Της ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΒΑΣΒΑΝΗ
Ένα έργο που κάνει “τζιζ”, που άλλους θα τους θυμώσει, άλλους θα τους κάνει να θυμηθούν, και όλους να συζητήσουν είναι η «Παράνομη οδήγηση» η αυλαία της οποίας ανοίγει στο Νέο Υπερώο της ΕΜΣ αύριο στις 21.00.
Η υπόθεση αναφέρεται στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν αλκοολικό θείο και τη 14χρονη ανιψιά του, μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια στην Αμερική του 1960. «Το έργο έχει ως πυρήνα την οικογένεια. Πιστεύω πως αν φτιάξουμε αυτή την κλίμακα μπορούμε να φτιάξουμε και τις μεγαλύτερες. “Το τίμημα” που σκηνοθέτησα πέρυσι είχε θεματική πάλι την οικογένεια και θέλω να ακολουθήσουν και άλλα έργα με ανάλογο θέμα. Με ενδιαφέρει να σηκώσουμε το χαλάκι που έχει η κάθε οικογένεια και να δούμε τί κρύβεται από κάτω. Να σκαλίσουμε οικογενειακά μυστικά, όχι από περιέργεια, αλλά με την ελπίδα να μπορέσουμε, όταν φύγουν οι σκόνες των μυστικών, να είμαστε πιο καθαροί και πολύ λιγότερο μόνοι», σχολίασε, κατά τη διάρκεια μιας διαφορετικής συνέντευξης τύπου όπου παρουσιάστηκαν σκηνές από την παράσταση, η Άσπα Καλλιάνη που υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία. Όπως είπε επέλεξε το έργο αυτό της Πάολα Βόγκελ γιατί υπάρχει ένας καμβάς, όμως με τη δραματουργική επεξεργασία η ίδια φώτισε κάποια σημεία που η συγγραφέας τα είχε στη σκιά, καθώς απευθύνονταν στη συντηρητική αμερικανική κοινωνία.
Τόνισε πως η επιλογή να είναι το έργο ακατάλληλο για άτομα κάτω των 16 ετών έγινε «για να μην παρεξηγηθούν τα νοήματα του έργου» και ανέφερε πως στην παράσταση δίνεται η ανθρώπινη προσέγγιση χωρίς κάποιο μεγάλο κατηγορώ. «Το ποιος είναι θύτης και ποιος θύμα αλλάζει. Όλοι έχουν τους λόγους τους για τη συμπεριφορά τους. Αυτό όμως που είναι κοινό στους δύο κεντρικούς ήρωες είναι ότι βίωσαν τον κοινωνικό αποκλεισμό, ήταν και οι δύο θύματα bullying», σημείωσε η κα Καλλιάνη.
«Η ματιά της πήγε το έργο παραπέρα», σχολίασε ο ηθοποιός Σταύρος Ζαλμάς που υποδύεται το θείο. Και μιλώντας για τη συνεργασία του με τη σκηνοθέτη είπε πως η ίδια αγαπάει το θέατρο, είναι δίπλα στον ηθοποιό, τον φροντίζει και τον αποκωδικοποιεί.
Στο ρόλο του χορού που έχει βασική θέση στο έργο αναφέρθηκε ο Βασίλης Σεϊμένης και ανέφερε πως δεν είναι τυχαίο που φοράει παρωπίδες, αντιπροσωπεύοντας την κοινωνία που συνήθως κλείνει τα μάτια απέναντι σε πράγματα που συμβαίνουν γύρω της.
