Η απόφαση του Συμβούλιου της Επικρατείας (276/2014) δικαιώνει τον αγώνα των κατοίκων και της παράταξής «Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη» για τη διάσωση ενός από τα ελάχιστα τμήματα που απέμειναν από το πιο σημαντικό ρέμα της Θεσσαλονίκης, το ρέμα Κυβερνείου - Χαριλάου.
Το ΣτΕ απέρριψε το σχέδιο Π.Δ. του ΥΠΕΚΑ που αποχαρακτηρίζει ως χώρο Κοινόχρηστου Πρασίνου και Παιδικής Χαράς τα Οικοδομικά Τετράγωνα Γ 215 και Γ 216 μεταξύ των οδών Αναξιμάνδρου, Τούσα, Σπευσίππου και Γυμνασιάρχου Μικρού και τα χαρακτηρίζει οικοδομήσιμα. Έτσι έβαλε ακόμη μια φορά φρένο στην αλόγιστη εξαφάνιση των λιγοστών πνευμόνων πρασίνου και οικοσυστημάτων που απέμειναν στην πόλη.
Όπως αναφέρει η παράταξη «Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη: Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, η εκάστοτε Διοίκηση (π.χ. Περιφέρεια, δήμος) οφείλει μεν να προστατεύει τις ιδιοκτησίες που δεσμεύονται με άρση της απαλλοτρίωσης, αλλά δεν υποχρεώνεται να τις καταστήσει οικοδομήσιμες, χωρίς να εξετάσει εάν συντρέχουν λόγοι που δεν επιτρέπουν τη δόμησή τους, όπως στην προκειμένη περίπτωση που η ιδιοκτησία εμπίπτει σε ζώνη προστασίας ρέματος. Η Διοίκηση οφείλει να συνεκτιμήσει με τεκμηριωμένο τρόπο αφενός τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του χώρου και το νομοθετικό καθεστώς του οικισμού και της ευρύτερης περιοχής στην οποία αυτή εντάσσεται και αφετέρου τις πολεοδομικές ανάγκες στις οποίες περιλαμβάνεται ΚΑΤΆ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ η ανάγκη δημιουργίας κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων.
Επίσης σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, στην προκειμένη περίπτωση η κρατική Διοίκηση δεν έκρινε, ως όφειλε, για το πολεοδομικώς ή μη αναγκαίο της διατήρησης των κοινοχρήστων χώρων. Η Διοίκηση οφείλει να κρίνει εάν μια ιδιοκτησία πρέπει να παραμείνει εκτός πολεοδομικού σχεδιασμού ή να δεσμευτεί εκ νέου, με την επανυποβολή ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή ρυμοτομικού βάρους, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις - ανάμεσά τους και η αποζημίωση θιγόμενων ιδιοκτητών.
Παρά όμως τις αποφάσεις του ΣτΕ με τις οποίες επιβάλλεται η οριοθέτηση όλων των ρεμάτων και απαγορεύεται η πολεοδόμησή τους και παρά τις δεσμεύσεις που προκύπτουν ρητά από τα ρυθμιστικά σχέδια ότι η Πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα ρέματα και τη βιοποικιλότητα, η ίδια η Πολιτεία με τα όργανά της υπονομεύει τη νομιμότητα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Επομένως, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, σύμφωνα και με αυτήν την απόφαση του ΣτΕ, «έχει την υποχρέωση να καθορίσει τις οριογραμμές του ρέματος που διαρρέει την περιοχή, προτού προβεί στην πολεοδομική ρύθμισή τους».
Επίσης, ο Δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει να απαντήσει αν έχει ή όχι τη δυνατότητα απαλλοτρίωσης του επίμαχου χώρου, με την καταβολή της προσήκουσας αποζημίωσης στους φερόμενους ιδιοκτήτες, όπως είχαν ζητήσει το τέως ΥΠΕΧΩΔΕ το 2008 και η Πολεοδομία της τέως Νομαρχιακής .Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης το 2005.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει να εξαντλήσει τη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο και να διεκδικήσει νέα κονδύλια για τη δημιουργία κοινοχρήστου πρασίνου. Να απαιτήσει επίσης από την κυβέρνηση να τον απαλλάξει από την παρακράτηση των υπεξαιρεθέντων επί αμαρτωλής διοίκησης Παπαγεωργόπουλου- όπως χρόνια τώρα ζητάει η παράταξή μας - και να διαθέσει τα κονδύλια αυτά στην καταβολή αποζημιώσεων για την απαλλοτρίωση ιδιοκτησιών και την εφαρμογή του ρυμοτομικού σχεδίου.
Η ίδρυση Τράπεζας Γης - μια ακόμη ανεκπλήρωτη υπόσχεση και ανικανοποίητη ανάγκη από το δικομματικό σύστημα εξουσίας - εφόσον νομοθετηθεί και λειτουργήσει με δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην παρατηρηθούν φαινόμενα διαπλοκής και εξυπηρέτησης μεγάλων συμφερόντων, όπως με τη «Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης», θα μπορούσε να δώσει λύση στην προκειμένη αλλά και σε παρόμοιες περιπτώσεις».
