Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Ο παππούς της ήταν ο ιστορικός μουσικοσυνθέτης Μιχαήλς Σουγιούλ. Στο σπίτι της οικογένειάς της σύχναζαν καταξιωμένοι μουσικοί, συνθέτες και τραγουδιστές. Για την Δέσποινα Μπογδάνη – Σουγιούλ η ενασχόληση με την μουσική ήταν κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Η ίδια σπούδασε Πιάνο, Μονωδία και Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο και είναι απόφοιτος του Graduate School of Education, Harvard University, ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια Μουσικής Αγωγής στο Δημοτικό Σχολείο του Κολλεγίου Αθηνών.
Η σχέση της με την μουσική αποτυπώνεται και στα βιβλία της, τα οποία κερδίζουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Στο πιο πρόσφατο βιβλίο της «Ποιος φοβάται τη Μούσικατ;» (Ελληνοεκδοτική) δείχνει πως η μουσική μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση στα παιδιά.
«Η μουσική είναι ένα εργαλείο, ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση ή στην καθημερινότητα, μεταξύ γονιών και παιδιών, μεταξύ παιδιών και εκπαιδευτικών και έχει τη δύναμη βρει τα δυνατά και αδύνατα σημεία ενός παιδιού και να το βοηθήσει να αποκτήσει γνώσεις, δεξιότητες, αυτοπεποίθηση και μια πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα», δήλωσε στο «ΤyposThes». Εξήγησε γιατί θέλησε να μελετήσει την όπερα, ενώ ανέφερε πως σήμερα κάθε ηλικία είναι πιο κοντά στην μουσική.
Περισσότερα στην συνέντευξη που ακολουθεί.
-Πώς πρωτομπήκε στην ζωή σας η μουσική; Πόσο καθοριστική ήταν η συγγένεια με τον Μιχάλη Σουγιούλ;
-Η μαμά μου έλεγε ότι γεννήθηκα μέσα σε ένα πιάνο και σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να μη συμβεί κάτι τέτοιο όταν μέσα σ’ ένα σπίτι υπάρχουν τρία πιάνα; Σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια που όλοι μιλάνε για τη μουσική, όλοι παίζουν και τραγουδούν κάθε στιγμή της ημέρας, σε ένα σπίτι που μπαινοβγαίνουν μεγάλες προσωπικότητες της μουσικής όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Σπάρτακος, ο Μίμης Πλέσσας, η Βίκυ Μοσχολιού, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά και τόσοι άλλοι, είναι δυνατόν να μην «κολλήσεις» μουσική; Ύστερα κοιτάω τις φωτογραφίες και βλέπω ένα παιδάκι που δεν είναι πάνω από τριών ετών. Τα πόδια του καθώς κάθεται στο σκαμπό του πιάνου, δε φτάνουν στο πάτωμα. Παίζει πιάνο «με τ’ αυτί» όπως λέμε εμείς οι μουσικοί και φυσικά τα πρώτα κομμάτια που παίζει είναι του παππού του, του Μιχάλη Σουγιούλ. Δε σκέφτηκα λοιπόν ποτέ στη ζωή μου να μην είμαι κάτι άλλο εκτός από μουσικός…όλα τα υπόλοιπα ήρθαν σαν δορυφόροι και περιστρέφονται γύρω μου πάντα με αφετηρία αυτή την ταυτότητα.
-Η δασκάλα του σχολείου στο βιβλίο σας λατρεύει την όπερα. Εσείς αγαπηθήκατε από το κοινό για το βιβλίο σας για την Μαρία Κάλλας. Τι σημαίνει όπερα για εσάς;
-Η όπερα για μένα και κυρίως ο μύθος αυτός που λέγεται Μαρία Κάλλας αποτελεί προσωπική υπόθεση αφού ο θάνατος της το 1977 με έκανε να δω για πρώτη φορά τον μπαμπά μου να κλαίει με βαθιά και αληθινή θλίψη για τον πρόωρο χαμό της. Ήταν λοιπόν εκείνη η στιγμή που με έκανε να θέλω να πατήσω πάνω στα χνάρια της και να μελετήσω τη ζωή και το έργο της κι ύστερα με τη σειρά μου να τα αφηγηθώ όλα στα παιδιά μέσα από τις δικές μου ιστορίες.
