Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Τρεις διαφορετικές ιστορίες κακοποίησης γυναικών, αλλά και το γεγονός ότι 13 εκατομμύρια γυναίκες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υποστεί κακοποίηση τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τη συγγραφέα Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου να γράψει το μυθιστόρημά της «Αν ήξερα αλλιώς να σ’αγαπώ» (εκδ. Ψυχογιός). Ένα βιβλίο που θίγει το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. «Έγραψα αυτό το βιβλίο με μια επιθυμία να ανεβάσω τη γυναίκα στο βάθρο που της αρμόζει. Να την αφυπνίσω για να ξαναβρεί τις αξίες, την αξιοπρέπεια και την πίστη στον εαυτό της», δήλωσε η συγγραφέας σε συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή την παρουσίαση του μυθιστορήματος και στην πόλη μας, την 1η Μαρτίου 2016, ώρα 19.00 στο Public της Τσιμισκή (Στοά Χιρς).
Η ίδια συμπληρώνει πως δυστυχώς ακόμη και σήμερα «το θέμα της ισότητας των δύο φύλων παραμένει ακόμα απροσάρμοστο. Πχ η γυναίκα δεν έχει ίσες ευκαιρίας ανέλιξης, ίσης μισθοδοσίας, κι αν ακόμα καταφέρει να πάρει επαγγελματικά τη θέση που της αρμόζει θα έχει σίγουρα τα διπλάσια προσόντα από αυτά που απαιτούνται και θα πρέπει να πείθει σε κάθε της βήμα».
Η συγγραφέας Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Ορισμένα γεγονότα υπάρχουν γύρω μας, τα ακούμε, τα αντιλαμβανόμαστε αλλά τα θεωρούμε αμελητέα γιατί δεν μας αφορούν. Η επίσκεψη μιας γυναίκας στο σπίτι μου με αφύπνισε. Ζήτησε να μου πει την προσωπική της ιστορία για να την γράψω. Δέχτηκα με επιφύλαξη. Οι άνθρωποι έχουν πάντα την αίσθηση πως η προσωπική τους ιστορία γράφει το πιο συναρπαστικό μυθιστόρημα. Η γυναίκα άρχισε να μου εξιστορεί την πολύχρονη κακοποίησή της από τον άντρα της. Εγώ άκουγα και προσπαθούσα να καταλάβω, είχε ωραίο παρουσιαστικό, φαινόταν μορφωμένη και έξυπνη και το μόνο που κατάφερα να ρωτήσω ήταν «γιατί μένεις;» «γιατί ανέχεσαι;» Όσο και να προσπάθησε να μου εξηγήσει ένα «γιατί;» έμεινε να μου τριβελίζει τη σκέψη. Όταν σε μικρό χρονικό διάστημα άκουσα άλλες δυο παρόμοιες ιστορίες, αποφάσισα να το ψάξω και έμεινα έκπληκτη όταν διάβασα μια πρόσφατη πανευρωπαϊκή έρευνα: 13 εκατομμύρια γυναίκες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υποστεί κακοποίηση τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Δηλαδή ένα 7%. Τότε αποφάσισα πως ήταν ένα θέμα που άξιζε να ασχοληθώ.
-Γιατί βρισκόμαστε στο σημείο να μιλάμε για την ελευθερία των γυναικών αυτό σήμερα, ειδικά στο δυτικό κόσμο; Πότε μια γυναίκα δεν αναγνωρίζει την παραβίαση της ελευθερίας της;
-Κεντρικό θέμα του βιβλίου «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ» είναι η ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Έγραψα αυτό το βιβλίο με μια επιθυμία να ανεβάσω τη γυναίκα στο βάθρο που της αρμόζει. Να την αφυπνίσω για να ξαναβρεί τις αξίες, την αξιοπρέπεια και την πίστη στον εαυτό της. Όταν μιλάμε για «ελευθερία των γυναικών» δεν εννοούμε την άνεση να κυκλοφορεί ελεύθερα, ή την οικονομική ανεξαρτησία. Εννοούμε την πνευματική της ελευθερία να μην αφήνεται να την χειραγωγούν, να μην δημιουργεί δεσμούς εξάρτησης, να μην χρειάζεται να πείσει για τις αξίες της.
-Οι γυναίκες στις μέρες μας μπορεί να έχουν κατακτήσει πολλές μάχες όμως μερικές στιγμές νιώθουν ανασφάλεια. Πού οφείλεται αυτό; Και ποιος ο ρόλος της κοινωνίας;
-Οι γυναίκες μέσα στο πέρασμα των χρόνων έχουν πετύχει μεγάλους στόχους στις Επιστήμες, στις Τέχνες και στα Γράμματα. Κατάφεραν να χειραφετηθούν αλλά πιστεύω πως το θέμα της ισότητας των δύο φύλων παραμένει ακόμα απροσάρμοστο. Πχ η γυναίκα δεν έχει ίσες ευκαιρίας ανέλιξης, ίσης μισθοδοσίας, κι αν ακόμα καταφέρει να πάρει επαγγελματικά τη θέση που της αρμόζει θα έχει σίγουρα τα διπλάσια προσόντα από αυτά που απαιτούνται και θα πρέπει να πείθει σε κάθε της βήμα. Η ίδια η γυναίκα πρέπει να παίξει καταλυτικό ρόλο έτσι ώστε να καταργήσει τον μύθο του αδύναμου φύλου να αναδείξει αξίες και δυναμισμό.
-Στο εισαγωγικό σας σημείωμα απευθύνεστε στις γυναίκες. Τι θέλετε να τους μεταφέρετε μέσα από τις σελίδες αυτού σας του βιβλίου;
-Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θέλω να πω στις γυναίκες που κακοποιούνται να βρίσκουν ψυχική δύναμη και να αντιδρούν στη βία. Με το να υπομένουν σε μια σχέση που καθημερινά τις υποβαθμίζει σαν ανθρώπινα όντα. Η δικαιολογία «μένω για τα παιδιά μου» δεν ωφελεί γιατί το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν παιδιά δυστυχισμένα που στο τέλος της μέρας θα χάσουν κι αυτά τον σεβασμό στο πρόσωπό της. Το βιβλίο αυτό έχει να κάνει με τον σεβασμό στο σώμα και στη ψυχή. Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια της γυναίκας σαν άτομο.
-Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
-Κάθε τόσο η νοσταλγία μου για την Αφρική με παρασέρνει σε τόπους που αγάπησα και έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς. Έτσι λέω στο επόμενο βιβλίο μου να κάνω άλλο ένα νοερό ταξίδι σε τόπους που κρατάνε ακόμα ένα μέρος της καρδιάς μου.
Για τη συγγραφέα
Η Γιόλα Δαμιανού – Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησε πολλά χρόνια στο Κονγκό και στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικούς σταθμούς, περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου σε χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα. Έχει γράψει μυθιστορήματα για ενηλίκους και παιδιά, ενώ για το έργο της έχει αποσπάσει κρατικά βραβεία και πολλές διακρίσεις σε Κύπρο, Ελλάδα και Ευρώπη.
