Οι επιστήμονες είναι κοντά στη δημιουργία ενός χαπιού που θα ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα με τη χρήση συνθετικών αντισωμάτων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εκεί που για να έχουμε αντισώματα θα έπρεπε να νοσήσουμε πρώτα (π.χ. στην ιλαρά), τώρα θα μπορούμε να παίρνουμε χάπια να πολεμάμε τις αρρώστιες με τεχνητά αντισώματα!
Στο πανεπιστήμιο του Yale έχουν δημιουργήσει τα πρώτα συνθετικά αντισώματα, τα οποία μπορούν να συνδεθούν με κύτταρα που προκαλούν κάποια νόσο και μετά να επικεντρώσουν την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού σε αυτά τα προβληματικά κύτταρα.
Αυτή η διαδικασία μιμείται τη δράση των φυσικών αντισωμάτων που δεσμεύονται με νοσούντα κύτταρα και βακτήρια στην κυκλοφορία του αίματος και μετά κατευθύνουν τα λευκά αιμοσφαίρια να σκοτώσουν τα «κακά» κύτταρα. Ο Dr David Spiegel, χημικός στο Πανεπιστήμιο του Yale, ο οποίος ανέπτυξε τα συνθετικά αντισώματα, είπε ότι τα μόρια μπορούν να ληφθούν ως ένα χάπι, όπως τα παυσίπονα και τα αντιβιοτικά.
Η ομάδα του προσπαθεί ήδη να παράγει ένα συνθετικό «όπλο» που να χτυπάει τον καρκίνο του προστάτη. Ελπίζουν ότι παρόμοια μόρια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη θεραπειών για άλλες μορφές καρκίνου, βακτηριακών λοιμώξεων και ακόμη και τον HIV.
Πλεονεκτήματα και διαδικασία εξουδετέρωσης
Ο Δρ Spiegel είπε: «Σε αντίθεση με τα αντισώματα, αυτά που φτιάχνουμε εμείς είναι συνθετικές οργανικές ενώσεις που είναι περίπου το ένα εικοστό του μεγέθους των αντισωμάτων. Αυτά είναι απίθανο να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ανοσολογικές αντιδράσεις λόγω της δομής τους, είναι θερμικά σταθερές και έχουν το πλεονέκτημα να χορηγούνται από το στόμα, ακριβώς όπως τα παραδοσιακά, φάρμακα».
Οι γιατροί χρησιμοποιούν ήδη αντισώματα σε θεραπείες γνωστές ως «θεραπείες μονοκλωνικών αντισωμάτων». Αυτή είναι μια μορφή ανοσοθεραπείας που χρησιμοποιεί φυσικά αντισώματα από κύτταρα που καλλιεργούνται στο εργαστήριο. Ωστόσο, αυτά τα αντισώματα τείνουν να είναι ευαίσθητα στις μεταβολές θερμοκρασίας και έτσι θα πρέπει να αποθηκεύονται προσεκτικά. Λόγω του μεγέθους τους, πρέπει επίσης να χορηγούνται μέσω μιας ένεσης. Δρουν στοχεύοντας ειδικά νοσούντα κύτταρα και «παροτρύνοντας» το ανοσοποιητικό σύστημα να καταστρέψει αυτά τα κύτταρα.
Στο ανθρώπινο σώμα, τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες σχήματος Υ που παράγονται από τα κύτταρα του πλάσματος στο αίμα. Κάθε μόριο περιέχει δομές που συνδέονται με μοναδικά μόρια στην επιφάνεια των ξένων κυττάρων, που είναι γνωστά ως αντιγόνα, επιτρέποντάς τα να αναγνωρίσουν κύτταρα τα οποία δεν ανήκουν στο σώμα. Αναγνωρίζοντας αυτά τα ξένα κύτταρα μπορούν να τα εξουδετερώσουν, ενώ επίσης προσελκύουν τα λευκά κύτταρα του αίματος από το ανοσοποιητικό σύστημα, τα οποία, στη συνέχεια, καταστρέφουν τον εξωτερικό κίνδυνο.
Τα αντισώματα μίμησης!
Τα συνθετικά αντισώματα που αναπτύχθηκαν από τον Δρ Spiegel και την ομάδα του, τα οποία ονομάζονται «συνθετικά αντισώματα μίμησης», ή SyAMs, λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Ωστόσο, είναι απλά ένα εικοστό του μεγέθους των φυσικών αντισωμάτων, που σημαίνει ότι μπορούν να περάσουν μέσα από τα τοιχώματα του εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να λαμβάνονται από το στόμα ως χάπι αντί με ένεση.
Σε εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, ο Δρ Spiegal ανέφερε ότι έχουν σχεδιαστεί SyAMs που μπορούν να συνδεθούν με ένα συγκεκριμένο αντιγόνο σε κύτταρα καρκίνου του προστάτη. Δημιουργούνται με συνδυασμό χημικών ουσιών σε ένα εργαστήριο, σαν συμβατικά φάρμακα, που σημαίνει ότι μπορεί επίσης να παράγονται μαζικά.
Σήμερα τα SyAMs έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο σε καρκινικό ιστό στο εργαστήριο, αλλά οι ερευνητές ελπίζουν να διεξάγουν δοκιμές σε ζώα σύντομα. Εάν επιτύχει αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανθρώπινες δοκιμές μέσα σε λίγα χρόνια. Έχουν επίσης αναπτύξει SyAMs που είναι ικανά να στοχεύσουν τον HIV, άλλους καρκίνους αλλά και βακτήρια που προκαλούν ασθένειες αυτοανοσίας.
Μιλώντας στο Scientific American, η Δρ Laura Kiessling από το Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison που μελετά αντισώματα, δήλωσε ότι η έρευνα θα μπορούσε να επιτρέψει εξατομικευμένες θεραπείες. «Μπορούν να είναι προσαρμοσμένες να προσλαμβάνουν επιλεκτικά συγκεκριμένους τύπους κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα. Το μικρότερο μέγεθος των ενώσεων θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει πλεονέκτημα για την εξάλειψη των όγκων, αλλά τα οφέλη θα πρέπει να εξεταστούν σε βιολογικό περιβάλλον».
