Ήταν κάποτε μια οικογένεια χελωνών που ξεκίνησε για πικ-νικ. Όταν ήταν στο μέσον της διαδρομής θυμήθηκαν ότι ξέχασαν το ψωμί. Ο πατέρας πρότεινε να στείλουν το χελωνάκι να πάει να το φέρει. Το χελωνάκι αρνήθηκε αλλά τελικά το έπεισαν να πάει υπό έναν όρο: «Δεν θα άρχιζαν να τρώνε χωρίς εκείνο».
Αφού πέρασαν 10 χρόνια ο πατέρας είπε στη μητέρα:
-Γυναίκα... πείνασα, ας αρχίσουμε χωρίς το χελωνάκι. Ξαφνικά πετάγεται το χελωνάκι μέσα από τους θάμνους και λέει:
-Τώρα είναι που δεν πάω πουθενά!...
Στη σύνταξη…
Συζητάνε τρία στελέχη Τραπεζών, ένας από Deutchebank (Γερμανία), ένας από BankaCatalana (Ισπανία) κι ένας από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, σχετικά με το τι θα κάνουν όταν βγουν στη σύνταξη με τα λεφτά που θα έχουν καταφέρει να βάλουν στην άκρη από τους μισθούς και τα bonus τόσων ετών προσφοράς στις τράπεζές τους.
-Εγώ, λέει ο Γερμανός, θα αγοράσω έναν πύργο στη Μάνη που τον έχω βάλει στο μάτι από το τελευταίο ταξιδάκι μου και θα αποσυρθώ εκεί.
-Εγώ, λέει ο Ισπανός, θα αγοράσω ένα κτηματάκι στη νότια Ισπανία και θα βάλω αμπέλια. Πάντα μου άρεσε το κρασί.
-Εγώ, λέει ο Έλληνας, θα αγοράσω ένα Hyundai Atos.
-Καλά, λένε οι άλλοι δύο και τα υπόλοιπα λεφτά;
-Εεε, τα υπόλοιπα θα τα βάλει η μάνα μου..
