Ο Β. Σόιμπλε θέλει και το Λονδίνο στην στρούγκα του ευρώ
«Η Γερμανία θέλει να ηγείται – θέλει μάλιστα να την ακολουθεί και η Αγγλία» έγγραφε η Ντέιλι Μέιλ
Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Ο γερμανικός εκβιασμός δεν έχει τέλος. Το Βερολίνο στα πλαίσια του ακραίου, άγριου καπιταλισμού επεκτείνει την σφαίρα επιρροής του μέρα με την μέρα και θέτει ολοένα και περισσότερα κράτη υπό την ηγεμονία του. Στην αρχή της κρίσης ήταν η χώρα μας, όπου η τραγική και λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστρωσε το δρόμο για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων. Μετέπειτα, ακολούθησε η υπόλοιπη ευρωπεριφέρεια, με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, για να έρθει η ώρα της Ιταλίας, η δυναμική της οποίας έφερε δριμείες εξελίξεις σε όλη την ευρωζώνη. Ο ευρωπαϊκός πυρήνας βρίσκεται σε κρίση, με κύριο εκπρόσωπο την Γαλλία, αλλά και τους πολιτικούς δορυφόρους της Γερμανίας, την Αυστρία και την Ολλανδία. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες το Βερολίνο επιτίθεται και εκτός ευρωζώνης, βάζοντας στο στόχαστρό του την Αγγλία.
Εριστικός εμφανίστηκε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε του συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι η Βρετανία θα ενταχθεί στο ευρώ «νωρίτερα απ' όσο πιστεύουν πολλοί Βρετανοί». Παράλληλα, τάχθηκε υπέρ της τροποποίησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, τονίζοντας ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας αποδείχθηκε ανεπαρκές για την Ευρώπη, η οποία, όπως επισήμανε, μέσω της τροποποίησης αυτής μπορεί μέσα να έχει μια στενότερη δημοσιονομική ολοκλήρωση των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Δείχνοντας προς την νέα Ευρώπη της λιτότητας, του ολοκληρωτισμού και της κατάλυσης των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση, στην υγεία και στην εργασία, κατέληξε λέγοντας πως «Πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις αναγκαίες δομές για μια νέα μορφή διακυβέρνησης».
Δεν ήταν μόνο τα λόγια του Β. Σόιμπλε που εξέφρασαν τον γερμανικό εκβιασμό προς την Γηραιά Αλβιόνα. «Ξαφνικά η Ευρώπη μιλάει Γερμανικά», δήλωνε προ ολίγων ημερών ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χριστιανικής Ένωσης, Φόλκερ Κάουντερ, ο οποίος μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της Άνγκελα Μέρκελ. Μετά από την δήλωση αυτή ο βρετανικός τύπος οργίασε, αναβιώνοντας ημέρες ξεχασμένες. «Η Γερμανία θέλει να ηγείται – θέλει μάλιστα να την ακολουθεί και η Αγγλία» έγγραφε η Ντέιλι Μέιλ, τονίζοντας πως το Βερολίνο διψάει για δύναμη. Την ίδια ώρα, η γερμανική Σπίγκελ επισήμαινε πως βαθαίνει η ρήξη Λονδίνου-Βερολίνου, με τον Ντ. Κάμερον να θέλει λιγότερη Ευρώπη και την Α. Μέρκελ περισσότερη.
Παρά τις αντιδράσεις στη χώρα του, όταν ο βρετανός Πρωθυπουργός συναντήθηκε με την Α. Μέρκελ τήρησε την ενωτική γραμμή που επιζητούσε η καγκελαρία. Άλλωστε, τις τελευταίες εβδομάδες είχε αναγκαστεί αλλεπάλληλα να στηρίξει την συμμετοχή της Αγγλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τονίζοντας πως η χώρα του «μπορεί να κερδίσει από την κρίση» μονάχα εντός των κόλπων της Ένωσης και μονάχα μέσω της ενιαίας αγοράς. Έχοντας ένα ισχυρό μπλοκ ευρωσκεπτικιστών στο κόμμα του, ο Ντ. Κάμερον δεν κατάφερε να γεφυρώσει το χάσμα με την φίλη του Α. Μέρκελ. Παρά τα χαμόγελα και την κοινή συνέντευξη τύπου, το Βερολίνο συνεχίζει να προωθεί την επιβολή φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές και την τροποποίηση των Συνθηκών της ΕΕ και το Λονδίνο συνεχίζει να ζητά ευρύτερο ρόλο της ΕΚΤ για να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης χρέους.
Ωστόσο, ο Ντ. Κάμερον δεν είναι σε θέση να αρνηθεί το οτιδήποτε στην Α. Μέρκελ. Τα συμφέροντα της Αγγλίας παραμένουν εντός της Ευρώπης και μάλιστα μιας Ευρώπης, η οποία έχει μια λειτουργική ευρωζώνη. Άλλωστε, οποιαδήποτε άλλη επιλογή πέραν της υπάρχουσας, δηλαδή μιας ηγεμονικής, αυταρχικής και αντιδημοκρατικής Ευρώπης, θα κλόνιζε συθέμελα την καθεστηκυία τάξη. Εξ ου και είναι σαφές πως το διαφορετικό όραμα Αγγλίας και Γερμανίας για την Ευρώπη, σχετίζεται μονάχα στο γεγονός πως από τη μια η Γερμανία προωθεί ένα μοντέλο ηγεμονίας και η Αγγλία, ως μια εκ των τριών μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, θέλει οπωσδήποτε να ακούγεται ο λόγος της σε μια ΕΕ που ετοιμάζεται να αλλάξει. Το λυπηρό; Όλες οι δυνάμεις προβλέπουν στα σχέδια τους την νομιμοποίηση της παράληψης εκλογών, γιατί οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη ξέρουν και την φτωχοποίηση των λαών. Εν ονόματι της Ευρωζώνης, πάντα.
Προς αναβίωση του γαλλοβρετανικού άξονα;
Παρίσι και Λονδίνο εναντίον Βερολίνου; Ενόσω το κόστος δανεισμού της Γαλλίας ανεβαίνει ραγδαία και η πολιτική λιτότητας που έχει επιβάλλει ο Ν. Σαρκοζί πνίγει κάθε πιθανότητα ανάπτυξης, το Παρίσι βρίσκεται εκτεθειμένο και απειλείται με υποβάθμιση της πιστοληπτικής του ικανότητας. Έτσι, ζητά την παρέμβαση της ΕΚΤ, ώστε αυτή να δράσει όπως η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, τυπώνοντας χρήμα και αγοράζοντας χρέος. Με την κρίση στην πόρτα των Ηλυσίων Πεδίων, ο Ν. Σαρκοζί βρήκε έναν ισχυρό σύμμαχο. Τον Ντέιβιντ Κάμερον. Εκεί που η Αγγλία διαμαρτυρόταν για το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί που παίρνει όλες τις αποφάσεις, η κρίση φαίνεται να αλλάζει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