-Σας έχει τύχει να έχετε παιδάκια που φοβούνται την μουσική; Και αν ναι, πώς τα προσεγγίζετε;
-Τα παιδιά δεν έχουν φόβο για τίποτα, είναι ατρόμητα όπως είναι και ο Τιμολέων ο ήρωας του τελευταίου μου βιβλίου. Τα παιδιά αποκτούν φόβους και φοβίες από τους μύθους που χτίζουν οι μεγάλοι, τα στεγανά που περιχαρακώνουν τον αυθορμητισμό και τη δημιουργικότητά τους. Δεν έρχονται λοιπόν με φόβο να μπουν σε μια αίθουσα μουσικής για να τραγουδήσουν και να παίξουν με τη μουσική, παρά μόνο όταν η τέχνη αυτή αποκτά τον χαρακτήρα μαθήματος, γιατί αυτό είναι η μουσική όταν μιλάμε για την εκπαίδευση…αποκτά αναλυτικό πρόγραμμα όπως όλα τα άλλα μαθήματα αναφέροντας τι πρέπει να διδαχτεί ένα παιδί, έχει διαβάθμιση βαθμολογίας και όλα τα παρελκόμενα όπως η βαθμοθηρία ή η παρεμβατικότητα ενός γονιού στο διδακτικό έργο. Κι εκεί ο δάσκαλος ακροβατεί ανάμεσα σε θαυμαστές και παραπονούμενους, έχοντας την ευθύνη 500 περίπου μαθητών ανά έτος στην εκπαιδευτική του καριέρα.
-Πώς συνδέονται η μουσική και η συγγραφή;
-Η συγγραφή όσον αφορά εμένα προσωπικά συνδέεται άμεσα με τη μουσική αφού μπορεί κανείς να δει ότι κάθε μου βιβλίο περιστρέφεται ή έχει αφετηρία ένα πρόσωπο ή ένα στοιχείο που είναι συνδεδεμένο με αυτήν. Πότε ο Μίκης Θεοδωράκης, πότε η Μαρία Κάλλας ή ο Μάνος Χατζιδάκις, πότε μια δασκάλα μουσικής και ποιος ξέρει ποια θα είναι η συνέχεια!
-Πόσο βοηθά τα παιδιά η μουσική; Πώς μπορεί να ενισχύσει την Παιδεία τους;
-Η μουσική είναι ένα εργαλείο, ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση ή στην καθημερινότητα, μεταξύ γονιών και παιδιών, μεταξύ παιδιών και εκπαιδευτικών και έχει τη δύναμη βρει τα δυνατά και αδύνατα σημεία ενός παιδιού και να το βοηθήσει να αποκτήσει γνώσεις, δεξιότητες, αυτοπεποίθηση και μια πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Δείτε πόσα μουσικοπαιδαγωγικά προγράμματα στο πέρασμα των χρόνων δημιουργήθηκαν και το καθένα έχει και κάτι διαφορετικό και πολύ σημαντικό να μας προσφέρει.
-Πόσο κοντά είμαστε στη μουσική μικροί και μεγάλοι;
-Νομίζω ότι μικροί μεγάλοι είμαστε πιο κοντά από κάθε άλλη εποχή. Τα ερεθίσματα άλλαξαν, οι δυνατότητες πολλές και η τεχνολογική υποδομή μαζί με τον ψηφιακό κόσμο παίζουν εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο γιατί ξαφνικά όλοι αποκτήσαμε πρόσβαση σε είδη μουσικής, καλλιτέχνες αλλά και συναυλιακούς χώρους που δε θα ήταν εύκολο να προσεγγίσουμε παλαιότερα. Επίσης, είναι πολύ περισσότεροι οι χώροι που μπορεί κάποιος να ακούσει μουσική με τεράστια ποικιλία σχημάτων και ειδών μουσικής, χώροι όπως είναι το Μέγαρο Μουσικής ή ένα μικρό κλαμπ στη γειτονιά μας. Άρα έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε πολύ κοντά με τη μουσική αρκεί να το επιλέξουμε.
-Πείτε μας ένα τραγούδι/ άλμπουμ που ακούσατε τελευταία και σας έκανε εντύπωση…
-Αυτήν την εβδομάδα ανακάλυψα έναν εξαιρετικό μουσικό, έναν Έλληνα τρομπετίστα που έχει γίνει εξαιρετικά γνωστός και στο εξωτερικό, ο οποίος έβγαλε ένα νέο άλμπουμ με τίτλο PETRICHOR και μπορείτε να το αναζητήσετε σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες πλέον. Το όνομά του είναι Αντρέας Πολυζωγόπουλος και μπορείτε να τον συναντήσετε σε μεγάλες μουσικές σκηνές της Αθήνας αλλά και σε ένα πολύ μικρό μπαράκι της γειτονιάς σας, όπου με τον ίδιο ενθουσιασμό και με την ίδια ζεστασιά θα τον δείτε να πειραματίζεται και να αυτοσχεδιάζει μουσικά έχοντας πολλές φορές μια γλυκιά ροπή προς τον ήχο και τις μουσικές ενός άλλου σπουδαίου τρομπετίστα του Miles Davies.
