Σ’ ένα τρελοκομείο, η νοσοκόμα βλέπει έναν τρελό να ψεκάζει με ένα σπρέι.
-Τι ψεκάζεις, αγαπητέ μου; τον ρωτάει.
-Ψεκάζω για να φύγουν τα λιοντάρια!...
-Μα εδώ δεν έχουμε λιοντάρια!
-Είδες τι αποτελεσματικό που είναι!....
Τα λιοντάρια
Ένας Αμερικανός, ένας Ιταλός και ένας Πόντιος έχουν χαθεί στη ζούγκλα. Ξαφνικά, καθώς περπατούν, ένα λιοντάρι πετάγεται μπροστά τους. Ο Ιταλός και ο Πόντιος το βάζουν στα πόδια, αλλά ο θαρραλέος Αμερικανός παίρνει πέτρες και σκοτώνει το λιοντάρι!
Προχωρούν λίγο πιο κάτω και ξαφνικά δύο λιοντάρια πετάγονται μπροστά τους.
Τότε ο Αμερικανός και ο Ιταλός παίρνουν πέτρες από κάτω και σκοτώνουν τα λιοντάρια.
Λίγο πιο κάτω συναντούν είκοσι λιοντάρια. Τότε ο Αμερικανός και ο Ιταλός το βάζουν στα πόδια. Ο Πόντιος όμως μένει ατάραχος και τα κοιτά.
-Γιατί δεν τρέχεις; του φωνάζουν.
Και ο Πόντιος τους απαντά:
-Γιατί, εγώ τους έριχνα πέτρες;
Πόνος…
Μεταξύ φίλων:
-Άσε, με πονάει φοβερά το μάτι μου!...
-Τι να σου πω; Εμένα με πόναγε το δόντι μου και το έβγαλα...
«Ο κηπουρός μπορεί ν’ αποφασίζει τι είναι καλό για το καρότο, όμως κανένας δεν μπορεί ν’ αποφασίζει τι είναι καλό για τον άλλον».
Ζ. Π. Σαρτρ
