας Λίβιας Σερπιέρι θα μπορούσε, ίσως και θα έπρεπε να επιδιωχθεί, να τον υποδυθεί και ο Φραντς Μάλερ», η σκηνοθεσία αναθέτει αυτόν τον μονόλογο σ’ έναν νεαρό άνδρα ηθοποιό και τον τοποθετεί σ’ έναν απροσδιόριστο γυμνό σκηνικό χώρο, βυθισμένο στη νύχτα των αιώνων μοναξιάς της κόμισσας, στη νύχτα των σωμάτων. Ταυτόχρονα επιχειρείται μια σύζευξη: αυτή ενός λόγου ποιητικού και άκρως απαιτητικού και μιας εξαντλητικής σχεδόν επιτόπιας κινησιολογίας, μιας ολοκληρωτικής σωματικής δέσμευσης εκ μέρους του ερμηνευτή.
Συγγραφέας: Δημήτρης Δημητριάδης, Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, Κοστούμι-φωτισμοί: Έλενα Κώτση με τη βοήθεια του Απόστολου Αποστολίδη, Επιμέλεια κίνησης: όλη η ομάδα με τη βοήθεια της Ελίζας Γκιλιοπούλου, Μακιγιάζ: Μελίνα Γλαντζή, Βίντεο: Κώστας Καρύδας, Κατασκευή κοστουμιού: Φούλη Βουτσά, Ερμηνεία: Αναστάσης Δ. Ροϊλός.
Παραστάσεις 12-16/2: Τετάρτη-Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00. Είσοδος:
12€, Μειωμένο 10€.
«Η πατρίς λυπάται πολύ» τα Δευτερότριτα
Εξάλλου στην ίδια σκηνή θα παίζεται από αύριο και όλα τα Δευτερότριτα έως 4 Μαρτίου η παράσταση «Η Πατρίς λυπάται πολύ» σε σκηνοθεσία Τριαντάφυλλου Δελή.
Αποτελείται από τα μονόπρακτα έργα «Η Πατρίς λυπάται πολύ», «Σκέψου πως είσαι ο θεός», «Περιμένετε να περάσει ο καύσωνας» και «Ο άνθρωπος μέσα στον κύκλο» του Ματέι Βίζνιεκ που κυκλοφορούν στο βιβλίο «Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου» (Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ). Τέσσερα μονόπρακτα. Τέσσερις ιστορίες, σκηνοθετημένες σε ενιαία μορφή–εικόνα– με υπερρεαλιστική διάθεση.
Μετάφραση Έρση Βασιλικιώτη, σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια Τριαντάφυλλος Δελής. Παίζουν: Δήμητρα Λαρεντζάκη, Αλέξανδρος Κωχ, Στέφανος Πίττας, Γιώργος Σοφικίτης.
Παραστάσεις: 10-11, 17-18, 24-25 Φεβρουαρίου και 3-4 Μαρτίου στις 21.00.
Είσοδος: 10€, Φοιτητικό-Ανέργων 5€.
